De dagen gaan te snel, er zitten te weinig uren in en wij hebben teveel te doen. Een doodordinair luxeprobleem dus.
Alhoewel, luxeprobleem…mijn tempo ligt ook beduidend lager dan een paar jaar geleden. M’n lijf wil gewoon niet zo stevig door als mijn hoofd. Ik heb momenteel milde behandeling tegen mijn reuma en geen zwaar geschut meer. Dit om te voorkomen dat mijn immuunsysteem teveel plat komt te liggen, zoals in het verleden wel gebeurde met de reuma-infuusbehandelingen. Maar mijn immuunsysteem moet nu juist stevig blijven om andere problemen waar mogelijk, de baas te blijven. Twee jaar geleden is het nu dat de nachtmerrie-diagnose kanker op mijn hoofd viel. En op dat van mijn lieve husband. Gelukkig bleek al snel dat ik met pittige behandelingen, grote kans had/heb om te genezen. Elke controle is en blijft spannend maar ik voel het vertrouwen wel voorzichtig groeien. En ik probeer, waar ik dat kan, mijn lijf te helpen om de weerstand goed te houden en mijn reuma intussen toch zoveel mogelijk tegengas te geven, op allerlei manieren. Dat lukt de ene dag beter dan de andere, maar ik denk wel echt gunstig effect te ervaren. Intussen moeten plaatselijke actietjes ook wat hulp bieden, zoals een prednison injectie in mijn ontstoken kniegewricht vorige week.
Meebuigen, niet tegen.
Anyway. Ik heb gewoon voor alles veel meer tijd nodig. En dat is oké. Maar soms frustrerend. Wat dan óók weer oké is, haha! Go with the flow. Het enige dat ik echt kan doen. En dat lukt ook en geeft rust. Maar ik moet daardoor wel steeds keuzes maken. Bloggen schiet er vaker bij in, ook bellen en mailen en appen (met de meeste mensen) moet er dan even aan geloven. Het is niet anders. Ik heb veel tijd nodig om goed in beweging te komen elke dag (letterlijk, het doet gewoon mega veel zeer ‘s morgens) en ook om een beetje focus te houden bij bijv. het boekje-werk. Dat laatste is erg leuk en gaat super. We hebben inmiddels ook een bijdrage binnen van onze Nijmeegse burgemeester, die een mooi hartje onder de riem schreef voor de doelgroep van ons boekje. Blij mee! Ik ben verder bezig met materiaal verzamelen voor 2 andere boekjes en we zijn ontwerpjes aan het voorbereiden voor het een en ander. Lekker bezig gewoon.
Veel fijne en mooie dingen doen
Mijn ‘eethuis-avondje’ was weer erg leuk, de reacties op onze zelfgemaakte placemats motiveren ons om ze te blijven maken en er nog wat mooier ook, op dikker papier. Het was een fijne avond weer met genietende gasten en dat geeft super veel voldoening (collage hieronder: foto’s linksboven en linksonder). Naast zelf koken schuiven we ook graag aan bij de leuke horecaplekjes op fijne locaties, liefst met lekkere wandeling ernaartoe of er vandaan. We borrelden bij de Kazerne (foto rechtsboven) met heerlijke maar dusdanig vullende borrelhapjes dat we thuis geen avondeten meer op konden. We wandelden van de Kazerne terug naar het station via o.a. het lieve schooltje uit mijn jeugd (foto rechtsonder).
Elke droge dag gebruiken we om iets buiten te doen. Zo waren we afgelopen zaterdag in de Ooijpolder en wandelden wij naar koffiehuis de Oude Waal. De wandeling vanaf de Waalkade die polder in, blijft heel speciaal! Vanaf de bolle, hoge brug (de Ooypoort) stap je zo de natuur in.
En daar struin je dan, de drukke stad met alle geluiden achter je latend, door de stille natuur langs het water. Als je dan omkijkt, zie je de stad en de bruggen geluidloos en prachtig achter je liggen (linksboven en linksonder). En dat alles met alleen maar een wandelingetje onder de Waalbrug door, over het bruggetje naar de Ooijpolder (foto rechts).
De ganzen vlogen richting de Nijmeegse / Berg en Dalse en Duitse heuvels en wij streken neer bij koffiehuis de Oude Waal, met heerlijk uitzicht om eindeloos in te turen.
IJverig geweest
We hebben een van de droge dagen ook gebruikt om onze daktuin weer lenteklaar te maken. Geveegd, de oude eettafel als plantentafel in de ‘lelijke hoek’ van ons dakterras gezet en de nieuwe set midden op het terras. Kennelijk waren we niet de enigen die buiten aan het werk zijn geweest: ineens stond er een tuinset in de hal van ons gebouw, vrij bizar. Nou ja, dat doen mensen dan gewoon…
In elk geval zijn wij weer helemaal blij met onze buitenplek, waar zelfs al een koffietje geslurpt is en dat gaan we morgen zeker ook doen, tijdens het voorspelde lentedagje.
We willen nog wat investeringen doen voor ons terras om het er nog comfortabeler te maken. Alles op z’n tijd, voor nu zie je hieronder links onze nieuwe eethoek (die ik straks ook lekker hoop te gebruiken met de gasten van mijn ‘af en toe eethuisje’) en rechts: de foeilelijke hoek van onze daktuin. Die is nu ook een heel klein beetje minder foei, haha! Daaronder: de eerste lentebloempjes op onze daktuin.
En zo rommelen mijn lief en ik gewoon gezellig verder in het dagelijks leven. Samen met onze puberige Freek Frummel (oh, de meisjes…!) en Jasper-kater-beer die het nog steeds winter vindt en hele dagen lig te snurken. Om dan ‘s nachts ons uit de slaap te houden door luidkeels te gaan lopen mauwen, oh oh…!
Verder ben ik blij -dolblij!- met de eerste zonnige hoek in huis sinds maanden. De zon die al over het gebouw heen komt en weer naar binnen schijnt, op de gordijnen. Straks in augustus scheld ik er weer op als het too bloody hot wordt, maar nu: feestje! Overigens vind ik het wel heel fijn dat het ‘s avonds grotendeels nog donker is, met binnen de lampjes en kaarsjes aan.
Vandaag zijn wij bezig met een boekje-werk-marathon, zometeen gaan we even een Goffertwandeling maken met Freek en een drankje doen bij Buuv, morgen willen we de bruggenwandeling in de stad doen. Dan verschijnen er hier vast gauw weer wat kiekjes.
Voor nu: fijne avond, heb ‘t goed.
Kiki
