Zaterdag 29 juni 2019.
De Feestvierders doken weer op. Ineens, zittend met mijn bakkie in de tuin, zag ik ze liggen. En er zat ook een brief bij de post. Van, je raadt het misschien al, diezelfde Feestvierders…
Beste bewoners,
zoals u enige tijd geleden reeds heeft gemerkt, hebben wij uw woonplek als ons leefgebied verkozen.
Het heeft ons geschokt dat u hinder heeft ondervonden van onze aanwezigheid.
Daarom willen wij middels deze brief, onze welgemeende excuses aanbieden.
Ons enige doel was om – net als u beoogt te doen – van het leven een feestelijke aangelegenheid te maken. Een doel waarmee wij niemand schade willen berokkenen. Desalniettemin hebben wij tot onze spijt via uw blogbericht d.d. maandag 10 juni geconstateerd dat wij u wel degelijk tot last zijn geweest.
Wij kunnen u beloven: dat is nu verleden tijd.
Wij, feestvierende kleine personen, hebben besloten onze festiviteiten voorlopig te staken. Dit in de eerste plaats om u niet langer te teisteren. Daarnaast hebben wij vastgesteld dat er figuren onder ons zijn, die zich het feestvieren niet kunnen veroorloven. Er is bij enkele personen enige mate van wangedrag ontstaan, als gevolg van overmatig drankgebruik.
Wij waarschuwen onze kleine mensen met grote regelmaat: ‘neem niet meer dan een enkel druppeltje tot u’ maar sommigen menen te moeten doorslaan en meer dan de geadviseerde hoeveelheid te moeten nuttigen.
Overigens is dat altijd drank die door u is achtergelaten. Enkele gemorste druppels wijn op de tuintafel, een verse kring op het aanrecht of de door u niet geheel leeggedronken glazen; het is feitelijk uw afval. Nimmer zullen wij consumpties van uw gesloten voorraad wegnemen.
Een andere reden dat wij onze festiviteiten tot nader order opschorten, is de hitte die ook ons nu teistert. Wij hebben dringend behoefte aan rust en verkoeling en daar is het vieren van allerhande feesten niet wenselijk bij.
Het lijkt ons dan ook voor alle betrokkenen beter als wij ons vanaf heden, kalm en waardig op de achtergrond houden. Dit valt ons niet makkelijk; wij zijn tenslotte Feestvierders, zoals ook u heeft erkend. Maar wij willen een signaal afgeven.
Wij mogen dan in uw ogen klein lijken van formaat, onze gebaren kunnen groot(s) uitpakken.
(meneer Boslust en ik vroegen ons bij deze opmerking wel af of hier een dreigement in verborgen zit, maargoed…).
Rest ons om u een vriendelijk maar klemmend verzoek te doen.
Na grondig onderzoek is gebleken dat wij geen uitwijkmogelijkheden zien voor onze doelgroep. Er is op dit moment geen enkel ander geschikt leefgebied voor ons, anders dan uw domein. Bij u in huis en tuin is voor ons kleine personen, voldoende leefruimte beschikbaar, zonder dat wij vertrapt, overreden en vermorzeld dreigen te worden.
Bovendien: uw levensthema is gelijk aan dat van ons: ‘vier wat je vieren kunt’.
Juist daardoor zijn bij u voor ons belangrijke middelen beschikbaar. Middelen die u in overvloed heeft, en waarvan wij maar weinig nodig hebben.
In dat kader hebben wij dan ook gemeend om een exemplaar van uw zogenaamde papieren ‘cupcake-vormpjes’ te mogen lenen, zodat wij daarvan een hangende rustplek op uw terras konden creëren. Zodoende kunnen wij optimaal gebruikmaken van het rustgevende effect van uw buitenruimte.
Wij hebben er alle vertrouwen in dat u daarmee geen overlast meer van ons heeft, want: kleine personen in retraite, zijn allesbehalve ergerniswekkend.
Sterker nog: u zou er uw voordeel mee kunnen doen.
‘Pas op de plaats maken’, is een kunst die u zich nog eigen moet maken, zo is ons opgevallen. Wellicht kunnen wij u hierbij, al rustend in onze ‘hangmat’ van inspiratie voorzien.
Wij hopen dat wij mogen rekenen op uw begrip, medewerking en ruimhartigheid.
Met vriendelijke – en eveneens feestelijke – groet,
De Feestvierders (in ruste).
Pfieuw, da’s een hele hap!
‘Small people write long letters’, was onze conclusie.
Maar we hebben de excuses aangenomen en De Feestvierders officieel welkom geheten op domein Boslust.
Hoe dat ging, laat ik op een ander moment nog wel eens zien.
Voor nu: fijne avond gewenst.