Tadaaaa!
Met trots presenteer ik ons 11e boekje.
We maakten tot nu toe 7 dikkere boekjes in ringbandjes die jaarlijks verschenen en dit is het 4e boekje uit de categorie ‘dunnerdjes’ die we nu 4 x per jaar maken. Bij elkaar dus al 11 boekjes.
Best veel, maar: vervelen doet het nooit! Het is het fijnste om te doen, samen feel good boekjes maken. Zonder pretenties, gewoon onze kwaliteiten en dat wat we graag doen, samengevoegd. En zo spelen we dan klein uitgeverijtje, ha! We willen er gewoon met liefde mee bezig zijn. Dat er dan (ook nu weer) van die super leuke reacties komen is natuurlijk heel fijn. Op Facebook ook, we hebben er meteen ook weer nieuwe abonnees bij gekregen. Dat het aantal abonnees groeit en dan die vrolijke reacties: het zijn de lieve, gloedvolle extraatjes voor ons. Maar het werken aan de boekjes zelf is de basis waar wij energie van krijgen en gelukkig van worden. Hopelijk straalt er een snufje van dat geluk van de boekjes af.
Wil je ook een feel good boekje?
Dwarrelboekje is een bescheiden ode aan de herfst, met zijn regenbuien en najaarsstormen maar vooral: appels en peren, noten, kastanjes, sprookjesachtige paddenstoelen en dwarrelende gouden glitters. Een mini-boekje dat, als het aan ons ligt, jou een gulle glimlach brengt.
We hebben wat extra boekjes laten drukken om los in het rond te strooien, naast de abonnementen. Het boekje kost 2,40 en de verzendkosten zijn 1,10. Bij elkaar dus 3,50. Het is een stevig boekje dat niet snel beschadigt dus als je er zelf in hebt zitten snuffelen, kan je ‘t daarna gerust nog cadeau doen aan iemand anders. ?
Mail maar effe als je een (of meer) boekje(s) wil. Of als je jezelf of iemand anders een abonnement cadeau wil doen, dat mag natuurlijk ook: boekjes@kiki-dejan.nl
Op de foto’s hieronder ‘presenteer’ ik ons nieuwe boekje in mijn nieuwste jurk. Ik ben dol op bloemetjesjurkjes en ik werd heel blij van dit nieuwerdje van King Louie. Dus boekje moest met bloemetjesjurk en bos nazomerbloemen samen op de foto! ? Ook daar kreeg ik dan van die fijne complimentjes over, ik loop deze dagen breeduit te glunderen en te blozen, ha!
En verder…
? Bakte ik dit weekend de vijgentaart die ik wil oefenen voor het plannetje in het huisje (zie fotocollage hierboven voor mijn eerste oefenbaksel). Een gezondere taart, waarvan de bodem gemaakt is van amandelmeel (dus geen gluten en geen gewone bloem). Daarvoor gebruikte ik het biologische amandelmeel uit de amandelboomgaard van mijn lieve vroegere schooljuf Jolande. Het is echt zalig spul! Als je ook wil, laat me weten dan bestel ik dat bij haar en brengt ze het vast wel mee als ze weer in Nederland is en onze kant op komt.
Voor de bodem van de taart: het amandelmeel wordt in de keukenmachine gemixt met pecannoten, een eetlepel pindakaas, een eetlepel kokosolie en dadels, maar die verving ik voor gedroogde vijgen. Ik vind dadels te zoet en te plakkerig. Met gedroogde vijgen krijg je ook een heerlijke bodem. Verder deed ik er een snuf kaneel door en een druppie vanille-essence.
De vulling bovenop is eigenlijk van Griekse Yoghurt en gelatine, plus een beetje zoetigheid. Om het nog een tikkie gezonder te maken, heb ik volle kwark gebruikt ipv Griekse yoghurt. Ook daar gingen wat druppels vanille doorheen. En ik gebruikte stevia als zoetstof. De gelatine wil ik de volgende keer vervangen door het plantaardige agar agar, al ben ik wel benieuwd of je de taart dan ook een avond van tevoren kunt maken, de bindkracht schijnt minder lang aan te houden.
Husband-lief en ik zijn meteen al verliefd geworden op deze taart! Hij is echt hartstikke lekker, het maken ervan is niet heel ingewikkeld en hij is gewoon stukken gezonder. Ik sneed de vijgen op de ‘verkeerde’ manier, de volgende keer wil ik de vorm van de vijg volgen, dan worden het mooiere plakjes denk ik. Door de schil eraan te laten, krijg je een ‘grafisch’ mooier effect, als je de plakjes dun snijdt, kan je de schil ook prima eten.
Voor mijn taart gebruikte ik een ronde vorm, maar in het recept is een rechthoekige gebruikt. Dat vind ik mooier dan een ronde, alleen denk ik dat de stukjes er weer leuker uit zien als ze in traditionele puntjes op je taartbordje liggen. Ik heb wel besloten om van de kwarkvulling 1,5 keer zoveel te maken de volgende ronde. De hoeveelheid bodem is precies goed zo.
Ik had de ‘drizzle’ op de taart gemaakt met agavesiroop die ik even heb laten karameliseren. Dat was niet zo handig, het werd plakkerig en de kleur is niet mooi (ik vind het een piskleur ?). Volgende keer probeer ik een andere drizzle (of een strooisel-variant) die veel donkerder is en dan een mooi contrast vormt met de witte vulling. Die volgende keer is over 2 weken, als vriendin Anette weer een dagje deze kant op komt. Zij kan kritisch opbouwend mee- denken over mijn baksels en komt uit een familie waar taarten bakken de normaalste zaak van de wereld is. Bovendien hebben we dan meteen iets lekkers en ook iets redelijk gezonds bij de koffie. Maar deze taart komt, in verbeterde vorm (vooral met veel oefenen) hoe dan ook in mijn ‘gezond genieten-taartjes-aanbod’.
Intussen in huis…
Ik word blij van het schaaltje met herfstschatten, voornamelijk gevonden voor De broertjes, in het bos. En de papieren hanger in het raam daar word ik ook blij van. Elke keer als ik de kamer binnenkom, valt mijn oog er even op en voel ik me ‘thuis’. Herkenning van mijn kindertijd, met van die doorzonramen en zo’n papieren frutsel erin. Tante Boslust heeft nostalgische neigingen, ha! Overigens valt me die waaier dan op, maar soms word ik er door anderen die ons huis binnenstappen, ook weer aan herinnerd dat we een mooie blik naar buiten hebben. Kortgeleden ook weer iemand: ‘Wat een prachtzicht!’. Ja, het is een fijne aanblik en ik ben er dankbaar voor dat we zo mogen wonen.
Anyway. Genoeg gebabbeld nu, hier in Boslust gaan we lekker verder met de zondag vieren, met thee en… joe, TAART!!
Fijne herfstdag, tot gauw.