De dames kip.
Naar de gezondheid van kip Veertje werd (ook) al een paar keer geïnformeerd.
Dank voor de belangstelling, ook namens de kip! ?
Na die intensive care van ons (en anti biotica van de dierenarts) knapte kip Veertje zienderogen op. Dat is trouwens wel een beetje cynische woordkeuze want het probleem dat bleef, was juist het zien. Veertje is blind geworden. Waarschijnlijk door het virus waarvoor ze met medicatie werd behandeld. Een ziekte waar haar zus gelukkig geen last van heeft.
Veertje leerde redelijk omgaan met dat blind zijn en genoot in de zon buiten, van stofbadjes nemen, gras pikken en meer. Ze kon weer bij haar zus gaan wonen, wel gescheiden met een wandje van gaas tussen hen in want zus speelde wel heel erg de baas over Veertje en pikte haar. Maar ‘latten’, dat ging dan wel goed. Ze babbelden wat af samen.
Toch werd Veertje gaandeweg weer slomer en trager. Met de dierenarts is de conclusie getrokken dat Veer niet beter te maken is, maar dat ze op dit moment wel nog oke gaat. ‘Euthanasie’ is (nog) niet nodig, ze doet het allemaal in haar eigen tempo en op haar eigen manier en ‘wil nog leven’. Dat laatste concluderen we dan (samen met de dierenarts die kip-gespecialiseerd is) op basis van dat babbelen met zuslief, het poetsen van zichzelf, het feit dat ze nog lekker wat eet en drinkt, en er nog best wel gezond uitziet. Het besluit om haar te laten inslapen als het nodig is, zal ons minder zwaar vallen dan bij onze Dirk. Maar toch blijft het een moeilijke afweging. En de dierenarts heeft daarbij wel fijn meegedacht: zolang kippetje nog wat ‘pretjes’ heeft, haar lekker laten. En zolang ze rustig en redelijk ontspannen lijkt te zijn en haar voer weet te vinden; haar ook lekker laten en zelf laten ‘bepalen’.
Veertje is alleen wel kwetsbaar en inmiddels duidelijk veel levendiger en comfortabeler binnenshuis. In de warmte en de droogte, niet met die gierende wind, kletterende regen en vochtige damp buiten, waar ze dan ineen gedoken zit te rillen.
Maarja, wat moesten we nou dan met zuslief Fiep? Haar alleen laten zitten in haar nachthok? Want no way dat Fieperdepiep zin had om met dit weer de buitenren in te gaan. Ze zat alleen maar in haar binnenhok te schuilen. Eenzaam en alleen. Dat trokken wij dus niet. En nu zitten ze samen binnen te tuttebollen. In de kinderkamer.
Dat is een tijdelijke speel- slaap- rommel- en hangplek voor de dametjes Kip. We hebben met hekjes een ruime ren gemaakt, zeil op de vloer gelegd, hooi erop, scheidingsgaas erin vanwege de LAT-relatie van de dames en hup, klaar was het indoor kakelpaleisje. Wordt straks natuurlijk flink poetsen als de pleegkids weer komen, maar dat komt goed, zij krijgen een spik en span kamertje terug. De zusjes Kip verhuizen dan tijdelijk naar zolder of Dejan z’n werkkamer. Ruimte zat in huis 😉 En als je nou denkt: wat een stinkzooi zal dat zijn: nope! We ruimen natuurlijk steeds de kippenkeutels op (de dames hebben hard werkend personeel nu) en het ruikt boven heerlijk zoetig naar vers kruidenhooi. De dametjes ook: die glimmen en glanzen en ruiken al net zo lekker zoet. Niks aan ‘t handje dus.
Inmiddels is kip Fiep trouwens ook nog broeds geworden. Die heeft haar eerste eitje van het seizoen gelegd en dan vindt ze (dat was vorige keer ook al zo) dat ze maar meteen ook kuikentjes moet gaan zitten uitbroeden. Wat natuurlijk niet gebeurt want er was geen haan involved. Maar we laten Fiep maar lekker even tutten daar op die heerlijke hotelkamer van d’r. Ze eet gelukkig wel dus komt goed.
De situatie nu: Veertje zit te luieren in het hooi, en naast haar zus Fiep dus ook, op haar vers gelegde eitje. Scharrelen daar hebben de dames geen trek in, en geef ze eens ongelijk met dit naargeestige weer buiten. Ze genieten van hun wellnessplek, van goed voer en alle aandacht van ons. Als wij boven tegen elkaar praten, bemoeit Fiep zich er meteen mee. Bij alles dat wij zeggen, mengt zij zich in het gesprek met een ‘Poppop?!’of een ander gezellig geluidje. Allebei hebben ze het goed (zo goed als maar mogelijk is nu) op hun eigen manier. We hebben voor Fiep, voor de momenten dat ze even de pootjes wil strekken en iets nuttigs wil doen een dienblad met een graslap erop neergezet, daar pikt en graaft ze graag in. En we strooien er ook haar groenvoer over uit. Verder heeft ze een bak met zand voor de dagelijkse zandbadjes maar daar moet ze nog even aan wennen geloof ik. Op de foto’s zie je Dejan die op dat moment net weer vers grastapijtje uit de tuin had gehaald, klaar om te serveren aan madame Fiep.
Zodra het zonnig en mooi wordt (en ook warmer, zodat de overgang met binnen niet zo groot is), mogen ze lekker struinen in de zon en het gras in de tuin. En dan zijn ze ‘s avonds en ‘s nachts binnen (vanwege de verzwakte Veertje). Ik hoop voor Veer dat ze dat naar-buiten-in-de-zon-moment nog mee ‘mag’ maken.
In elk geval zorgen we voor ze met liefde. Zolang dat maar nodig is, ook als Fiep ‘straks’ alleen overblijft, we zullen alles doen om haar niet eenzaam te laten worden. Nieuwe kippetjes zullen er niet komen, we vinden het welletjes zo. Maar elk dier(tje) verdient dat wat het van je vraagt. Ook als je daarvoor de kinderkamer moet verbouwen ??
Tot gauw, TOK!
