Kerstmis, boekjes op reis, mooi mengelmoesleven en simpele tips.
(en een prachtgedicht als toetje!)
Oh wat is dat elke keer toch weer spannend voor mijn ‘collega’ Dejan en mij: het moment dat we een nieuw boekje waar we wekenlang aan gewerkt hebben, op papier gedrukt zien. Het is bijzonder dat de drukker op een gegeven moment de ‘zorg’ voor een geesteskindje overneemt en iets waar wij alleen digitaal aan werkten, ineens tot leven komt.
Gerard, de drukker in Giesbeek waar we tegenwoordig mee werken, levert goed werk af steeds. We zijn bij elk boekje echt tevreden (dit is ons 4e boekje met hem) en dat hadden we bij de vorige drukker de laatste jaren juist niet, er was elke keer wel iets niet pluis. De hoekjes waren steeds vaker heel slordig afgerond (en die ronde hoekjes zijn nou juist al jaren typerend voor onze boekjes, ons ‘visitekaartje’), er ontbraken soms pagina’s, en meer vervelende dingen. Jammer want we hebben lang fijn samengewerkt, maar de kwaliteit ging achteruit. En met de ‘nieuwe’ drukker hoeven we daar geen zorgen meer over te hebben.
Net als veel ander drukwerk dat hij maakt (posters, folders en meer) staan onze boekjes als een soort mini trofee’s op een plank in de drukkerij als voorbeeld van wat hij zoal produceert. Onze boekjes zijn niet alleen ons werk natuurlijk, het is ook zijn werk.
Anyway. Het nieuwste boekje is dus gedrukt, heeft zich vermeerderd en nu zijn de boekjes op reis. Onderweg naar hun eigenaren in verschillende hoeken van het land. Den Haag, Peize, Groningen, Amersfoort, Wijchen, Utrecht, Amsterdam, Drempt, Glanerbrug, Enschede, Apeldoorn, Diemen, Tilburg, Lent, Zwolle, Amerongen, Bussum, Dieren, Spankeren, De Steeg, Zutphen, Workum.
En naar een aantal van deze plekken gaan meerdere boekjes.
Het is even wat werk maar ook een feest, boekjes in de enveloppen doen, stempels zetten, etiketjes plakken. En dat alles voor iets dat we samen gemaakt hebben. Ik ben altijd dankbaar en trots dat dit ons ‘werk’ is. Het woord ‘werk’ klinkt eigenlijk niet echt kloppend, we doen het met zoveel liefde en uit vrije wil. Natuurlijk kun je werk ook met heel veel liefde doen maar wij zijn een soort van creatief ondernemertjes die het allemaal super kleinschalig houden (en die het zonder winstbejag kunnen doen, riant!) waardoor dat ‘met liefde’, altijd de onbetwiste boventoon heeft. En dat is dus gewoon een feest, bij elk boekje!
Kerst met kids
De Broertjes hadden een prima start weer hier vandaag (na een lange pauze, door mijn operatie). Ze zijn wel een beetje gammel allebei maar met lekkere boerenkoolstamp en wat mandarijnen hebben we ze er hopelijk doorheen weten te slepen. Ze zijn op tijd naar bed gegaan om lekker lang te slapen, dat helpt vast ook een beetje. Voor het slapengaan was het nog even in pyjama beneden bij de kerstboom zitten een verhaaltje luisteren (dat voorlezen doe ik deze dagen niet op hun kamer maar bij de kerstboom) en ze mochten een cadeautje uitpakken (elke avond een). Daarna nog in bed een kerstliedje zingen. Bij alles dat er gebeurde vandaag zagen we die ogen van ze helemaal glanzen, zo lief! Het is fijn dat ze er weer zijn.
De afgelopen 10 jaar hebben we bijna net zo vaak kerst met kind(eren) gevierd als zonder. Ons vorige weekendpleegkind was van haar 2e tot haar 7e elke kerst bij ons, en de afgelopen jaren vierden we kerst juist zonder kind (de pleegmeiden van vorig jaar waren hier vlak voor kerst maar niet tijdens kerst). Nu doen we dus weer kerst met kind. Met twee nog wel, en wat voor twee: super leuke mannetjes!?
