Wakker worden, met je slaaphoofd de kamer in lopen en dan ineens overal witte bomen zien. Blijft bijzonder.
Natuurlijk is het speciaal omdat we niet meer vaak echt winterweer hebben. Maar met overal bomen hier, is sneeuw al snel extra feeëriek, met al die witte takken om je heen. Dit hierboven was vanmorgen.
Voor Dejan vind ik die witte wereld minder sprookjesachtig. Omdat ik door de RA ontstekingen in o.a. mijn polsen, voeten en knie de riem van Freek niet goed kan vasthouden en ‘s morgens gewoon een heel lastig lijf heb (voordat de medicatie weer wat gaat doen en ik genoeg in beweging ben om wat soepeler te worden) moet Dejan dus altijd maar Freek uitlaten. In weer en wind. Dat doet hij met veel liefde maar hij is geen ochtendmens van nature. Dus ik ben heel dankbaar dat dit zo kan, maar heb ook gewoon met hem te doen. Hij moet echt elke ochtend -nu met dit winterweer dus helemaal- tegen zijn natuur in, de deur uit.
Gelukkig is Freek een uitslapertje en hoeft Dejan er bijna nooit uit voor 9 uur. En daarbij maakt de buitenlucht hem altijd wel meteen ‘lekker wakker’. Vervolgens thuis nog een bakkie koffie erin en mijn husband is weer onder de levenden, haha!
Maar die eerste momenten uit bed en dan altijd maar ‘moeten’…niet leuk voor die lieve Dejan. Momenteel moet Freek -door zijn dunnere vacht i.v.m. allergie- ook nog een jasje aan bij koud weer. En een soort rubberen hondenhoesjes rond zijn voetjes, zodat al het zout niet in de voetzooltjes gaat zitten. De dierenarts vindt dat een heel goed plan, want strooizout is heel bijtend voor de voetzolen en geeft uitdroging en barstjes, wat pijnlijk is. Veel mensen hebben dat helemaal niet door bij hun hond, ook ik las er pas een paar jaar geleden iets over. “Eigenlijk moet je als er gestrooid is na elke wandeling de voetzolen afspoelen”, zei de dierenarts. Door die rubberen hoesjes aan te doen bij Freek, hoeft dat niet en beschermen we hem tegen dat zout en tegen sneeuwklompen tussen zijn tenen. Hij loopt er prima op omdat het alleen een laagje rubber is en hij daarmee goed grip houdt op de grond.
Maar dat komt er nu dus nog bij met dit winterweer, Freek ‘aankleden’. Terwijl ik me ‘s morgens comfortabel binnen laat betoveren door die mooie witte poedersuikerwereld buiten, moet Dejan er doorheen. Stukken minder idyllisch. Doordat hij al die moeite wil doen, kunnen wij een hond in ons leven hebben. Toen wij kozen voor Freek als puppy nadat onze lieverd Dirk was overleden, wisten we ook dat dit de dagelijkse gang van zaken kon gaan worden. Dejan heeft daar liefdevol “ja” tegen gezegd. Het leven met Freek maakt mij (en ons!) onbeschrijfelijk blij en happy en ik ben mijn mooie man dan ook super dankbaar dat hij dit mogelijk maakt. En sowieso: dat hij gewoon zo zorgzaam is… ❤︎
Deze witte week, het is een dubbel cadeau voor mij.
Fijne dag, al dan niet met sneeuw.
Kiki
