Weekend, Wintergevoel, Websitewerk & meer.
Eerst even over dat plaatje hierboven: da’s uiteraard niet van nu, het was vorig jaar. Ik dacht: zolang we de witte deken niet vers naar beneden zien dwarrelen, recycle ik ‘m gewoon hier op mijn blog, uit andere winters. Bij deze. Het is trouwens wel mooi winters buiten voor de ogen, met die mist steeds. Natuurlijk niet als je de weg op moet, dus wees je voorzichtig?!
Werk aan de winkel
We wilden vandaag eigenlijk lekker lang struinen door het park en dan een bakkie doen bij Buuv. Zij zijn open voor to go spul en het is er nog gezellig ook (zometeen nog iets meer daarover).
Maar we stellen Buuv bezoek even uit want zijn zo lekker aan het werk. Onze eigen website is aan de beurt voor een make over (zie fotocollage onder). We willen ons steviger gaan profileren, als creatief ondernemers zonder winstoogmerk, met concepten voor zorgorganisaties en/of organisaties met maatschappelijke relevantie. Alles binnen de grenzen en mogelijkheden van onszelf, maar uitgaande van ons steeds weer terugkomende motto: iets bijdragen aan de maatschappij, met dat waar we sterk in zijn.
We willen onze nieuwe website lanceren op 21 maart, als het lente wordt. Verder zijn we met een paar ontwerpklusjes tegelijk bezig en dat is leuk werk. Wat zeg ik: het allerleukste werk! Samen ontwerpen is een feestje. Dus die wandeling doen we eind van de middag wel even, nu maar een koffietje thuis i.p.v. bij Buuv en dan verder met onze werkklusjes, bring it on.
Lastig lijf
Gisteren moest ik naar de Maartenskliniek voor controle. Ik ging voor ‘t eerst op de fiets, wat fijn was. Wel pittig, het is een paar keer flink klimmen geblazen, dat trok ik niet, ik ben afgestapt. Maar het is fijn om door de stad te fietsen en langs allemaal mooie wijken te komen. Nijmegen oost is vooral super leuk, al moet ik zeggen dat de omgeving van het Goffertpark wel heel erg groen en fijn is…!
Maar de omgeving van de Maartenskliniek, die op een heuvel ligt, is prachtig. Alsof je in het buitenland zit. Toen ik met de fiets in de hand de ‘berg’ op wandelde naar het ziekenhuis en tussen de bomen door keek naar de heuvel aan de overkant (zie foto collage hieronder) kreeg ik gewoon even vakantiegevoel. En dat voor een bezoek aan het ziekenhuis…!
Anyway. Lekker gefietst, werken aan mijn conditie. Ik had een plan bedacht voor mijn behandeling en toen ik tegen de reumatoloog zei, ik neem het initiatief vandaag, hopelijk vind je dat niet erg? antwoordde ze met: ik ken je toch, en daar word ik blij van. We werken fijn samen, ze vindt mijn plannen vaak heel slim en zinvol en gaat er graag in mee. Ze fluit me ook terug als ze het geen slim plan vindt. En soms zegt ze dat iets meer grof geschut nodig heeft dan mijn (vaak) mildere insteek. Ik wil zo zuinig mogelijk zijn met medicatie, soms kunnen we ons dat niet permitteren en is de reuma te onrustig, andere keren juist weer wel.
Ik heb gemerkt als chronisch patient dat ik het vertrouwen van mijn arts nodig heb, niet alleen van mij naar de arts. Ik heb het nodig dat mijn arts vertrouwt op wat ik als patient weet van mijn eigen lijf en ziekte, en wat ik zelf bedenk aan behandelstappen. Mijn reumatoloog kan dat, vertrouwen op mij. Ze heeft het niet nodig haar stempel te drukken, maar ze vult mijn gedachten aan met haar expertise. En ik toets mijn gedachten en ideeen aan haar deskundigheid. Zo komen we tot plannen die het beste passen bij mij als patient en de manier waarop de ziekte zich in mijn lijf gedraagt. En daar ben ik heel dankbaar voor. Ik heb wederzijds vertrouwen heel erg nodig, ook in de arts-patient relatie. En ik gun iedereen die chronisch ziek is -en dus dat ziekenhuis veel vaker van binnen ziet dan hem/haar lief is- een goede verstandhouding met de behandelaar, waarbij je echt jezelf kan zijn en eerlijk kan zijn.
