Zaterdag 29 juni 2019
Zo. Tante Boslust zit. Buiten, in de heerlijke hangstoel met een bakkie erbij. Tante moet boekjewerken maar wil óók zomerlummelen. Lekker turen in ‘t groen en een beetje wegdromen. Dat is fijn en dat is ook nog es goed voor tante.
Maar dat boekje moet zoetjes aan wel afkomen, de drukker wacht en de abonnees hebben er recht op. En na een paar dagen dip, doen we het werk vandaag weer met nieuwe liefde en energie na een nacht heerlijk slapen. Wat een goeie dut niet kan doen…
Het is natuurlijk niet echt een ‘boekje-werkplek’ zo relaxt onderuit op het tuinterras. Maar beeldmateriaal maken en zoeken (mijn taakje van dit moment) vraagt rust en geduld. Ja, echt, is geen smoes! En bovendien: het wordt tenslotte een vakantieboekje.
Nou, zo hangend in de tuin omringd met bosgroen is de vakantieflow all over me!
Goed voor tante, goed voor ‘t boek.
Bomen please, geen steen.
Ondanks het ongemak van deze boswijk -ongemak dat soms, als je zelf niet meer zoveel kan incasseren, als too much kan voelen- blijft wonen in het groen ons ook simpelweg goed doen. Alleen al wakker worden en al die bomen zien: een cadeau! Alsof je ter plekke een shotje energie toegediend krijgt (niet dat ik weet hoe dat voelt trouwens) en alsof via de bomen, de seizoenen je extra omarmen.
Ik ben blij dat we destijds op ons woonwensenlijstje hadden gezet: ‘bos please, en óók graag een wijk met weinig steen en veel bomen’. Dat is prima gelukt. Het is jammer dat we nu even niet het bos in kunnen duiken, door teveel eikenrupsen die inmiddels ook daar huishouden. En met een jong pupje dat alles in de bek stopt: geen goeie combi. Maar dat komt goed. Straks in de nazomer (de eikenrups is op z’n vervelendst van mei t/m augustus begreep ik) genieten we weer extra van ‘ons’ bos. En volgend jaar is Freek ook minder happerig. Hoop ik ?.
Niet naar ons bos? Maar wat dan?
Nu het bos tijdelijk een beetje ‘ongewenste’ plek is, zoeken we naar alternatieven. Het is even wennen om zo te denken maar het geeft ook wel een kick. Voor later vandaag hebben we een heerlijk afkoelplan bedacht op een fantastische plek, waar we met de Vespa naartoe gaan (dat zie je morgen op mijn blog). Voor Freek is dat meteen een ervaring erbij op het ‘socialisatielijstje’.
Na ons woonalternatieven onderzoekje van vorige week -we hadden echt een geweldig alternatief te pakken in Doesburg- en onze hernieuwde keuze voor hier blijven, besef ik elke dag nog meer hoe belangrijk en dierbaar de bomen voor mij zijn. Hoeveel last ze soms ook kunnen geven; nog veel méér brengen ze een geluksgevoel. Dat is een deels ongrijpbaar gevoel maar tegelijkertijd ook heel tastbaar en zelfs meetbaar. Want ja, ook dat is dan weer wetenschappelijk te verklaren (ik ben een ‘wetenschappelijk-bewijzen -fetisjist, ha!). Dat het wonen bij het bos de mens goeddoet, blijkt namelijk o.a. uit dit artikeltje.
Niet alleen wijzelf wonen graag bij het bos, ik had gezelschap van De Feestvierders in de tuin vanmorgen (foto boven). Ze hebben ons een brief geschreven, daar keken wij wel even van op. Daarover méér in mijn volgende blogberichtje (vanavond).
Hieronder nog wat foto’s.
Fijne zomerdag, hou ‘t koppie koel ?????
