We zijn er klaar voor.
Het Palmpaas-pleegzorgweekend zit er weer op, we hebben hard gewerkt en veel gedaan. Ondermeer paasbroodjes bakken. Vrolijke haantjes werden chagrijnige haasjes, ha! Maar lekker zijn ze wel.
Zometeen gaan we effe buiten de deur eten. Wandelend naar het restaurant toe (Prachtige route vanaf hier naar Ellecom) en daar hopelijk genieten van een mooi maal dat je zelf thuis niet zo snel maakt. Lekker voor ons laten koken in een (over het algemeen) goed tentje: het blijft genieten.
We wilden eerst op de Vespa gaan maar het is mooi wandelweer. Dus we nemen het bos heen en de bus terug. Die bus stopt bijna voor de deur van het restaurant, en in ons dorp ook vlakbij huis. En nu we niet op de Vespa gaan, kan m’n husband ook een wijntje of biertje meer nemen bij het eten (normaal neemt hij niet meer dan 1 glas als er gereden moet worden).
En ja, dan gaan we onze laatste avond en nacht in zonder hond in huis. Zonder hond in het hart hebben we nog geen dag geleefd, Dirk heeft zijn vaste, warme plekje. Maar we missen wel al bijna 3,5 maand die lieve, aaibare hondenvrolijkheid om ons heen. Vanaf morgen gaan we daar hopelijk – fingers crossed! – weer voor heel, heel lange tijd van genieten. Te beginnen met de puppytijd die intensief is, best veel werk maar ook zo super leuk! We gaan er alles aan doen – opnieuw – om onze hondenhummel blij te maken. De aankomende dagen betekent dat eerst: hem rust en vertrouwen geven en zijn vertrouwen zien te winnen.
Morgen verder met Freek. Namens Dirk. En samen met Dirk. ❤︎
Tot gauw.