Snufje winter…
Joehoe, de buitenboel is weer zo mooi bestrooid met poedersuiker…! Een subtiel laagje, geen dikke. Maar het blijft sprookjesachtig. Vooral ‘s morgens vroeg.
Het duurt nog een maand voordat het officieel winter wordt maar hier op mijn blogje neem ik toch al afscheid van de herfst. Nu de meeste blaadjes gevallen zijn (of aan het vallen zijn) en het knalkleurenfeestje zijn finale gehad heeft, is het tijd geworden om koning winter wakker te maken. Zachtjes, niet te wild. Gewoon een beetje porren en fluisteren. Dat ie rustig de kans krijgt om te beseffen dat hij voor de deur staat. Het helpt meteen al een beetje, er gebeurt iets. En nou maar hopen dat ie niet weer helemaal terug indut maar dat ie rustig gaat uitrekken, lekker lang gapen, beetje de oogjes open. En dan over een maand: Bam! Winter. Graag.
Voor nu ben ik happy met dit eerste winterse speldenprikje. Neurospook ook, dat is dan wel weer jammer…Maar hopelijk is dat over 8 dagen verleden tijd en kan ik vanaf dan zorgeloos hopen op en blij worden van een mooie winter, net als zoveel mensen (en voor wie helemaal geen wintertiepje is: sterkte…!).
Hier wat wintersnufjes van vanmorgen.
En om deze bijna voorbije knalherfst goed in het zonnetje te zetten, onderaan nog een herfstplaat om het af te leren.
Ik ga banaan-appelbrood bakken (als ‘t een goed broodje wordt, komt het recept hier) en ik wens je een mooie herfst-‘winter’zondag!
Nou, dag hoor! 
