Dinsdag 9 juni 2020
Oh, wat komen veel mooie to-do-dingen aan, straks als we in Nijmegen wonen!
En oh, wat gaan we ook veel missen van Dieren, straks als we in Nijmegen wonen…
Nu al zin in!
- Veel koffieleuten bij Philipse (ons favoriete tentje)
- Happen bij Witlof
- Hangen en picknicken bij het Wylerbergmeer, dat ik als kind al zo’n fijne plek vond
(tekst gaat verder onder foto)
- Rondhangen op de Mookerheide, de Kiekberg + de Jansberg bij mijn geboortedorp Molenhoek / Mook en uitkijken over het Maasdal
- Borrelen bij Zweef Inn in Malden (en zweefvliegtuigjes kijken)
- Lunchen bij Wunderkammer in Nijmegen (eerder gedaan, zalig en fijne sfeer)
- Struinen door het Goffertpark met Freek
- Vrienden en familie vol trots en warmte verwelkomen in onze stoere stek
- Op ons dakterras meegenieten van een goed concert in het Goffert, met een dansje samen, een flesje koud en wat hapjes erbij, al dan niet met aangenaam bezoek
- Eindelijk ben ik weer terug in ‘Mijn vierdaagsestad!’ en dus willen wij zodra het weer kan, net als vroeger, langs de route staan om aan te moedigen (en vierdaagsevuurwerk kijken op ons dakterras natuurlijk). De festivals, dat weten we wel, wij willen ouderwets genieten van de aanmoedigingssfeer rondom de wandel-helden!
- Taartjes halen bij Marloes van Moes Nijmegen (eindelijk wonen we er vlakbij en kan ‘t!)
- Door de heuvels rondom Nijmegen zoeven met de Vespa
- Naar Kleef, net als mijn mams vroeger, boodschappen doen, koffiedrinken en naar het museum
- Het mooie ‘Voerweg bruggetje’ in de stad weer vaker kunnen zien (vond ik als kind altijd zo’n mooie brug!)
(tekst gaat verder onder foto’s)
- Lekker 2 keer per week naar de markt kunnen en bloemen kopen
- IJsje scoren bij M’ijsjes, het kleinste ijswinkeltje van het land (in Beek, bij Nijmegen)
- De Hatertse Vennen opzoeken en zien of het nog net zo mooi is als toen ik er als kind vaak kwam
- Naar de Weezenhof en door het kleine bos struinen + bramen plukken
- Kijken wat er gebeurd is met het gebouw van mijn vroegere vrije school, aan de Groesbeekseweg 146 (appartementen nu, tot 2017 was het de vrije school)
- Mijn lieve juf Jolande samen met Dejan ontvangen in Nijmegen, de stad die ook haar zo dierbaar is gebleven (ze woont in Spanje en we hebben een fijn contact met haar)
- Shoppen bij de XL Appie in de buurt, ha!
- Onze boekjes brengen naar Ieder z’n Vak en een mooi plekje voor onze boekies maken
- Lekker vaak naar Dille en Kamille
- Lekker vaak naar kaaswinkeltje De Wit (zulke lekkere dingen!)
- Weer naar Museum Orientalis (buiten en binnen kersttijd)
- Naar Museum Valkhof natuurlijk
- Natuurlijk nog even naar het Honigcomplex (waar mijn opa zijn hele leven werkte!)
- Naar de wijngaard bij Groesbeek
- Met de Vespa naar Groesbeek karren, daar op de draisine stappen en vanuit Groesbeek naar Kranenburg in Duitsland ‘trein-fietsen'( hebben we al eens gedaan, erg leuk!). Dan in Kranenburg lunchen op het terras bij Boscafe Merlijn. Waar we heel graag de vegan zeeslaburger willen proeven, met gepickelde komkommer en wasabi-veganaise, yummy! Kan allemaal corona-veilig, gaat zeker gebeuren deze zomer
- Lekker shoppen bij onze favoriete woonwinkel Deja Vu in de Houtstraat
- De schrijf-inspiratie oppimpen bij De Lindenberg (waar ik als kind al knutselclub had, elke zaterdagmorgen)
- Sterrenkijken tijdens de open sterrenkijk-avonden op de Radboud universiteit
- Freek lief knuffelgezelschap cadeau doen (voor als wij even weg moeten zonder hem) via Buurhondje.nl
- Met mijn grote liefde dit grote avontuur (op vertrouwde grond) weer vol nieuwe moed en zin aangaan
Oh jongens, wat een fijne lijst…!
(tekst gaat verder onder foto)
Nu al een gemis…
Het is niet alleen maar hoera en hoezee!, we moeten ook veel DIERbaars loslaten.
- Ons huis! Het is een heel erg fijn thuis, en dat is het al die 7 jaar geweest. We hebben er veel liefde in gestopt en dat maakt het ook echt moeilijk om ‘het huis uit te gaan’
- Heel raar: de tuin (juist de hoofdreden dat we verhuizen). Dat wil zeggen: het omringd zijn door bosgroen, de hoge dennenbomen erachter, de kans dat er een eekhoorn in je hazelnootboom klimt; het was very special…
- Speaking of: de hazelnootboom, die gaan we ook missen. Lekkere taartjes bakken van versgevallen noten. En heel veel andere bomen in onze tuin
- De lekkere doorzonkamer (die ook ‘s avonds met de gordijnen dicht zo fijn is)
(tekst gaat verder na foto’s )
- Het bos: de zwijntjes, Willem het edelhert en zijn soortgenoten, de reeën, af en toe een vos. Maar ook de magie van het mistige naaldbos bijvoorbeeld
- De mensen met wie we een fijne band hebben. Alhoewel we die natuurlijk altijd kunnen blijven zien. Zo ver is Nijmegen niet, integendeel. Maar toch…
- Genieten van prachtige kookkunst in het kleine, fijne restaurant van vriendin Martine. Avalon in de Steeg, is een plek waar proeven een feest is! En we zullen er zeker nog gaan eten (is een traditie met vriendin Annelies, daar lunchen voor haar verjaardag) maar het ligt straks niet meer om de hoek. Dat is wel een gek idee.
