Kerst ‘enzo’…
Het is alweer ruim 2 weken geleden dat ik geopereerd werd en ik ga, in mijn eigen slakkengangetje, duidelijk de goeie kant op. Het voelt fijn om dat te schrijven. Maar: met een dicht oor en een verdoofd gezicht aan de linkerkant (doordat de aangezichtzenuw stevig aangepakt is tijdens de operatie) moet ik nog steeds oppassen met iets heets eten of drinken en kauwen + slikken in het algemeen, en bonken en dreunen geluiden vaak nog in m’n hoofd. Ik ben er dus nog niet. Ook ben ik nog een beetje ‘dronken’ in mijn bewegingen (al wordt dat ook zeker minder). Vriendinnetje Annelies zag dat gisteren meteen toen ze binnenkwam en ik naar haar toe liep. Dat vond ik scherp waargenomen van haar.
Waar ik soms hoor: ‘Je ziet er al heel goed uit’ (leuk hoor om te horen, daar niet van) ziet een echt goeie vriendin die je kent en goed naar je kijkt, dat je heus wel prima gaat maar gewoon nog kwetsbaar bent en anders dan anders. En dat je er helemaal nog niet zo goed uitziet, maar dat dat ook nog niet kan omdat je nog in je weg terug bent en pas 2 weken na de operatie zit. En dat hoeft niet zielig te zijn, integendeel! Maar kwetsbaarheid kunnen zien en respecteren bij elkaar, dat is iets dat ik enorm waardeer in die vriendschappen waarbij je elkaar gewoon door en door kent en ook wìl kennen (+ zien en horen…). Ik koester die vriendschappen nu nog meer, je leert je vrienden extra goed (her)kennen in periodes van hobbels, en dat voelt dierbaar.
Lekkere hap en leuke dingetjes
Annelies bracht gisteren een heerlijk toko-maal mee van onze favoriete afhaaltent in onze vorige woonplaats Amersfoort. Dat zalige eten van hen missen we nog steeds en het was smullen. Al vind ik stiekem dat Annelies nog veel lekkerder Indonesisch kookt. Als we bij haar en haar lief Pavel eten, is het een groot feest en uitbundig genieten! (is geen hint hoor Lies, als je dit leest / of jij, Mouis ?). Anyway, het was een fijne dag gisteren.
Morgen gaan we wandelen naar de huisarts waar de hechtingen eruit mogen, weer een stap! Vrijdag komen vrienden Marja en Kees even aanwaaien en zaterdag vriendin Anette. Als de omstandigheden het toelaten, gaan Anette en ik een uurtje op pad. Kan een kerst-gedoetje zijn ergens (Kasteel Middachten is het hoogst haalbare en leukste denk ik) en anders gewoon rustig even het bos in. Mooie ambitie: gezellig bezoek plus een korte activiteit. En dan zondag weer een rustige, lege dag.
Boekje
Verder is ons boekje terug van proefdruk bij de drukker. Dejan heeft wonderen verricht in heel korte tijd. Samen hebben we er de laatste dagen ook nog fijn aan gewerkt maar mijn concentratie is slappe hap. Ik ben blij dat ik de tekst af had voor de operatie en dat Robert die ons Winterboekje van vorig jaar had gecorrigeerd, dat bij dit boekje ook weer wilde doen. Scheelde mij een hoop werk dat me niet lukt momenteel. Wel schrijven, in kleine stappen (over dit bericht doe ik normaal 2 uurtjes en nu 3 dagen) maar niet focussen op elke letter en elk woord. Morgen gaat het boekje voor de definitieve druk weg, en we zijn toch een tikkie trots dat we dit hebben gered onder de omstandigheden van nu. Het moet ook gewoon, we hebben nu allerlei abonnementhouders en die hebben niks te maken met onze omstandigheden, die verwachten (terecht) een boekje binnenkort. Anyway, het is goed gegaan en dat geeft een kick!
Feesthuis
Intussen zijn we het huis kerstklaar aan het maken. Buiten in de tuin(en) zitten de lampjes weer in de bomen, zo fijn! Er zijn er al heel veel in onze buurt die weer lichtjes in de tuin hebben, het wordt steeds leuker.
De kerstboom binnen is ook klaar. Dat was niet zo moeilijk, hij is klein en zit dus snel vol, ha! En hij is eenvoudig versierd. Vorig jaar hadden we een grote kerstboom en die hing vol met van alles maar dat lukte nu niet, ik vind het al heel wat dat er iets staat en dat we ‘m allebei nog leuk vinden ook. Heel leuk zelfs! Wat erin hangt is simpel maar mooi, en dat blijkt een goeie truc te zijn. Handbeschilderde balletjes van de Dille en Kamille, wat andere handmade dingetjes, kaarsjes (altijd, maar durf ze alleen nooit te branden…) en stro-sterren, lekker oubollig.
