‘Rustig geweest’…
Ik las in het nieuws dat het een ‘beheersbare jaarwisseling’ was geweest. Maar intussen werd de rij met plaatsnamen waar gedoe was geweest, langer en langer. Dat verwonderde me wel een beetje. Kan je nagaan wat een debiel gedonder het ‘normaliter’ is met de jaarwisseling…! Niet normaal.
Deze keer ‘viel het mee’, aldus sommige media. En toen kwam er een lijst van autobranden, agressie, groepen mensen die dom deden tegen politie en ME die erbij moest komen. Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Amersfoort (ook een oude woonplaats van ons), Harderwijk, Bunschoten, Veenendaal, Vlaardingen en Barendrecht, Apeldoorn, Friesland, Groningen; in die plaatsen gebeurden dingen die het nieuws hebben gehaald. En dat is nogal aso.
In Nijmegen is het niet uit de hand gelopen, is de indruk uit de nieuwsberichten. Lucky us. In Nu.nl stond een foto van onze stad met vuurwerk erboven, genomen vanaf de overkant van de Waal. Er stond bij dat het rustig was gebleven op straat in Nijmegen. En dat is een opluchting. Maar wanneer komt er een oplossing voor dit soort bizar gedrag van mensen?
Fijn feestje en Vuurwerkhorizon
In onze eigen directe omgeving werd geen vuurwerk afgestoken, maar in de wijken eromheen wel. En doordat we vrij hoog wonen, zagen we vuurwerk van de wijken om ons heen, maar ook wat verder weg. We hadden een prachtige horizon: een hele brede lijn van siervuurwerk en daardoor een heel feestelijk uitzicht, best bijzonder! Een foto maken ben ik (gelukkig) vergeten, zo mooi was het. Verder was ’t een super fijne jaarwisseling. We hadden feestelijke hapjes, draaiden lekkere jaren 70 disco (iets harder dan we normaal doen) en genoten we van een ijzersterke conference door Peter Pannenkoek.
Tante
In de oudjaarsmiddag hebben we heel gezellig met mijn tante zitten kleppen met zelfgemaakte oliebolletjes en dito gluhwein. Tante kwamen we in oktober tegen toen wij boodschappen deden bij de AH. Ik had haar een hele lange tijd niet gesproken en omdat ik me schuldig voelde dat ik haar had ‘verwaarloosd’, liet ik het erbij zitten. Nu, jaren later, liepen we elkaar dus tegen het lijf in onze gezamenlijke stad. Ze woont nota bene op loopafstand van ons, aan de noordkant van het Goffertpark (wij aan de zuidkant). En vanaf het moment dat we elkaar weer zagen, is het als vanouds en vertrouwd, zo leuk! Zij is ook de familie waar ik het meest mee ben opgegroeid, en weet veel te vertellen over mijn ouders, wat ik heel fijn vind. Ze is 1 jaar jonger dan mijn moeder was, en ze precies op dezelfde dag jarig. Mijn moeder en tante gedroegen zich dan ook wel een beetje als tweeling en zagen er vaak hetzelfde uit. Alleen was tante blond en m’n mama was super donker (ze had bijna zwart haar).
Het was op oudjaarsdag de derde keer dat tante en wij elkaar afspraken. En het was fijn om even samen het oude jaar, waarin onze familieband weer is verder gegaan, uit te luiden. Half januari gaan we, als de maatregelen het toelaten, een koffie’tje doen in de stad. Dat plannetje heb ik trouwens ook met m’n andere tante, die ook in Nijmegen woont. Gezellig!
Gisteren en vandaag
We maakten gisteren een lange wandeling door het Goffertpark en dat was ook fijn! Het park was gezellig gevuld met nieuwjaarwandelaars. Doordat het park glooit en hogere plekken kent, en doordat de bomen in winterstemming zijn dus kaal, kun je nu extra mooi door de bomen heen verder weg het park in kijken, zoals je hieronder en -boven kunt zien.
Na een fijne Goffert-struin, stortten we ons op het voorbereiden van het nieuwjaarsetentje. Samen met onze 2 lieve gasten hebben we genoten van de wat we gekookt hadden (zalm wellington, hasselback aardappeltjes en gebakken groene asperges) en de dingen die zij hadden meegebracht: zalige pastinaak-perensoep en een feestelijke kaasplank als dessert! En we genoten vooral van een fijn, feestelijk samenzijn met hen. Kortom: we zijn het jaar goed begonnen en voelen ons geïnspireerd om er iets moois van te maken. Jullie hopelijk ook!
Vandaag hebben we onze boomhut z’n kerstjas weer uitgetrokken (foto bovenaan: de kerstboomkaarsjes). De houten kerstboom staat in afgeslankte vorm nu bij onze nieuwe bank, met een leeslampje erin. Tijdelijk. Want we zoeken een staande leeslamp maar zijn daar zo kritisch op, dat we maar niet kunnen vinden wat we zoeken. Komt wel. Soms moet je geduld hebben en er ineens tegenaan lopen, of het ineens op je pad krijgen.
Anyway. Wij kijken terug op een dierbare kersttijd, ondanks lockdown enzo.
Fijne nieuwjaars-zondagavond gewenst allemaal, ik ga (na weer een lekkere wandeling vanmiddag en een laatste feestmaaltje om de kliekjes op te maken) op de bank chillen, samen met husband & hond en de kaarsjes aan. Want kerst is eruit maar de kaarsjes blijven erin!
Morgen naar het ziekenhuis waar ik met een prik, hopelijk snel van mijn reuma-schouder afgeholpen wordt zodat ik weer goed kan slapen. Een goeie actie, zo in ‘t kersverse jaar!
Hieronder nog wat foto’s van de afgelopen dagen. Ik meld me dinsdag of woensdag weer.
Ciao, tot gauw. 
Kiki
Foto’s:
▼ We kwamen eer-, eergisteren in onze omgeving nog twee mooie kerstbomen tegen buiten (veel meer, maar deze vielen ons extra op). Een kleintje met kleur en een enorme joekel in een tuin!
▼ De boomhut post xmas. Het was echt fijn, ons kersthuissie! Maar nu is het ook weer lekker rustig en we vinden het zeker niet saai: ons huis voelt altijd warm aan. De naar-buiten-koekeloeren-chill-hoek is nog steeds een knusse hoek. Nu zonder kerstboom naast de stoel, maar met Lotek lamp. Heerlijk om daar de dag te beginnen met een koffietje, turend in de bomen. En rechts onze kerstboom ‘onttakeld’ en in bescheidener vorm nu als lamp-houder, ha!
