Kersthuisje Boslust (1).
Hier konden we ons niet meer inhouden: we moesten een kerstboom. En omdat we donderdag onderweg naar de huisarts voor wondcontrole toch langs het familie-tuincentrumpje in onze wijk kwamen, waaiden we daar even langs voor een kort rondje bomen kijken. We vonden er snel een, ons groene mooierdje! Met goeie kans om straks happy te worden in de tuin. Dit weekend wordt de grote stroom kerstboomkopers verwacht en die waren wij nu mooi voor, ha! We hadden eigenlijk met vrienden afgesproken om net als vorig jaar samen een boom te gaan halen maar voorlopig ben ik nog niet in staat om echt uitgebreid op pad te gaan en tussen de kerstbomen door de modder te struinen. Plus: het tuincentrumpje hier brengt de boom met plezier bij je langs als je in het dorp woont. De baas wist dat ik in het ziekenhuis had gelegen en zei: ‘omdat je in de lappenmand zit, geen bezorgkosten voor jullie’. Hij wist ons adres nog en vroeg ook waarom Dirk niet mee was, bezorgd dat er iets gebeurd was. Maar Dirk was gewoon gezellig thuis met zijn inmiddels vertrouwde oppas Anita ? Anyway. We spraken af met onze vrienden: ‘dit jaar ieder even ons eigen kerstboomplan’.
Voor volgend jaar willen we misschien wel een bio-boom adopteren in de stadsgroentetuin in Arnhem – Kweekland – een plek die wij afgelopen zomer tot onze vrolijke verrassing ontdekten. Daar kies je een biologisch gekweekte boom uit die dan op jouw naam wordt geregistreerd, je brengt ‘m na de kerst terug, dan zorgen zij er het hele jaar voor en de kerst daarop haal je ‘m weer op. Dat boom uitkiezen en ophalen kan o.a. in een weekend dat ze gezellige life muziek hebben in de tuinkas, met feestelijke hapjes en drankjes (dit weekend is dat). Maar nu dus even niet voor ons. Nu moest het simpel en dichtbij. En ook dat is charming, je boompje halen in het dorp waar ze je gewoon kennen en naar je hond vragen.
Wij wilden geen grote boom want dat is te ingewikkeld versieren, ik ben in een soort van permanente staat van dronkenschap, oh oh. Dat vraagt nog wel wat tijd (weet ik ook wel). Dus met een kleine kerstboom blijft het allemaal wat behapbaarder voor deze duffe dame. Helemaal geen boom nemen was wel zo makkelijk geweest maar geen optie natuurlijk. Voor onszelf niet: ‘geen echte kerst zonder echte boom’ maar ook niet omdat we de pleegmannetjes rond de kerstdagen hier hebben. En die willen natuurlijk een boom zien! We gaan er hopelijk mooie dagen van maken met de mannen. Kerstverhaal voorlezen bij de boom, lekker warme choco drinken bij de boom, er komen cadeautjes onder de boom, kortom: voor zowel de grote als de kleine kinders van Huisje Boslust moet er gewoon een kerstboom staan. En die staat er dus nu. En dat maakt me happy. Lekker thuis, operatiehobbel achter de rug, elke dag een klein stapje dichterbij herstel en het huis in geurig feestgroen.
Dat herstel gaat trouwens in kleine stappen. Met overtuigende momenten en twijfelmomenten. De wond gaat super ineens. Het duurde even maar dan heb je ook wat: HIJ IS DICHT JEEEEEEJ!! Gisteren ging Dejan ‘m weer schoonmaken en toen was ie dus mooi gesloten. En de controle bij de huisarts donderdag was ook prima. Ik mocht ik mijn haren wassen en dat voelde als een feest. Dat had ik een keer in het ziekenhuis gedaan maar daar waren de adviezen toen wisselend over dus ik heb gewacht tot de wond dicht was. Daar word ik wel weer meer ‘mens’ van; frisgewassen haren. Donderdag mogen de hechtingen eruit. Dus dat probleem is ook verholpen en gewoon thuis, met geduld en goeie zorg van dokter Dejan.
