Een beetje zon…
In de geest van Dirk z’n levenslust en doorzettingsdrang – zo vaak als dat manneke zich super stoer heeft herpakt na een gezondheidscrisis (hij had een buikafwijking) dat is indrukwekkend gewoon! – zijn wij bezig met het uitvoeren van wat plannetjes.
Plannetjes die we maakten voordat ik eind november mijn 2e hersenoperatie inging, met als motto: ‘straks, als neurospook niet meer te pas en te onpas toeslaat, is het tijd voor weer fijne en inspirerende dingen doen’.
Een van die plannetjes was dus (zoals ik afgelopen dagen al beschreef) het maken van een schrijfplekje in de trapkast. We zijn daar vorige week mee begonnen en het zag er meteen al hoopvol uit. Maar wat we ook deden en hoe goed het ook ging: het liet me een beetje koud. Te droevig om er echt blij van te worden.
Tot vandaag. Toen alles geverfd was, gingen de planken er weer in werd het ineens een heel fijn plekje. De planken gingen eigenlijk op hun plek omdat dat makkelijker schilderen was. Maar ik heb nu besloten ze gewoon hout te laten. Alles wit wordt denk ik te kil, en mijn werktafel is ook al wit. Ik denk wel dat ik de planken binnenkort een transparante laklaag geef want dat geperste hout trekt natuurlijk stof aan als de neten.
Anyway. De planken zaten erin en ik sprokkelde al mijn inspiratieboeken bij elkaar. Van de boeken van Paulien Cornelissen (die blijven geweldig, haar taalobservaties zijn briljant!) tot kookboeken, lifestyleboeken en onze eigen boekjes: alles waar ik blij van word, heb ik naar mijn werkholletje gesleept.
De trap blijkt een prachtig prikbord te zijn en alles bij elkaar wordt het nu een plekje waar ik een glimlach van krijg. En dan is de vloer nog kaal en staat mijn werktafel er nog niet eens in.
Ik probeerde me vandaag, nu het leukste kluswerk voor mijn schrijfplek zich aandiende, te laten inspireren door onze Dirk die dus altijd zo vol levenslust was. Waarbij geen enkele gezondheidscrisis het van die levenslust kon winnen. En het hielp om me door die gedachte aan onze stoere Dirk te laten sturen.
Morgen zal ik misschien weer wat droeviger zijn of wat neerslachtig wie weet, maar vandaag was ik geïnspireerd bezig en scheen de zon weer een beetje. Daar ben ik (Dirk!) dankbaar voor.
Hieronder nog een foto van mijn werkplek in wording.
Komende dagen zijn druk – van alles dat vorige week zou gebeuren, was verplaatst naar deze dagen, waaronder vrijdag een overleg voor Dejan met Jort + lunch voor mij met Anette, allebei in Amersfoort.
Maar in het weekend maken we mijn inspiratieplekje af en dan laat ik natuurlijk nieuwe foto’s zien. Het licht is nu nog niet mooi (een werklamp) maar straks als de vloer bedekt is, de tafel en stoel erin staan en er fijn licht is… Ik weet zeker dat ik er heerlijk ga werken en er ook liefdevol zal (blijven) schrijven over onze Dirk…♥︎♥︎♥︎