Fijn en nodig
Onderaan nog wat plaatjes van ons huis gevuld met snufjes kerst. En bovenaan een tekening die ik op de kast in de gang heb gekrijt. Niet zo netjes geworden als ik wilde maar toch wel een blije binnenkomer en dus goed genoeg.
(wat heerlijk om dat gewoon wat vaker te zeggen: ‘goed genoeg’…)
Op een van de collage’s twee foto’s: een mand met vintage kerstversieringen en een foto van post die ik vandaag uit het ziekenhuis kreeg. Symbolisch hoe die onderwerpen hand in hand gaan momenteel.
Die post dat bevat o.a. een uitnodiging voor een bezoek aan de nazorg-poli. Daar word je ruim twee maanden na de operatie onderzocht op hersenletsel. Of eigenlijk: niet-aangeboren-hersenletsel, ontstaan door een trauma of operatie. Ze leggen in de brief en folder uit dat je eenmaal thuis pas de gevolgen van de operatie gaat merken. Ik ga dan natuurlijk vooral uit van de goeie gevolgen. Maar zij bedoelen in deze context de minder goeie gevolgen, en dat noemen ze dan hersenletsel omdat het een hersenoperatie was. Twee weken van tevoren moet ik 2 lange vragenlijsten invullen die gaan over geheugen, emoties, bewegen enz. Na het onderzoek op de nazorgpoli wordt dan alles besproken in een team waar ook een revalidatie-arts en een neuropsycholoog bij zitten, en wordt gekeken of ze het nodig vinden dat je wat begeleiding en revalidatie-training krijgt om het ‘hersenletsel’ te behandelen.
In eerste instantie voelde het allemaal heel overdreven en dacht ik: hersenletsel is een wijd begrip, zal allemaal wel loslopen. En ik dacht vooral: phuh, voor mij allemaal niet nodig. Maar toen ik het er met Dejan over had, zei hij: ‘Dat ziekenhuis neemt jouw situatie veel serieuzer dan jijzelf’. En toen besloot ik om niet zo stronteigenwijs te zijn en gewoon met een open mind dat nazorg-bezoek tegemoet te gaan. Het is aan hen om te beoordelen of ze vinden dat er hersenletsel is, niet aan mij. Ik kan er nu trouwens nog niks zinnigs over zeggen, want ik zit nog te kort op de operatie en heb zoveel rare dingen, dat moet allemaal nog bijtrekken. Dus ik laat het, ook op dit nazorgstukje, weer rustig over me heen komen. Met het voorzichtige vertrouwen dat het straks gewoon goeie alertheid zal zijn bij het ziekenhuis en hopelijk niet nodig voor mij, dat natuurlijk wel ☺️
Kleurrijk
Wat betreft die mand met oude kerstboomhangers: ik kocht ze door de jaren heen op verschillende plekken. In tweedehands winkeltjes en ook bij een erg leuk initiatief dat jaren geleden in onze vorige woonplaats ontstond: een tijdelijke winkel in een woonhuis, met de naam ‘Hier word je blij van’. Rond kerst had de eigenaresse, een kunstenares, een kerstwinkel in haar woonkamer met allemaal (vintage) kerstspullen en boeken, kaarten, mooie ontwerpen enz. Dingen die zij had verzameld, opgekocht en die ze door wilde geven. De winkel was fantastisch ingericht, je kon er ook nog wat bij drinken en ik voelde me als Alice in Wonderland. De meeste spulletjes in deze mand komen daar vandaan. Er was geen plek voor in ons boompje maar ik wilde de hangers ook niet ‘overslaan’. Ze liggen altijd in dozen met mooie gekleurde vloeipapiertjes, als in een snoeptrommel en alleen al het uitpakken (en ook weer inpakken) is een feest. Dus kregen ze allemaal samen een plekje in de mand met dennentakjes. Een geurig, kleurig kerstfeestje is het geworden.
Wat betreft die kunstenares en haar ‘pop up winkel’: volgens mij is ze er na een paar jaar mee gestopt (wij woonden toen al niet meer in Amersfoort). Ze doet nu weer andere leuke dingen. Dit is haar instagramaccount en ook daar word ik blij van. Iemand die een eigen kleur geeft aan het leven en daarme wil inspireren. Ik wil komend jaar speuren naar meer kleurrijke mensen die iets toevoegen. Ik heb zin om ook zelf weer mensen blij te maken zodra mijn hoofd het toelaat – met mijn eetkeet en de plannetjes die daarvoor ‘in de koelkast’ klaarliggen, maar ik heb ook zin om op zoek te gaan naar inspiratiebronnen. Fijne voeding.
Maar nu eerst: dag voor dag en stap voor stap vooruit. En genieten van toefjes kerstglinster, dat ook ?
zie joe zoen ?
