Zo, daar was ik weer es.
Het was een gevulde, mooie week met veel inspiratie, veel to do klusjes op het lijstje, fijne ontmoetingen een heel erg niet-blij lijf. Die zaken bijten elkaar een beetje, dus ik moet dan wel wat zeiltjes bijzetten om dat wat ik wil bereiken en meemaken, waar te maken. Dat lukt dan niet helemaal -mijn blog plannetjes schoten er bij in- maar so be it. Meer dan mijn best kan ik niet doen.
Wat een superleuke reacties op mijn eerste kook-hulp-mini-filmpje, vorige week! En wat blijkt (uit de reacties die ik tot nu toe kreeg): het helpt echt om het recept te verduidelijken, tof! Ik ga hier zeker mee door. Maar gezien het feit dat ik afgelopen week niet eens aan normaal even bloggen toekwam, weet ik niet hoeveel en hoe vaak ik die filmpjes zal maken. Ik vond het leuk om te doen en ik denk dat het volgende filmpje zal gaan over de pickle pers en dat ik dan de stappen laat zien van hoe de groenten zich gedragen tijdens de ‘pickle dagen’. Anyway, smaakt naar meer. En niet alleen voor mijzelf, is me duidelijk geworden, leuk!
Pimpelmees
Wat trouwens ook naar meer smaakt is een nieuw eettentje bij ons in de omgeving: Pimpelmees. We kunnen er naartoe lopen en dat deden we dan ook, via het park, heerlijk. Het was een spontaan plan, we hadden eigenlijk iets anders bedacht. Wilden naar de Hatertse en Overasseltse Vennen met de bus, daar wandelen en dan een pannenkoek eten. Maar de buslijn die kant op, was gecanceld. En niet alleen dat tijdstip, maar de hele verdere dag. Niet de eerste keer dat Breng ineens een lijn cancelt zonder verdere uitleg. Het gebeurt steeds vaker. Waardeloos, mensen die met het OV reizen en niet bijdragen aan files en ook veel minder aan milieuvervuiling, op deze manier hun vervoer ontnemen. En daar verder niet over communiceren. Lekker geregeld, heel klantvriendelijk en heel erg stimulerend om vaker met het OV te reizen… Breng? Brengt je nergens.
Wij konden dus niet naar de vennen en besloten in plaats daarvan te wandelen naar Pimpelmees en dat eens uit te proberen. Ze waren al volgeboekt voor het avondeten maar we waren warm welkom om uitgebreid te komen borrelen. En jeetje man, na die borrel hadden wij geen avondmaaltje meer nodig! Lekker! En uitgebreid…
Voorheen zat daar bistro van Loon (en daarvoor Jan Klaassen, niet ons ding) en we hebben twee keer bij van Loon gegeten. Waren niet erg enthousiast erover. Maar de nieuwe eigenaren (van Pimpelmees) Sjoerd, Tim en Bastien (die ook al twee andere eettentjes hebben: Glaswerk en Klinkklaar), hebben er echt iets goeds van gemaakt. De inrichting (veel gezelliger), de bediening (veel warmer) en het eten (geweldig); de heren hebben het goed voor elkaar. Als de borrel al zo uitbundig genieten is, dan belooft dat wat voor ‘t eten. De menukaart maakt ons al blij. Wordt dus gauw herhaald en dan ‘het echte werk’.
We hadden vier dingen besteld van de borrelkaart: brood (van de Knollentuin) met een dip (heerlijke boter met eekhoorntjesbrood!), spiesjes van oesterzwammen, intvisnuggets met saffraanmayo en gegrild brood met burrata en geroosterde gele biet. Yum! Alles.
Freek had bezoek
Freek kreeg een buurmeisje op bezoek. Een hondenmeisje. Letterlijk een meisje, ze heet Mijs. Ze is nog een puppy en had even oppas nodig. Dat was gezellig. Een hele guitige teckel-baby. Ze vindt Freek leuk en interessant en laat dat op vrij onstuimige wijze merken, zoals een puppy betaamt, haha! En onze bijna 5 jarige guitige gozer weet zich daar dan niet helemaal raad mee. Die kwispelt wel maar draait zijn koppie ook wel weg, zo van: ‘joh, kleine aap, je meurt, niet zo dicht op mijn snuit met die van jou’. Oh oh, de heerlijke hondentaal…
Maar het ging heel vredig allemaal en ze speelden op een gegeven moment samen met Dejan en met Freek Frummel z’n speeltjes. We hebben van allebei geen onvertogen blaf gehoord.
Voor herhaling vatbaar dus, tot vreugde van ‘de papa en mama’s van Freek en vriendinnetje’, haha! Hier wat foto’s. Deze hiernaast in de armen van mijn husband is dus niet onze leukerd Freek maar buurmeisje Mijs. Cute is ze he?!
Keukenvlijt
We baalden een beetje van enkele onpraktische zaken in onze keuken. Teveel spullen verzameld op het aanrecht, bijvoorbeeld. Dus we zijn gaan opruimen en de boel ook nog een beetje anders neerzetten. Dat wil zeggen: de bakmachine ergens anders, de theewatermachine in de koffiehoek, de broodrooster die we nauwelijks gebruiken in een hoek waar ie niet teveel kostbare ruimte inneemt enz. En we hebben twee gezellige kastjes opgehangen boven het aanrecht, om het wel gezellig te houden maar het werkblad vrij te houden. Dat vonden we zo leuk gelukt, er komen er nog een paar bij binnenkort. En we gaan de kraan vervangen voor een mooiere en andere handgrepen op de keukenkasten monteren.
Onze keuken is, net als de keuken uit ons vorige huis, heel gezellig. Inspirerend om in te werken en dat is wat ik van een keuken wil. Mij maak je niet blij met een betonnen blad, met strak wit, en al helemaal niet met ‘sjiek’. Het moet knus koken zijn. Maar wel een beetje praktisch ook. En we hadden er iets teveel een knus rommeltje van gemaakt. Dus hup, aan de opruim, kastjes erbij en wij weer blij! Straks dus nog een paar cosmetische zaakjes nog (dat komt in de lente wel) en ons keukentje is top!
▼ Mijn koffiekoning (die elke dag weer de heerlijkste bakkies leut voor mij maakt, geluksvogel die ik ben!) was ook tevreden met de koffie-thee-hoek, haha!
Foto helemaal bovenaan: de nieuwe kastjes aan de keukenmuur. Blij mee.
Mensen, ik brei d’r weer een eindje aan.
Fijne nieuwe week gewenst.
Kiki