Terug naar gisteren, de reumatoloog merkte dat mijn rechterhand een serieus probleem aan het worden is. Mijn rechter pink is ‘gedeformeerd’ zoals ze dat zei, en mijn rechter wijsvingerknokkel blijft maar heftig ontstoken en dwarszitten. Voor de ringvinger komt er een ring-spalkje om ‘m in een betere stand te houden. Daarvoor ga ik even naar de ergotherapeut die zo’n ringspalkje maakt. Voor de wijsvinger komt er weer een echo-geleide injectie in het ontstoken gewricht (knokkel). De vorige keer werkte de prik in die knokkel wel, maar veel te kort. De reumatoloog heeft al een verwijzing naar de handchirurg klaarstaan voor als de injectie weer niet goed werkt.
Ik ben aan mijn linkerhand ook aan dezelfde knokkel geopereerd in de Maartenskliniek. Dat was ook zo’n eigenwijs ding dat niet meer normaal wilde worden. De handchirurg van de Maartenskliniek heeft er een siliconen gewricht in gezet. Er zat al een kunstgewrichtje in (gedaan in Utrecht UMC) maar dat was losgeraakt.
Nu dus eerst nog proberen met een prik, voor de laatste keer. Bij mijn rechterschouder dreeg ook een gang naar de orthopedisch chirurg, maar toch heeft de injectie die we nog wilden proberen, enorm geholpen. En al helpt het in mijn schouders doorgaans wat beter dan in mijn handen, het is de moeite waard om ook mijn hand nog te proberen met een prik. Liever dan onder ‘t mes, voor de zoveelste keer.
Over prikken gesproken: er kwam vandaag een uitnodiging voor de boosterprik. Mijn 4e vaccinatie wordt dat. Ik had wat betreft mijn geboortejaar allang gekund, maar omdat ik in oktober de 3e prik voor immuun-gecompromitteerden heb gehad kon deze 4e prik niet eerder dan nu, anders had er te kort tijd tussen prik 3 en prik 4 gezeten.
Mijn reumatoloog en ik hebben besloten dat het sowieso geen kwaad kan om deze 4e prik -en dus voor mij de booster- te nemen, maar of ie werkt bij mij is (vanwege mijn infuusmedicatie) niet zeker. We wachten dan ook met het volgende infuus tot de vaccinatie er een paar maanden in zit en corona weer meer naar de achtergrond is. In de tussentijd gebruiken we prednison per injectie als er teveel reuma-ontsteking is. De 2 prednison prikken in mijn beide schouders, helpen ook de rest van mijn reuma rustiger te houden. Mijn reumatoloog zei het gisteren ook weer: Jouw lijf reageert super gevoelig op medicatie, zowel in de bijwerkingen als in de werking. En dat heeft de bekende nadelen maar dus ook voordelen, want bijvoorbeeld een predno prik in de schouders, die bij de meeste mensen alleen lokaal iets doet, werkt bij mij in mijn hele lijf. Elk nadeel heeft z’n voordeel. Daar was is weer eens, de briljante uitspraak van meneer Cruyff.
Freek apotheek
Met Freek gaat het weer heel erg de goeie kant op (fingers crossed!) al is het wel een beetje zoeken hoe we hem nu in rustig vaarwater houden. Hij heeft, denkt de dierenarts, een super gevoelig maagje, dat snel ‘in brand staat’. Freek heeft daar nu 3 soorten medicatie voor, waaronder (ook al) prednison. De dierenarts heeft alleen prednisontabletjes met een soort smaakje erdoor waar kip in zit en daar kan Freek z’n maag dus niet tegen. Dus adviseerde de dierenarts om ‘mensen prednison’ te gaan halen. Hij maakte een recept, voor onze eigen apotheek.
Dejan dus naar onze apotheek om medicatie te halen voor Freek. Dat werd een feestje. Want iedereen die zich ermee ging bemoeien daar, werd vrolijk en giechelig. Freek moest als patiënt worden ingeschreven – Freek Hond heet ie nu voor onze apotheek- en alles moest worden afgehandeld alsof het voor een mens is. De wachtende patienten kregen dit hele verhaal ook mee, en Dejan vertelde dat de sfeer daardoor steeds guitiger werd. Intussen lijkt de prednison ook lekker te helpen. We doen een korte kuur, kijken of zijn hondenlijfje het daarna weer zelf kan regelen.
