Een lekkere jas is ‘t, onze boomhut.
Nu de keukenklus van afgelopen weekend gedaan is en wij een simpele maar erg fijne kookhoek erbij hebben, voelt ons appartement nog meer ‘op maat gemaakt’. Zoals heerlijk zittende schoenen of een behaaglijke warme jas waarin je jezelf goed beschermd voelt tegen kou, wind en regen.
De keuken was al mooi. Een beetje stoer, een beetje strak en verder heel best. Maar er ontbrak iets. Werk- en opbergruimte sowieso, en ik miste ook nog iets van herkenning en gezelligheid. Inspiratie, eigenlijk. Het hoekje dat we hebben gemaakt voegt voor ons werkruimte toe èn sfeer. Het hoekje is niet perfect en niet instagrammable maar daardoor juist fijn.
Het is onze keuken geworden en we voelen ons nu nog meer thuis. Handig is de nieuwe hoek trouwens ook, en daar was het ons nog ‘t meest om te doen.
Mission accomplished.
Foto’s ▼
Een snuf stoere strakheid van de vorige bewoner (foto aanrecht) + een toef georganiseerde chaos van onszelf (daaronder). Ze maken samen onze perfecte boomhutkeuken.
▲
Onze Jasper zit zo’n 6 keer per dag op dit plekje. Met deze blik. En die blik betekent: “jij gaat mij nu heel snel snoep geven”. Dat doen wij dan ook braaf want we willen uiteraard geen ontevreden katerbeermeneer. Die mondhoekjes hangen toch al genoeg, oh oh…!
Werkwelbehagen
Er is méér dat ons appartement inmiddels helemaal tot een thuis maakt: de werkkamer. Op de foto onderaan, mijn favoriete plekje in die kamer. Zittend op het logeerbed, naar buiten turend in de boomtoppen. Ik zit er graag om te bellen met een vriendin (zoals zometeen met Anita) en ook als ik aan het schrijven ben. Aan mijn werktafel is handiger, maar hier is heerlijk.
Achter die vele bomen zie je dan (in de winter) wel de auto’s razen in de hectiek van alledag, die trouwens niet minder lijkt dan vóór deze ‘strenge lockdown’… Terwijl zij razen, reist mijn blik rustig terug de bomen in. En vervolgens naar mijn scherm waar ik het winterboekjewerk weer in duik.
Hier op 5 hoog hebben wij onze eigen hectiek, ons eigen werk maar ook onze dromerige wereld. Waar geen auto’s razen, waar meestal geen haast is en waar het WEL winter is. Een inspirerende bubbel van waaruit het scherpe leven daarbuiten, buiten blijft. En wat toch binnenkomt, gaat door een verzachtend filter.
Ja. Ik hou van onze boomhut.
Volgende keer weer een bijpraat over o.a. onze Servische kerst en de actualiteiten.
Dan ook weer lichtpuntjes.
Vanuit Nijmegen: blijf gezond en tot gauw!
Kiki