Mijn hoofd voelt verder nog vreemd, alsof er (net als bij de vorige keer) een klomp klei in gelegd is. Het voelt ook weer alsof ik in een jampot zit en ik ben dizzy. In slowmo gangetje hobbel ik door de kamer om iets te pakken in de keuken bijvoorbeeld. Ik heb nu ook wat oorpijn en keelpijn, mijn oor zit dicht aan de geopereerde kant (was de vorige keer ook) en heel af en toe steekt /flitst er nog iets in mijn neus en onder mijn oog. Ergens ver weg voelt dat wel als (uitdovend?) gedonder van het spook maar het voelt ergens toch ook anders. Misschien omdat ik weet dat het normaal is en tijd nodig heeft. Die zenuw is nog hartstikke overprikkeld door de operatie. Een avond-lange pijnaanval zoals ik 5 dagen na de operatie in Radboud (juli ’17) had, heb ik nog niet gehad sinds deze 2e operatie. Godzijdank. Dat alleen al geeft vertrouwen.
De neurochirurg heeft behoorlijk wat gedaan daar achter de kleine hersentjes (die waren trouwens wel héél klein bij mij, vond ie ?) en dat maakt dat alles daar in m’n hoofd flink van slag is. Dus je snapt – ik snap vooral – dat dit veel geduld en tijd vraagt. En dus durf ik nog niet echt hard te juichen. Elk steekje pijn geeft ook een beetje stress: ‘als dat spook maar niet is!’. Maar paniek is niet handig en ik weet dat gelukkig ook aardig snel terug te draaien. Alles bij elkaar nog geen groot HOERA!! maar zeker wel de eerste letters. ‘Hoe…!’. Goed genoeg voor waar ik nu ben (nog niet eens 2 weken na een pittige operatie).
Ik ga weer verder met bankhangen. Genieten van onze kerstboom, me verheugen op een tapasmaaltje vandaag (we doen hapjesavond), van mooie kerstmuziek (neeeeeee! NIET Mariah Carrey ?) en gewoon in het algemeen: blij worden van ons heerlijk geurige Kersthuisje Boslust. Nu mag het. Nu kan het.
Ik heb al wat plaatjes, zoals de 1e kaars die aan mocht op de adventskrans. Zondag lukte dat niet want we waren nog in het ziekenhuis (totaal vergeten ook toen) maar gisteren wel! En morgenavond al nummertje twee. Blijft een dierbare traditie van mijn ouders en vooral mijn pap was daar een liefhebber van. Meer plaatjes volgen als de feestboel klaar is, dat duurt wel effe deze keer, ha!
En daarnaast heb ik ook nog wat leuke tips volgens mij. Ik moest hier weer normaal gaan doen van Sinterklaas, zoals je kon lezen. En ondanks een paar super liefdevolle reacties op dat gedicht – strekking: ‘dat ik juist helemaal niet verveel met mijn neurospook-verhalen maar eerder het tegenovergestelde, en dat ik geen zorgen moest hebben over de lezers maar alleen over mezelf – ondanks dat liefs, wil ik nu toch graag een snuf kerstinspiratie strooien. Even uit mijn hoofd weg, en naar iets feestelijks. Je krijgt van mij een kerst-uit-tip / een paar muziektips (voor als je niet alleen Wham!, Chris Rea en Mud wil horen maar wel zin hebt in kerst in je oren) / en een zalig receptje voor kerstkoffie. Dat alles vind je onder de foto’s.
Heb een fijn (kerstboom?)weekend!
zie joe zoen ?
Van onze Sint-vrienden kreeg ik het kerstboompje dat je in het raam ziet hierboven, en Dejan kreeg een kerststropdas, die hij ook zeker gaat dragen, beloofde hij ?
