Het blijft een heel speciale dag…
Vandaag zijn Dejan en ik 10 jaar getrouwd.
We vieren het met z’n tweetjes en met Dirk natuurlijk!
De zon schijnt, ik trek m’n nieuwe bloemetjesjurk aan, Dejan ook iets gezelligs, Dirk hadden we onder de douche gedaan dus hij is fris en zacht en de kippetjes & Jaspertje krijgen extra lekkers want zij horen er ook bij.
Onze trouwbubbels staan klaar in de koelkast, alles is in huis voor een goddelijke feesthap, de houtkachel in de eetkeet gaat voor ‘t eerst weer aan vanavond (wordt een traditie: 1e vuurtje is op onze trouwdag) dus koffie & taart in het huisje vanavond en zo maken wij er een mooi feestje van.
Straks eerst hup, zwieren naar de heuveltjes iets verderop en genieten van een snuf nazomer en een (hopelijk) lekkere lunch in het bos bij Woodz. De Vespa staat klaar, volgetankt en wel.
Hieronder nog een paar foto’s van 10 jaar geleden.
Vrijdagavond 26 september 2008 – onze trouwavond (wij trouwden ‘s avonds). Die zinderende avond in een voormalig klooster, waarbij wij elkaar – omringd door heel veel lieve gasten en getuigen – nog maar eens diep in de ogen keken en wisten wat we nu nog beter weten:
jij bent ‘t.
Waarna er veel warme armen en lieve woorden volgden, waarna er muziek was en dansen en drankjes en hapjes enzo, en wij uiteindelijk uitbundig werden uitgezwaaid in de taxi op weg naar…
Huis.Waar we snel onze winterjassen aantrokken (het was een zomerdag met een winternacht), zo over onze trouwkleren heen, zodat wij ons als de wiedeweerga met onze Dirk naar het plantsoen konden haasten voor zijn dagelijkse late-avond-plas-en-poep (hij moest echt nodig!) terwijl iets verderop in dat voormalige klooster de feestgasten nog wat dansten en dronken op de liefde.
Zo is het gegaan en zo moest het zijn.
Zie joe zoen ?