Wat ik fijn vind, is dat wij zonder kids in ons leven ook helemaal happy zijn. Kerst is bij ons gewoon altijd heel feestelijk en ‘warmend’, of daar nou kinderen bij zijn of niet. Wij hebben al zo vaak ervaren dat we een ‘waardevol’ gevoel over het leven hebben, met en ook zonder kinderen. Wij vinden het gewoon heel fijn dat ons leven een door onszelf op maat samengesteld ‘pakket’ kan en mag zijn. Dat blijft iets waarvan Dejan en ik steeds weer beseffen dat het een uniek en waardevol ‘bezit’ is, zoals wij mogen leven. Net als iemand die dankbaar is dat hij /zij mag wonen in bijvoorbeeld een heel bijzonder huis met een rijke geschiedenis.
Los van het feit dat wij het anders willen doen dan de meeste mensen om ons heen, en dus niet kozen voor een ‘normaal gezin’: het zorgen voor pleegkinderen is een super dierbare taak. En we verheugen ons op de rest van deze ‘kerst met kind(ers)’. En ook met mijn lieve nicht Judit erbij. Het wordt een kerst die ook dit jaar weer klopt bij ons omdat we onze harten volgen. En dat is pure rijkdom. Onze rijkdom. Steeds weer. It keeps on giving. Als je echt je hart volgt in elk geval wel (al is niet altijd even makkelijk, dat dan ook weer niet).
Hieronder foto’s van vanmiddag toen Dejan en zijn hulp-kerstmannen op missie gingen naar de buren. De mannen vonden het maar wat stoer dat ze verkleed als kerstman koekjes mochten brengen naar de buurtjes. En ze kregen ook nog wat lekkers terug, dat was natuurlijk helemaal mooi ??
Heerlijk huis
Van kerstkinderen naar kerstkot. Het allerfijnste van kerst in ons huis: hoe het ruikt. We hebben nu eucalyptustakken erbij en dat versterkt de geurigheid van al het kerstgroen, het is zo heerlijk! En dan regelmatig nog een zweem van bisschopswijn erbij (als we weer een pannetje maken of kopje ervan aan het opwarmen zijn) en de zoete walm van zelfgebakken kerstkoekjes enzo…
Het is ook voor de snuit dus feest in huis.
Maretak
Hieronder wat laatste foto’s van kerst in huis. Dit jaar inclusief mistle toe, oftewel: maretak. De traditie om die op te hangen in de deuropening (of een deurpost) van je huis was oorspronkelijk bedoeld om kwelgeesten te verjagen. Ook werd aan maretakken magische kracht toegeschreven omdat ze het hele jaar groen blijven. Daardoor werden ze een symbool van vruchtbaarheid in veel culturen. Scandinavische volken zagen / zien het als een symbool van liefde en in Asterix en Obelix maakt de tovenaar (Panoramix) van maretak een toverdrank voor onoverwinnelijkheid.
Maretak is een klein soort struikgewas dat je o.a. veel in Zuid-limburg tegenkomt. Je denkt dan dat je vogelnesten hoog in de bomen ziet, maar het zijn maretak ‘nesten’. Maretak leeft namelijk niet zelfstandig maar leeft als een soort parasiet in de kroon (en met de sappen) van andere bomen. Vogels eten de besjes en poepen de zaadjes daarvan dan weer uit, meestal komen die ‘zaadpoepjes’ dan hoog in de boom die er het meest dichtbij staat terecht. De zaden zijn heel plakkerig waardoor ze in de boom blijven kleven en daar dus kunnen ontkiemen. En dan boort zo’n kiemplantje zich een baan door de bast richting de sapstroom van de boom. In het Engels betekent mistle toe (heel on-romantisch!) dan ook ‘poep op een tak’.
De meeste bomen hebben weinig tot geen last van het feit dat de maretak van ze profiteert en dus is het een ‘lieve parasiet’. En dat past dan wel weer bij het eeuwenoude lieve ritueel van zoenen onder de maretak.
Mijn meneer Boslust en ik doen daar graag aan mee! ♥️?
En dan nu om mee af te sluiten 3 tips!
Die zijn simpel en hebben snel effect, precies wat we (bijna) allemaal wel willen toch?
En zeker zo vlak voor kerst… 😉
* Snoepboompje
ik maakte van bladerdeeg kerstboompjes die ik had gezien in een Engels programma. Daar gebruikten ze chocopasta voor de vulling maar dat leek me wat te heftig met bladerdeeg dus ik gebruikte een lekkere soort jam (Schotse jam met frambozen, bosvruchten en aardbei). Hier vind je een filmpje waarin je snel en simpel ziet hoe je het kerstboompje maakt. Ik maakte ze met kleine plakjes bladerdeeg en dan heb je eigenlijk te weinig ruimte om mooie ‘takken’ te vouwen dus ik raad je aan om het met een grotere lap deeg te doen zoals het recept ook aangeeft. Deze hieronder maakte ik zelf. Kan dus mooier maar ik ben er al blij mee! En de koffie is latte macchiato met een dot slagroom en cacaopoeder. Om het feestgevoel lekker op te slurpen. Mag best even, ha!