- De gemoedelijkheid in de winkels
- De mooie glinsterende, kronkelende IJssel. Veel mooier dan de Waal. Maar we gaan die pracht van een IJssel ook gewoon opzoeken
(tekst gaat verder na foto)
- De roepende bosuilen. Ik hoorde dat ze daar in Nijmegen waar wij gaan wonen, ook wel eens te horen zijn. Dat zou ik geweldig vinden. Want wat is dat magisch mooi!
- De ontzettend fijne dierenarts, Jochem. Hij maakt deel uit van een sowieso fijne dierenkliniek. Samen met hen (en vooral met Jochem) hebben wij rondom Dirk veel meegemaakt, afgestemd en samengewerkt. En als er iemand blij was dat Freek in ons leven kwam, was het Jochem wel. Vrijdag gaan we samen met Freek afscheid nemen (buiten, voor de kliniek). En wat heel speciaal is: dan krijgen we de as van Dirk overhandigd door Jochem. De cirkel is rond
Dirk z’n stoffelijk overschot en kistje zijn gisteren gecremeerd, en donderdag wordt de as naar de dierenkliniek gebracht door het dierencrematorium. Dan krijgen we die door Jochem dus overgedragen en kan de as van Dirk met ons meeverhuizen naar Nijmegen. Die krijgt een heel speciaal plekje in ons nieuwe thuis. Het zal ook weer een gek moment zijn, vrijdag. Maar ook dierbaar: iets wezenlijks van Dirk weer terug krijgen - Mijn fijne huisarts. Ik ben 2 jaar geleden overgestapt binnen de praktijk naar een andere huisarts. De jongste, en vooral de fijnste. Voor mij dan. Net als met mijn reumatoloog, kon ik heel goed met haar communiceren en ‘hardop denken’. Echt fijn als dat kan. Als een arts niet een groot ego in de weg heeft staan. Want er lopen heel wat ego’s rond in de zorg, en juist daardoor zijn er ook wel een aantal super stomme fouten gemaakt in mijn ‘reuma-carriere’. Fouten maken is menselijk, gebeurt nooit met opzet en moet je kunnen vergeven. Maar als een arts (of ander zorgpersoneel) vrij van ego is, dan is dat een verademing! En ik ben lang niet de enige patiënt die dat vlijmscherp aanvoelt. Ik vind het jammer om mijn fijne huisarts (dr. Riemersma) nu kwijt te raken
- De buurtspar, alhoewel ik ‘m de laatste jaren, sinds de winkel ook een ‘hip-metamorfose’ heeft ondergaan, een stuk minder ‘dorps’ vind en dus ook een stuk minder leuk
- Onze lieve, fijne thuiszorg-huishoudelijke hulp Annelies. Wat is die goud waard! En wat gaan we haar missen. We krijgen in Nijmegen zo goed als zeker weer huishoudelijke hulp, daar zijn we al over gebeld en dat was een prettig, hoopvol gesprek. Maar zo’n fijn iemand terugkrijgen als Annelies? Nee, denk het niet. We houden wel contact, dat denk ik wel
- Kyra en Nina, de super lieve oppasmeiden van Freek. Maar: Kyra studeert in Nijmegen, en onze nieuwe stek ligt mooi op de route, dus helemaal missen hoeft Freek ze ook weer niet!
- Doesburg zo om de hoek
- De prachtige kerstbomen die we elk jaar weer konden bewonderen in de tuinen van onze wijk
- De BBQ geur in het dorp zodra het een lekkere zomerdag is
(tekst gaat verder na foto)
- De open haard geur zodra het herfst wordt
- De geur van karbonaadjes (vooral bij buuf Nellie) en van stamppot en rookworst
- De prachtig paarse Posbank
- Kerstfestivalletjes in Bronckhorst, op kasteel Middachten, in Velp: zo knus!
- Het kanaal bij ons achter, zeker in de herfst
(tekst loopt door na foto)
- En last but not least: de dromen die we hier in Dieren hadden. Dromen die we ook waarmaakten, de ene keer met meer succes dan de andere. Kippetjes in de tuin (gelukt!, Fiep leeft nog en verhuist natuurlijk met ons mee), een eethuisje in de tuin (gelukt!), moestuin (mwah), schrijflessen op zolder (mwah), boekjes maken voor en met ouderen (yes, lukt!). Het is een plek waar dromen over moestuinen, een veestapeltje, een tuinhuis-eethuisje en allerlei andere dingen, fijn is. En dat ga ik zeker missen. Maar dromen hebben die niet meer zo goed lukken door je lastige lijf, dat doet ook een beetje zeer. En o.a. daarom verhuizen we.
Dejan en ik zijn per definitie dromers. En dat wordt in Nijmegen niet anders. Wel realistischer, denk ik. We gaan het zien, met vertrouwen.
Maar de fijne kanten van ons Dieren-leven loslaten, is op dit moment nog echt wel een pittig klusje…
Ciao, tot gauw.
Kiki