Wat een weekend!
We zitten er weer helemaal in hoor: pleegzorg. En kleuter(s) in huis. De Broertjes zijn nu weer bij hun mams, liggen misschien te dromen over alles dat ze de afgelopen paar dagen hebben meegemaakt, hihi, en wij tanken op de bank bij van een intensief en ook heel lief weekend.
Het is zo’n leuke pleegzorgmatch met deze twee meneertjes! Ze hebben het weer zo goed gedaan dit weekend. Deze keer een volledig weekend, dus 2,5 dag. Best pittig maar mooi pittig. De Broertjes hebben voortdurend aandacht en sturing nodig, ook onderling, maar het zijn zulke leuke ventjes! Zo enthousiast, nieuwsgierig, bezig met buiten, super serieus met koekjes bakken, genietend van grapjes en warme aandacht, van knuffelen met onze Dirk, van een guitig muziekje op (Dirk Scheele lijken ze wel leuk te vinden en is ook voor ons heel goed te verdragen, ha!), het zijn lekkere slaapkoppen (wat kunnen die tukken zeg!), goeie eters (die pannenkoeken gisteren, die razendsnel naar binnen gingen – hoe dan?!) en ze staan gewoon heel erg open voor positieve aandacht, mooie gewoontes en gebruiken en terugkerende dingen die nu al een beetje eigen worden. Ze voelen zich al behoorlijk thuis merken we, want ze lopen zelf de keuken in en uit om hun spullen weg te zetten na iets drinken of eten, of om de klauwtjes te wassen na een bezoekje aan de wc. Dat laatste kunnen ze ook goed: piesen. Man, waar komt het allemaal vandaan, haha!
We hebben een heel goed gevoel over deze match. Over 2 weken het laatste ‘probeerweekend’ en dan gaan we 5 oktober met z’n allen rond de tafel om een voortgangsplan te maken enzo. De samenwerking met moeder is ook fijn, wat een lieve mams hebben ze.
Ik heb de mannetjes vrijdag meegenomen vanuit Nijmegen, want ik was daar toch al voor een bezoekje aan de reumatoloog en moeder zat omhoog met vervoer, dus ik ben blijven rondhangen in de stad (wilde sowieso nog even een beetje shoppen daar) tot de mannetjes uit school kwamen en ik ze mee kon nemen met de trein. Dat vonden ze prachtig.
En nu is het zondagavond, hebben we heel suf zitten koekeloeren naar Boer Zoekt Vrouw en net toen ik Dejan had verklaard dat ik het niet meer trek met dat programma (het wordt me een beetje te bizar allemaal) dachten we een vroegere buuf van mijn paps te herkennen in een van de brieven-schrijvende vrouwen. Stefanie. Als ze er volgende week bij zit bij de ‘speeddates’ (en ze komt uit Lelystad) zullen we wel zien of het klopt. Ik herkende haar stem en foto, en toen klopte ook nog de naam erbij. In de tijd dat mijn pap ziek was, was zij een van de buren die veel voor hem deed. Hij woonde in een woongroep-achtige vorm (maar dan minder intensief samen zeg maar) en de buren waren dol op hem. In de weken dat hij in coma lag en Dejan en ik bij hem waakten, kookte Stefanie maaltjes voor ons, samen met andere (hele lieve!) buuf Marianne. Zij hebben ons enorm gesteund om die heftige weken in huis bij mijn stervende paps, zo goed mogelijk door te komen. En Stefanie hield een heel mooie, ontroerende toespraak bij de uitvaart van onze pa. Dus ALS het Stefanie uit Lelystad is, mag die boer-meneer zijn handen wel dichtknijpen met zo’n liefdevol mens, en is ie knettergek als ie haar niet uitnodigt, haha! Anyway, toch weer een goeie smoes om op zondagavond met mijn eigen boer (kippenboerderijtje!) op de bank te hangen en BZV te koekeloeren. Loeren. Want dat is het: gewoon gaan zitten loeren naar een stel boeren. Meer niet. What a waste of time. Maar wel lekker zorgeloze waste of time, ha!
Overigens schoot neurospook me vanavond wel een keer loeihard in m’n snufferd toen ik moest lachen bij die tv. Bam, ineens een vlijmscherpe dreun op m’n waffel, en daarna heel diep van binnen een gemene lange steek. Meteen het oog aan die kant ook vol tranen, raar toch weer. Het bleef nog even zeuren en toen was het weer weg. Hopelijk laat ie me vannacht met rust.
Ja en dan gaan we nu alweer een nieuwe week in.
Met een speciaal momentje morgen: wij gaan ons boekje ophalen bij de drukker, aaaahhh! Altijd weer feest en ook wel spannend. Morgen zijn vrienden erbij, we rijden samen naar de drukker en gaan daarna iets doen dat in het boekje ook benoemd wordt: walnoten rapen. Ik denk dat we te vroeg zijn maar de kastanjes zijn ook al veel eerder rijp dit jaar. Dus we gokken het erop dat er al een eerste handjevol zal liggen. Niks zo lekker als verse walnoten, echt waar! En pizza op de houtoven, ook zo zalig. Doen we ook morgen met onze vrienden.
We gaan een nieuwe week waarin we weer even geen boekje-plichten meer hebben (alhoewel, het versturen dinsdag is ook nog een klusje!) maar wel wat ander, achterstallig werk doen. De website van Annelies bijvoorbeeld, wat ander werk, en ik ga mij storten op het handen en voeten geven aan mijn ‘vier je feest in de keet’-plan. Een plannetje uitwerken: wat wel, wat niet / wanneer wel, wanneer niet / voor wie wel, voor wie niet (ik hoef echt geen managers in de keet die een teamuitje willen, zoals laatst iemand suggereerde en de keet past ook zeker niet bij iedereen, bovendien is het allemaal non-profit). En daarna effe wat fijn promomateriaal maken voor mijn feestkeet-aanbod. Dan is het alweer zo fijn om met een vormgever getrouwd te zijn! En niet alleen daarom… ☺️
Hieronder een collage van De Broertjes de afgelopen dagen. Wij denken stiekem nu al dat ze de allerleukste broertjes zijn ?
En bovenaan een frutselding van Dille en Kamille dat ik niet kon laten liggen. Hangt nu in ons raam. Ik blijf er voor vallen, die papierfrommels die zo vanuit de jaren 70 zijn komen aanvliegen.
Goed, ‘t is mooi geweest. Tante Boslust / Vrouwtje (van) Vormgever / Weekendpleegmoedertje moet slapen.
Wens je een goeie start van de nieuwe week.
Tot gauw!