• Geurig goedje
ze staan leuk op tafel, je kan er een slinger mee maken, je kunt ze over kerstlampjes schuiven, dan geven ze mooi licht en vooral: ze geuren zo lekker! Gedroogde sinaasappelschijfjes zijn heel makkelijk te maken. Ik maakte er een kransje van door schijfjes sinaasappel en blaadjes laurier uit de tuin aan een touwtje te rijgen. Je droogt de sinaasappels door ze in schijfjes te snijden, en een paar uur op bakpapier in een oven van ± 50 graden te drogen. Het hangt van je oven af hoe snel het gaat dus dat moet je zelf een beetje in de smiezen houden. Droog je ze te lang dan worden ze bruin maar te kort drogen maakt ze slap. Ik gebruikte sinaasappels die al een beetje ouder waren en lagen te ‘versuffen’ in de fruitschaal. Dit is het resultaat.
• Beetje bubbels
Afgelopen zomer dronken wij regelmatig een fris, super simpel en lekker licht drankje: spritzer. Dat maakten ze vroeger bij Dejan thuis vaak, en het is heerlijk en vriendelijk. Het is simpel ook: witte wijn met bubbelwater. Je kiest een witte wijn die je lekker vindt, en vult die aan met Spa Rood of ander bruiswater. Het is verfrissend (gewone wijn en bubbelwijn vinden wij vaak best heftig) en je kunt het zo sterk en licht maken als je zelf wil. Het ziet er feestelijk uit, het smaakt ook feestelijk. Op dit moment kan ik nog niet echt alcohol drinken door de operatie in mijn hoofd dus nu met kerst en oud en nieuw is dit voor mij een prima alternatief. Heerlijk sprankelend drankje!
Dat waren ze, mijn simpele tips! (verder kom ik ook effe niet hoor, met m’n nog lichtelijk suffe kop 😉 )
Bijna Kerstmis. Ik ga er even tussenuit en meld me weer ergens na de kerstdagen en vóór oud en nieuw. Bloggen en pleegkids gaan nu niet samen denk ik en ik gun mijn hoofd een rustige, relaxte kerst. Bovendien wil ik de energie die ik heb vooral steken in Dejan helpen met alles en er samen mooie dagen van maken, ook met en voor De Broertjes.
Sneeuw zal er niet vallen jammergenoeg (al zou ik de gedachte dat mijn nicht van Amsterdam naar ons moet rijden met gladheid ook wel eng vinden…) het is eerder herfstig en de wind huilt al dagen om het huis. Geen witte wereld dus, maar vroeg donker is het wel en eind van de middag als de schemer al valt, twinkelen de lichtjes je overal tegemoet. Omdat het (bijna) Kerstmis is.
Omdat we iets vieren dat voor iedereen weer een andere betekenis heeft. En ook andere herinneringen, andere verlangens, verwachtingen, emoties en tradities. Onze kerst staat in het teken van de hereniging met De Broertjes, en de met terugwerkende kracht nog steeds toemenende opluchting dat we samen een hele hoge hobbel hebben genomen en nu mogen gaan genieten van ons eigen kerstfeestje.
Helemaal onderaan dit bericht vind je een gedicht dat ik vandaag weer tegenkwam. Het is van Annie M.G. Schmidt en het is een gedicht voor volwassenen. Ik had het al ooit eens een paar keer eerder gelezen en het raakt me, steeds weer, ook al is het van lang geleden. Het is het beeld dat ze schetst denk ik. Een beeld van allemaal volwassenen die verstikt zijn geraakt in de grijze zorgen van alledag en alles dat niet kan. Mensen die schimmen van zichzelf zijn geworden en hun dromen zijn kwijtgeraakt. Temidden van al die grauwheid een kind dat nog vol zachtheid en dromerigheid is. Dat beelden ziet die eigenlijk niet kunnen, maar ook weer wel.
Niet een vrolijk gedicht maar wel een mooie waarschuwing:
verlies het kind in jezelf niet.
Nooit.
Ik wens je dromerige, dierbare dagen.