Ik las eens een hele mooie quote van de Braziliaanse schrijver Paul Coelho: If you’re brave enough to say goodbye, life will reward you with a new hello.
Dat principe hoort bij het leven en geldt in meerdere opzichten. Dat wat eindigt, maakt ook ruimte zodat iets anders kan beginnen.
Het wisselen van de seizoenen, bijvoorbeeld. De kleuren van de zomer zijn we kwijt maar ze hebben plaatsgemaakt voor de kleuren van de herfst. Straks als het winter is, rust de natuur uit, maar maakt zich ook op voor een nieuw voorjaar. De natuur in stilte gekeerd, om straks weer te shinen! De blaadjes worden bruin omdat de boom alle energie wegtrekt uit het blad, om zich te ontdoen van de bladeren. Kale bomen, zijn kaal omdat de boom dan in de winter weer energie over heeft om te overleven en ruimte heeft voor het ontwikkelen van kersverse knopjes en blad in de lente.
Iets dat eindigt, zodat iets anders beginnen kan. Het geldt ook voor bijvoorbeeld onze projecten. Het ene boekje is af, gaat de deur uit en maakt ruimte in hart en hoofd voor een nieuw boekje.
Vandaag zijn de spullen opgehaald die wij gebruikten voor ons buurtterras, Jonkerblos. We zijn ermee gestopt. Omdat we er geen ruimte meer voor hebben en plek in de agenda en hoofden wilden maken voor andere projecten. En bovendien zijn er de afgelopen 1,5 jaar helaas veel vaste -oudere- bezoekers van het terras, overleden of verhuisd.
En mijn kookproject -waar ik volgende week weer lekker mee aan de slag ga- heeft de functie van ontmoetingsplek intussen eigenlijk ook overgenomen, maar dan wat meer besloten. Geen posters op de prikborden maar de leuke, inspirerende, lieve en warme mensen die graag naar het buurtterras kwamen, weten mijn mini eethuisjes wel te vinden. En zo blijven buurtgenoten elkaar ontmoeten, bij ons aan tafel. We zitten weer met een heel fijne groep aan tafel, dinsdag. Gasten mogen ook andere mensen meenemen, dus zo besloten is het project ook weer niet.
Wij vonden dat we een keuze moesten maken tussen buurtterras en kookproject. Eigenlijk zouden we nog 2 terrassen organiseren -een kerstmoment als afsluiting- maar we hebben ervoor gekozen om dat niet meer te doen. Er was afgelopen tijd ook even een kleine achtbaan hier op medisch vlak -best eng wel, bah- en dat heeft gemaakt dat wij nog kritischer hebben gekeken naar ‘wat kan wel en wat niet’. Gelukkig is die achtbaan weer tot rust gekomen (hij was achteraf zelfs een tikkeltje onnodig aangeslingerd in het ziekenhuis) maar wij moeten daardoor nu wel even wat achterstallige klussen inhalen, die door de stress zijn blijven liggen.
Over 2 weken hebben wij nog wel een besloten afscheid van het buurtterras-project, met de mensen die steeds graag kwamen. Dat voelt goed, om het met hen af te ronden.
We hadden een paar weken terug ook een mooi afrondingsgesprek voor het buurtterras, met onze verhuurder. Omdat die verhuurder het heel fijn vindt dat wij de ontmoetingsmogelijkheid blijven bieden via mijn kookproject -en daar dus nog steeds buurtgenoten blij mee maken- werd ons aangeboden dat wij van alle terrasspullen mochten uitkiezen wat wij zelf willen houden, voor mijn kookproject. Dat was zo’n fijne opsteker! En riant ook. We hebben een lijstje gemaakt met wat wij goed kunnen gebruiken en die spullen zijn bij ons gebleven. Fijne spullen voor een fijn project. De rest is vandaag opgehaald en wordt dan weer gebruikt in een andere wijk, waar het mensen nieuwe mogelijkheden geeft. Wij laten de spullen los, anderen zullen ze weer omarmen.
Met liefde ga ik volgende week weer koken, tafeldekken en gasten ontvangen in mijn ‘mini eethuisje’. En dan hoop ik dat de buurtjes (en anderen) die elkaar op het buurtteras tegenkwamen, samen genieten van een herfstmaal aan mijn tafel.
Hieronder een handjevol herfstfoto’s. Want herfst is dus ook een nieuw begin. Het is het indirect ruimte maken van de natuur voor later, als de lente zich weer aandient. Zo gaat dat. En dat is mooi.
In de tekst bij de onderste fotocollage vind je nog een lekkere tip.
Foto bovenaan: de eerste -en tot nu toe enige- vliegenzwam die wij deze herfst tegenkomen, staat in de straat en begon als een bolletje. Inmiddels is de zwam weggeblazen door de wind maar daarvoor veranderde hij van een bolletje in een paar dagen tijd in een prachtige, klassieke paddenstoel. Zoals je bovenaan kan zien. Het is dezelfde paddenstoel als die van blogbericht ‘Herfst 7’…
Fijne novemberavond.
Kiki
▼Herfstavonden in huis. We maakten weer de eerste gluhwein en ik bedacht de avond daarna iets geks daarmee: chocowijn. Gluhwein met chocola. Misschien bestaat het allang, maar niet dat ik weet. Dejan en ik vonden ‘m lekker en ‘geraffineerd’, haha! Neem half gluhwein en voeg daar 2 blokjes melkchocola aan toe met een papje van 1 theelepel cacao, verdund met een beetje gluhwein. Mix dat in de pan met de warme wijn, warm alles nog even door en dan: lekker slurpen van je heerlijke-herfstavond-en-bijna sinterklaastijd-drankje.
Op de andere foto’s: het is nu zo behaaglijk en sfeerrijk in huis ‘s avonds… Met onze Freek Frummel lekker vlakbij ons op de bank of warm tegen ons aan duttend (en katertje Jasper ook altijd lief in de buurt).
We. love. it.
