Maandag 6 juli 2020
Hullie sien van de Dukenburg, deh is geen Nimweguh dus hullie sien geen echte Nimwegeneure.
Mijn opa was streng: alleen inwoners van binnen de stad -dat wil zeggen: aan de ‘goeie’ (= zuidelijke) kant van de Waal en aan de ‘goeie’ (= oostelijke) kant van het Maas-Waal Kanaal- waren echte Nijmegenaren. Alles daarbuiten, mocht zich geen Nijmegen noemen wat hem betreft. En zo dachten wel meer Nijmegenaren er destijds over. Ik ken mensen die dat trouwens nog steeds zo vinden. Mijn opa was geboren en getogen ‘Nimwegenuir’.
Dus. Wij kinderen van de Weezenhof -een buurt in Dukenburg waar in de jaren 70 de jonge linkse elite ging wonen-, wij hoorden in de ogen van mijn opa niet bij Nijmegen.
Oom Piet (uit Malden) plaagde ons met de naam Dukenburg. Kleine Donald Dukenburgjes zijn jullie. Van Donald Duck dus 😉 Die grap vonden we leuk want we waren verslaafd aan de Donald Duck. Later zouden oom Piet en tante Klazien ook in Dukenburg komen wonen.
Terug naar opa. Die vond dat dus niks, al die nieuwe buitenwijken.
Ik hoor ‘m nog tegen mijn moeder mopperen: Had je nòg verder weg van ma en mij kunnen gaan zittuh?.
En dat terwijl wij daarvoor in Molenhoek woonden op 10 minuten rijden van Nijmegen, dat was pas ‘ver weg’! Maar toen mijn moeder enthousiast vertelde aan mijn opa en oma dat we weer naar Nijmegen zouden komen -en wel in Dukenburg- was opa dus zwaar teleurgesteld.
Hij wist toen nog niet dat die gekke ouders van mij jaren later zouden besluiten om ons gezin te verhuizen naar Lelystad…
Anyway. De keuze van Dejan en mij om te gaan wonen in Nijmegen-midden (ook wel ‘hart van Nijmegen’ genoemd), zou vast en zeker de goedkeuring van opa hebben gekregen. Vermoedelijk zou hij iets hebben gezegd als Deh heije goeut gedoan grietje, deh is wal echt Nimweguh wa!
En dat vind ik een geruststellende gedachte.
Vanuit (het èchte) Nijmegen ;-): ciao tot gauw.
Kiki