Lichtpuntjes
Het zijn grijze tijden. Iedereen is er helemaal klaar mee, met corona. Mensen roepen ‘t ook tegen elkaar. Politici roepen ‘t, Rutte roept ‘t zelfs in de persco. En alhoewel ik maar een piepklein bescheiden blogje heb, blijken mijn lichtpuntjes-bijdragen vaak extra gewaardeerd te worden, lees ik steeds weer uit mailtjes enzo. Dus hoppetee, we gooien de lichtpuntjes er gewoon weer even in. Algemene lichtpuntjes, en ook die van mij persoonlijk. Want dat schijnt echt te helpen tegen moedeloosheid: je zegeningen tellen. Lichtpuntjes sparen, of meevallers, of cadeautjes, hoe je ze ook wilt noemen.
He ho, here we go.
✨ De cultuursector moet nog steeds dichtblijven en dat is zuur. Diederik Ebbinge en Sanne Wallis de Vries hebben een mooie actie op poten gezet om op ludieke manier te protesteren en mensen toch, voor een dag, weer even te laten genieten van diverse performances: het theater als kapsalon. Kijk hier.
✨ Jezelf thuis moeten vermaken is natuurlijk al bijna 2 jaar het normale dagelijkse leven voor de meeste mensen. Toch word ik dan blij als er weer even een snufje ‘oh ja, dat kan ik wel eens gaan doen-inspiratie’ voorbij komt. Zoals een broodbak artikel in de Flow. Met allerlei recepten, voor elk wat wils. I ❤️ broodbakken, maar heb na een zomer en herfst fanatiek bakken, weer een tijdje pauze genomen. Mijn desem staat vakantie te houden in de koelkast en ik denk dat ik een van de simpeler broden in het Flow artikel maar eens ga maken voor de lunch met een vriendinnetje, dinsdag. Kijk hier voor de recepten.
✨ Van lachen, al is het maar een kleine grijns, word je blij. Daarom gewoon effe dit lekkere, flauwe grapje dat ik tegenkwam. Kijk hier. En nou vooruit, nog eentje dan, voor ‘t grinniken: klik hier (wel de foto helemaal naar beneden scrollen)
✨ De woningnood is hoog. Vooral jongeren en studenten hebben bitter weinig kans op een eigen woonplek. En als ze iets kunnen vinden, betalen ze vaak hoge bedragen, regelmatig ook nog aan malafide huisbazen. Deze studente (klik hier) heeft dat samen met haar ouders creatief opgelost.
✨ Mijn persoonlijke lichtpuntjes dan (lees verder onder de foto’s).
Lichtpuntjes 1 & 2:
onze hond Freek Frummel en kater Jasper Kasper. Meer thuis (moeten) zijn, is gewoon een feestje met deze beestjes. Ik kan eindeloos naar ze kijken. Hoe Freek de wereld buiten in de smiezen houdt. De boomtoppen begluurt ie zittend op z’n kont, en gebeurt er beneden op straat iets, dan gaat ie met de voorpoten op de vensterbank staan en de snuit tegen het raam gedrukt, om maar niks te missen. En zo vredig als Jasper zich kan oprollen en dan snurkend de middag doorbrengt…DIERbaar.
Lichtpuntje 3:
dat in de horeca nog steeds de creativiteit aanwezig is om het gesloten zijn, dan maar weer op te lossen op andere manieren. Bij Buuv Nijmegen, aan het Goffertpark, hebben ze de boosterbar, waar je soep, zalige warme choco, koffie en lekkere zoete dingetjes kunt halen. Het is er gezellig en het combineert fijn met een lange wandeling door het park. Fijn dat dit bij ons in de buurt is! Kijk hier voor meer info.
Lichtpuntje 4:
daar is ‘t weer: dat mooie park hier! In alle seizoenen een cadeau!
Lichtpuntjes 5 en 6:
geurig en fleurig. We hebben fresia’s en hyacinten in huis momenteel. De fresia’s ruiken subtiel en fris, de hyacinten sterk en zoet. Weinig bloemen die zo sterk ruiken dat het je bij binnenkomst bijna overvalt. Puur natuur in je snufferd.
Lichtpuntje 7:
zoals ik al eerder schreef: leuk dat er mensen zijn die de lichtjes nog even laten hangen. Een prachtboom zoals deze, daar geniet iedereen van mee. Ik ben ze dankbaar voor dit kleine feestje.
Tot zover dit lange blogbericht, waar ik weer met veel liefde aan heb gewerkt.
Fijn weekend, heb ‘t goed.
Kiki
