Bloesem en Freek.
What else…?
Zo. Bijna een week met Freek achter de kiesjes.
We weten nog uit de puppytijd met Dirk hoe leuk het is maar we waren wel een beetje vergeten hoe intensief het ook is. Freek is een klein baby’tje enerzijds (dat dan tegen je aan ligt te slapen en op z’n tongetje ligt te sabbelen) maar hij begint zich zo thuis te voelen dat hij ook al echt een karakteristiek hondje is. Dat vinden we heel positief. Hij leert, ontdekt, is vrolijk, overwint angst, en went aan het leven hier.
Maar sommige dingen zijn pittig. Zoals dat altijd is met puppy’s. Hij kan stoute dingen doen. En wij weten dan dat Freek zich van geen kwaad bewust is en dus gewoon doet wat een puppy wil doen: bijten, trekken, ontdekken, spelen, zachtjes en wild. We proberen hem vooral te leren wat we WEL van hem willen, en niet al teveel de nadruk te leggen op het negatieve. Zo kan Freek al zitten op commando, leuk joh! Omdat ‘Zit!’ er dus na 2 dagen al zo goed in ‘zit’, ga ik morgen beginnen met ‘af’. Hij leert snel en graag, volgens mij.
Eigenlijk kun je zeggen dat ie naast lief klein frummeltje (dat zo zacht is, zo lief ruikt, zulke lieve geluidjes maakt in zijn slaap) inmiddels ook al zover is dat hij mini-hond kan zijn en kan leren. Uitgedaagd worden, beloond worden en de hemel in geprezen worden. Hij kan trouwens ook al buiten aan het riempje lopen en is bijna niet meer bang voor voorbij rijdende auto’s. En hij heeft al een paar keer geplast en gepoept buiten tijdens een mini wandeling.
Kortom: Freek doet het geweldig!
En Freek heeft ons heel intensief nodig om het zo geweldig te kunnen doen. Wat ook mooi is. Hij vraagt om geduld, begrip, erom kunnen lachen, hij vraagt om rust en om commitment. Mooi om die dingen allemaal weer wakker te schudden in jezelf, al is het soms even zoeken. Vooral als we moe zijn, dan willen we hem soms heel even ‘uitzetten’ op een moment dat Freek het tegenovergestelde wil. Dan heeft hij zijn dwaze kwartiertje (hyperig vechtend tegen de moeheid) en krijg je hem bijna niet meer bij zinnen. Dan zuchten we wel eens. En dan zijn we soms ook wel wat bezorgd: ‘Zijn we nu onze hond aan het verpesten, reageren we verkeerd?’. Maar het hoort erbij en je moet het relativeren. We gaan wel vanaf morgen werken met de kong (een soort speelgoed waar je voer in kan stoppen, dan is ie lekker bezig om het voer eruit te halen). Als Freek dan weer dreigt door te schieten, krijgt hij ter afleiding en voor wat rustgevends, de kong.
En verder: ‘s nachts piept en moppert Freek om de paar uurtjes (maar het lijkt langzaam steeds langer te duren voordat hij weer iets wil, hopelijk zet die lijn door) en dan is het moeilijk in te schatten of hij moet plassen of dat hij meer piept omdat hij even niet happy is. De nachten lijkt hij het moeilijkst te vinden. Ik ga er altijd uit met hem, soms doet hij dan inderdaad een plasje op de kranten bij de voordeur, soms wil hij spelen en gaat ie trekken aan de kranten, dan neem ik hem meteen weer mee naar boven. ‘Spelen doen we morgen weer meneer’. Ik merk wel: als hij piept uit niet zo happy zijn, helpt het echt om even aandacht te geven. Niet spelen, wel aaien en rustig praten. Hij piept nooit de hele nacht, alleen af en toe heel even. Maar hij slaapt wel gefragmenteerd en ik dus ook. Hij slaapt trouwens wel heel erg lief… Kijk maar…
Hij mag ook graag bovenop mij slapen, of hangen in Dejan z’n armen, bovenop zijn arm (en eronder) of op z’n schouder:
Dejan neemt Freek om 6 uur ‘s morgens mee naar beneden en dan kan ik nog een paar uurtjes echt slapen. Ideaal is het niet, we zijn allebei behoorlijk vermoeid aan het raken, maarja, we hebben een baby, ha! Ik hoorde van de week ook van iemand met een hond en kinderen (en je hoort en leest dat zoveel): ‘Een puppy doet niet alleen in schattigheid maar ook in intensieve zorgbehoefte en de mate van ontregeling van je normale ritme, niet onder voor een baby’. Het gaat alleen allemaal sneller dan met een baby en dat vind ik heel fijn. Voor de nachten hebben we nu een nieuw plan bedacht dat hopelijk wat beter vol te houden is.
En overdag hebben we het dagprogramma opgedeeld in ieder om de 2 uur ‘Freek-zorg’ en daarna weer 2 uur ‘Freek-vrij’. ☺️ We genieten uitbundig met dit heerlijke harige ventje, we zijn helemaal verliefd op ‘m, trots op alle leerstapjes die hij maakt. En we willen hem eigenlijk stiekem nog niet zo ‘delen’, oeps. Moet ook niet, vinden we. Laat ie maar lekker wennen aan andere mensen zonder dat hij meteen knuffelbehoeftes van Jan en alleman moet vervullen. Vandaag waren vrienden helemaal in kwatzwijm ook en dat vinden we leuk maar stiekem houden we hem dan toch graag ook nog even een beetje bij ons ?. Dat gaat gauw genoeg veranderen als Freek veel meer rond kan banjeren en zelf opzoekt wie hij interessant vindt. Deze periode mag hij nog even onze fluffy baby zijn in ons veilige nestje, dat vinden we helemaal best voor hem.
Bij Freek moeten nog wat tandjes doorkomen (zo cute), dat is ook niet makkelijk voor hem. Hij vindt kauwen en sabbelen op een nat doekje fijn, ik las die tip ergens en het is een gouden tip! Ook zijn bijtring wordt dankbaar gebruikt en het leuke is, doordat er 2 stoffen ‘oren’ aan zitten, kan je er ook trekspelletjes mee doen met ‘m (hij kan al fanatiek trekken joh!).
Ik mis Dirk intussen, meer weer. We herkennen in Freek veel Dirk-momenten terug, en dat is heel troostrijk en heel erg leuk. Maar het bevestigt ook dat hij er (deels) niet meer is en er vloeien dan ook dagelijks wel wat tranen. ‘Kraamtranen’, zei een vriendin, ha! Ik zeg: Dirk-tranen. En tranen van vermoeidheid, oh oh…
Maar al die moeilijke momenten, die zijn de prijs die je betaalt voor al het moois. En dat moois, genaamd Freekje, is die prijs meer dan waard!
Hierboven nog een bloesempje (deze zag ik in het dorp, we hebben een prachtig bloesempleintje in het winkelcentrum) en hieronder nog meer puppyspam, ha! Gaat vanzelf over. Een keer.
En dan is het morgen al Pasen. Met zomerweer! Wij gaan lekker eten, het bos in, mijn nicht Judit komt gezellig een paasdag (dan mag ik van papa Freek weer even lekker weg, ik ga wandelen met Judit en ergens theedrinken) en verder gaan we vooral ons paaskonijntje knuffelen ?
Fijne dagen voor jou, en tot gauw!
Linksboven: er komen steeds meer kleden en kleedjes te liggen in de kamer, zodat meneer Freek niet met zijn pootjes uitglijdt op de gladde vloer. Dat is voor nu nog belangrijk omdat hij in de groei is en anders makkelijk heupdysplasie oploopt.