(Google vertaling onderaan)
After reading Kiki’s recent blog post, where she generously praised my contributions to our daily life, I feel the need to share my perspective and provide a more balanced view.
Many of Kiki’s efforts on our behalf often go unnoticed by the outside world. It’s easy for people to assume that I play the role of a full-time hero, while Kiki is perceived as a vulnerable patient in constant need of care. And understandably so – most of our life is confined within our comfortable, somewhat closed bubble.
What many may not realize is that Kiki takes on numerous responsibilities, such as making our daily lunches, creating weekly menus, and preparing delicious dinners with the occasional assistance of her “sous-chef” (that’s me). She’s the one who keeps our home warm and inviting, bakes delightful treats, and cuts my hair (I hate sitting at the hairdresser).
Kiki is not only a guiding force through life’s challenges but also a pillar of strength, caring for my well-being and providing a calming influence for my autistic mind through her consistent peace, attention, and meaningful conversations.
Moreover, Kiki takes the lead in connecting us with my cultural roots, celebrating Orthodox holidays, and seamlessly integrating these traditions into our shared life.
In the role of our “Dr. Doolittle,” Kiki masterfully tends to the needs of our sweet pets, Freek and Jasper. As a light sleeper, Kiki remains ever vigilant, springing into action in the middle of the night to attend to our furry companions, including providing extra kibble for Freek cause he’s, medically, not allowed to have an empty stomach. Yet, these acts often go unnoticed by the outside world.
While it may seem that Kiki should be grateful for having a loving and caring partner, I want to emphasize that I am as fortunate and grateful to have such an amazing and loving wife. Together, we navigate life’s journey with an equally shared commitment to overcome illness, medical setbacks, and other various challenges, ensuring that our enthusiasm for life prevails. We are purely fortunate to have found each other as companions on this remarkable journey forward.
Dejan.
Here ‘s the Dutch Google translation:
Na het lezen van Kiki’s recente blogpost, waarin ze genereus mijn bijdragen aan ons dagelijks leven prees, voel ik me geroepen om mijn perspectief te delen en een meer gebalanceerde kijk te geven.
Veel van Kiki’s inspanningen ten behoeve van ons, blijven vaak onopgemerkt voor de buitenwereld. Het is voor mensen gemakkelijk om aan te nemen dat ik de rol van een fulltime held speel, terwijl Kiki wordt gezien als een kwetsbare patiënt die constant zorg nodig heeft. En begrijpelijk ook – het grootste deel van ons leven speelt zich af binnen onze comfortabele, enigszins gesloten bubbel.
Wat velen zich misschien niet realiseren, is dat Kiki talloze verantwoordelijkheden op zich neemt. Zoals het maken van onze dagelijkse lunches, het samenstellen van wekelijkse menu’s en het bereiden van heerlijke diners met af en toe mijn hulp als “sous-chef”. Zij is degene die ons huis warm en uitnodigend houdt, heerlijke traktaties bakt en mijn haar knipt (ik houd niet van een bezoek aan de kapper).
Kiki is niet alleen een leidende kracht in de uitdagingen van het leven, maar ook een baken van kracht, zorgzaam voor mijn welzijn en een kalmerende invloed op mijn autistische geest door haar consistente rust, aandacht en betekenisvolle gesprekken.
Bovendien neemt Kiki het voortouw in het verbinden van ons met mijn culturele wortels, het vieren van orthodoxe feestdagen en het naadloos integreren van deze tradities in ons gedeelde leven.
In de rol van onze “Dr. Doolittle” verzorgt Kiki meesterlijk de behoeften van onze lieve huisdieren, Freek en Jasper. Als lichte slaper blijft Kiki altijd waakzaam en komt in actie midden in de nacht om voor onze harige metgezellen te zorgen, inclusief het geven van extra brokjes aan Freek omdat hij om medisch redenen, nooit een lege maag mag hebben. Toch blijven deze handelingen vaak onopgemerkt voor de buitenwereld.
Hoewel het misschien lijkt alsof Kiki dankbaar zou moeten zijn voor het hebben van een liefhebbende en zorgzame partner, wil ik benadrukken dat ik net zo gelukkig en dankbaar ben om zo’n geweldige en liefhebbende vrouw te hebben. Samen navigeren we door het levenspad met een gelijkwaardig gedeelde toewijding om ziekte, medische tegenslagen en andere verschillende uitdagingen te overwinnen, ervoor zorgend dat ons enthousiasme voor het leven zegeviert. We hebben puur geluk dat wij elkaar als metgezellen gevonden hebben op deze bijzondere reis.
Dejan.