En we genieten dit weekend van méér herfstschatten.
Wij moesten vandaag even langs de huisarts voor de jaarlijkse griepprik. Ikzelf heb nog niet de leeftijd daarvoor, maar ik word al meer dan 10 jaar uitgenodigd vanwege mijn auto-immuunziekte. Mijn lief mocht voor het eerst, omdat hij volgende week 60 wordt. Een hele grote jongen wordt ie, die bijna jarige husband van mij, haha! En dan krijg je dus de griepprik.
Onze huisartsenpraktijk zit bij de Radboud uni (en ‘t ziekenhuis) en terug naar huis wandelden wij via restaurant Plek. Daar streken we spontaan even neer en hebben we heerlijk herfstig zitten genieten. Plek blijft onze favoriete plek! Soms is de ervaring er even wat minder, bijvoorbeeld vorig jaar toen we met bezoek gingen eten op zaterdagavond en het heel, heel, heeel druk was. Dan wordt het wat benauwd. En vlees eten (zoals ons bezoek deed), daarvoor hoef je niet perse naar Plek. Als je van hun keuken-creativiteit wil genieten, moet je voor vega gaan. Keuze zat op dat vlak. Dat vlees viel ze dus tegen vorig jaar. Ons viel toen de bedompte temperatuur en de heftige akoestiek (bij volle bak) vooral wat tegen.
Maar meestal eten wij echt superlekker en fijn bij Plek. En momenteel hebben ze de aanlokkelijke herfsthappen op de kaart.
Anyway. Wij genoten dus vandaag van de lunch daar en konden het niet laten om er meteen even in het mini winkeltje een koffiemok te scoren voor onze verzameling. Die dingen zijn niet kapot te krijgen, ogen oergezellig en drinken heerlijk.
Het nieuwste kopje gebruik ik nu tijdelijk even voor een ‘mini herfststukje’ (foto helemaal bovenaan). Zoals je aan het vorige blogje kon zien, ben ik in de herfstige bloemstukjes periode. Tutterdetut.
We zeiden vandaag tegen elkaar: hoe lekker is dit stadswonen toch. Even die prik halen en dan hup! heerlijk happen ergens. We grapten over hoe dat in onze vorige woonplaats Dieren dus gewoon niet te doen was. Dat was een vleeseters-dorp, haha! Carpaccio, spare ribs, biefstuk en schnitzel zie je daar vooral op de kaarten, op die paar zeldzame horecaplekken (als je veredelde snackbars even niet meetelt). Het dorp stikt van de supermarkten maar een behoorlijke horeca keuze was er niet. We hebben enorm genoten van het bosleven daar in Dieren, dat hadden we niet willen missen. Maar nu ik alweer 3,5 jaar terug ben in jeugdhonk Nijmegen, ben ik heel erg happy met wat er hier allemaal te kiezen is. Op meerdere gebieden. Een grote stad met dito aanbod. En wat betreft dat bosleven: in Dieren vielen niet de kastanjes pal voor je deur, zoals we hier wel hebben. Daar zagen we bijna nooit een vos, hier lopen ze voor ons op de stoep bij het laatste rondje met Freek, of schreeuwen ze je wakker ‘s nachts. Bosuilen hoorden we in Dieren wel rond het huis, maar hier ook. Sterker nog: we hebben hier een tijd geleden een jonge bosuil langs de weg gevonden en meegenomen naar ons appartement, omdat ie licht gewond was. Zaten we ineens met een uil in de badkamer. En dat in de stad. Dus dit hier, is ons bosleven 2.0 met het voordeel van wonen in een inspirerende stad. Op dagen zoals vandaag, zijn we daar extra, extra dankbaar voor.
We hebben daarstraks weer versgevallen kastanje-knoeperdjes opgeraapt. We raapten vooral de exemplaren die op de weg lagen en toch platgereden zouden worden. De rest laten we liggen voor de dieren. Elke kastanje is een cadeautje en het poffen & snoepen is een feest.
Fijn herfstweekend! ?
Kiki
