Een feestje van ‘n theetje.
Wij waren geen fanatieke theedrinkers, maar beginnen het steeds meer te waarderen en omarmen. Ikzelf drink trouwens wel al veel langer thee dan koffie. Dat komt omdat ik lange tijd (totdat ik latte macchiato ontdekte) bepaald geen coffee lover was. Maar sinds de latte, slurp ik dagelijks van een koffietje.
Toch ben ik in hart en nier meer een theeliefhebber. En dat word ik ook weer steeds meer. Ook omdat we regelmatig lekkere theetjes cadeau krijgen van mensen en vooral omdat we een super klein -maar giga fijn!- theewinkeltje hebben bij ons in Nijmegen. Dan heb ik het niet over Simon Levelt (die zit er ook) maar over het Theezaakje in de Lange Hezelstraat. In dat winkeltje kun je je kont amper keren en dat geeft helemaal niks. Want als je binnenstapt ruik je ‘t al; een paradijsje. En paradijselijke plekken, die hoeven helemaal niet groot te zijn.
Zoek je een bepaalde thee, dan opent de meneer van het Theezaakje een joekel van een blik en opent zich een wereld van geur en textuur. Dan mag je met je snufferd boven het blik hangen. Vervolgens hoef je alleen maar te knikken en schept de theemeneer een zakje vol voor je. Snuffelend aan je nieuwe aanwinst, stap je tevreden het winkeltje weer uit. Het is trouwens ook een waar feestje om er binnen te stappen, alsof je een snoepwinkel betreedt. Een snoepwinkeltje voor grote kinderen.
We hebben er nu een thee ontdekt die best speciaal is. Niet nieuw; ‘t is een beroemde thee. Maar wij hadden ‘m nog nooit gedronken. Het is niet een thee voor elk moment van de dag, maar voor als je zin hebt in een stevige slok.
Lapsang Souchon. Een Chinese thee, gemaakt van gefermenteerde en gerookte bladeren. Bij de eerste slok lijkt het alsof je een soort vloeibare rookworst slurpt maar dat is een kwestie van een paar slokken, dan wen je eraan. Daarna ontdek je de finesses en wordt de thee steeds lekkerder. Tabakachtig, stevig, oppeppend, zoet, hartig, vol, scherp, rond. Het is geen thee om uit een deftig kopje met je pink omhoog te drinken maar om te drinken bij het haardvuur, je handen om je theekop gevouwen bij wijze van spreken. Lekkere muziek op, een goeie detective, een fijn boek. Of een fijne borrelplank erbij. Dan is de thee in dit geval je wijntje. Het is geen zomerthee (vinden wij) maar een onvervalste winterthee. En ja, hij is dus fijn!
Hier lees je er meer over.
Wij gingen al fantaseren over het maken van een ingekookte marinade van deze thee. Voor een stukje zalm, voor tempé, voor in soep. Het blijkt dat koken met Lapsang souchon ook al flink ingeburgerd is. Hier vind je inspiratie. En hier ook. Wij gaan er zeker mee kokkerellen. Sterker nog: in mijn eerstvolgende menu voor m’n kookproject ga ik de thee absoluut gebruiken.
En nu gaan meneer en mevrouw hup, lekker aan de thee!
Tot de volgende.
Dejan & Kiki
