Tsja. Het weekend van de avondklok…
Wij hebben natuurlijk mazzel, we hebben een hond. Die we NIET uitlenen, ha!
Freek is geen coronapuppy trouwens, Freek is alweer van twee jaar geleden gelukkig. Meneertje is over een maand jarig.
Wij mogen dus nog na 21 uur naar buiten, maar je mag niet met z’n tweeën je hondje uitlaten na 21 uur. En dat doen wij juist zo graag ‘s avonds laat nog even samen naar buiten, ‘wandelen door de nacht’. Dan komen we altijd een ander stel tegen met hun hondje, en wensen we elkaar welterusten. Komende tijd zullen we elkaar dan niet meer met z’n vieren tegenkomen, de mannen gaan het late avondrondje alleen doen en wij vrouwtjes blijven dan maar veilig binnen. Vanavond maakten we nog even een lange late avondwandeling samen en vanaf morgen vervroegen het gezamenlijke late avondrondje naar 18 uur.
Maar ik ga die mooie nachtelijke ommetjes (als de wereld deels al in slaap is) echt missen.
Anyway, wat moet dat moet.
En ik ben wel blij dat ze niet de bezoekregeling hebben veranderd in helemaal geen bezoek meer, dat vond men geloof ik een brug te ver. Een persoon bezoek is in elk geval nog iets. Wij hebben ook regelmatig iemand op bezoek en dat is leuk. Ook voor die ander. Woensdag was vriendin Anette hier en zij gaf aan naar haar uitstapje naar ons uit te kijken. We hebben vooraf uitgebreid overlegd over haar leefsituatie van dat moment en die van ons, met de vraag: brengen we risico’s voor elkaar mee? Het antwoord was dat we allebei dachten dat het ook nu weer verantwoord kon.
En het was gezellig. We hebben alle maatregelen weer genomen, en zijn verder veel buiten geweest. Wat wel een gedoe was: het huis in de juiste vochtigheidsgraad houden. Het wordt hier snel te droog en het vochtigheidsmetertje gaf dat ook aan. We liepen steeds maar de gordijnen met de plantenspuit te besproeien, het badwater aan te vullen met heet water, bakjes op de verwarming aan te vullen, en dat alles om dan net binnen die ondergrens van 40 te blijven.
Morgen komt er een machine die de luchtvochtigheid gaat ‘regelen’. Erg fijn en veel relaxter. We hebben wel een klein machientje, maar dat doet toch te weinig. Die is handig voor op de werkkamer denk ik.
Ik ben ontzettend blij dat er wetenschappers zijn die aan de bel trekken en hoopvolle adviezen toevoegen aan de bestaande maatregelen.
Oh man, hoe gruwelijk fijn zal het zijn als we dit tijdperk allemaal achter ons kunnen laten hè…oh oh…
Ik wil graag dat coronavaccin, net als manlief en net als zoveel mensen. Maar in mijn specifieke situatie is het een tikkie complex door de twee anafylactische shocks die ik bij bepaalde soorten reumamedicatie kreeg. Die ontstonden terwijl in in het ziekenhuis aan het infuus was, dat scheelde. Er wordt dan meteen alarm geslagen en ze handelen snel, daardoor wordt zo’n reactie je absoluut niet fataal. Een bepaald stofje in de corona vaccins, kan die zeldzaam voorkomende anafylactische shock ook geven en precies dat stofje zat in de reuma-medicatie waar ik mijn shockreacties op kreeg.
Voor alle duidelijkheid: dit zijn heel zeldzame reacties, dus dit is absoluut GEEN pleidooi tegen het vaccin.
Mijn reumatoloog kwam met de suggestie om mij naar het (gespecialiseerde) allergologie-centrum in ziekenhuis Rijnstate in Arnhem te sturen. Om daar dan te laten uitzoeken of ik inderdaad allergisch ben voor dat specifieke stofje dat in zowel de coronavaccins zit als in die reumamedicatie. Kan natuurlijk ook nog zijn dat de allergie op de reumamedicatie door een andere stof komt. Dat zou dus moeten worden beoordeeld. Als blijkt dat het inderdaad dat ene stofje is, kan het corona vaccin waarschijnlijk op een andere, voor mij veiliger manier worden toegediend. In UMC Groningen doen ze dat ook met mensen die medicatie allergieen voor dat stofje hebben, en daar krijgen die patienten het vaccin dan op de poli allergologie, in kleine stapjes.
Mijn ervaring met de reuma infuusbehandelingen zijn ook: als het subtiel wordt gegeven (= langzaam in laten lopen en lage dosering), gaat het wel goed. Gaan we een stapje te snel dan slaat mijn lijf op hol en ontstaat die anafylactische shock.
Anyway. Ik heb dus nu een verwijzing van de reumatoloog voor het allergiecentrum en daar ben ik wel blij mee. Want wat de uitkomst daar ook zal zijn: ik weet nu zeker dat ook ik, met mijn allergie problematiek, dat vaccin veilig kan krijgen. Als ik allergisch blijk te zijn kan het via een aangepaste vaccinatieprocedure, en als ik niet allergisch ben gewoon op de normale manier.
Het is even een omweg, maar het geeft rust.
Ik ga nog heel even cocoonen bij ons foute maar oh zo knusse haardvuur op tv, met muziekje erbij en met husbandlief + Freekje Frummel. Kater Jasper ligt te snurken in de stoel, kippetje Fiep is al in haar nestje gekropen.
Fiep gaat trouwens niet helemaal goed, we zijn met allerlei middeltjes bezig haar op te peppen. Ze eet nog lekker en babbelt een beetje maar ze lijkt toch in een kwetsbare fase te komen en zit niet goed in haar kippenvelletje. Volgens de dierenartsenpraktijk (die we hebben gebeld voor advies) is ze ook al best oud. Maar we gaan na het weekend toch even die kant op met Fiep, als we er dan nog steeds geen goed gevoel bij hebben. Al was het alleen maar om exact te weten wat er aan de hand is en om haar dan in elk geval zoveel mogelijk comfort te kunnen geven, mocht het lichtje (langzaam) aan het doven zijn bij ons kippendametje.
Twee jaar geleden stierf haar zusje Veertje en dat blijft toch heel wat, ook met een kip. Zeker als ze er zo bij horen. Duim je even voor Fiepje dat ze de betere kant op zal gaan? Zou toch erg fijn zijn als ze nog lekker een tijdje gezellig blijft babbelen, snoepen en kneuteren.
Fingers crossed voor onze Fieperdepiep.
En ja, dan nu weer een paar…
Lichtpuntjes
✨ Lachen om de ellende, soms is er niks beters en troostrijkers dan dat. Ik zag bij Stentor (krant van het oosten) een verzameling avondklok-grapjes en ze zijn waanzinnig flauw. Maar daarom juist zo grappig. Ik moest er in elk geval erg om lachen. Het kan natuurlijk ook zijn dat mijn humor gewoon van een kinderlijk niveau is, dat zal ‘t wel zijn, ha! Anyway. Ook even grinikken? Check dit.
✨ Alleen maar liefde en liefde, deze prijswinnende foto van 2 rouwende pinguïns. Allebei verloren ze hun pinguïn partner en al 2 jaar lang volgen biologen dit stel, dat elke avond op die plek bij elkaar komt om elkaar te troosten, kijkend naar de sky line van Melbourne. Nou dan breek ik hoor, als ik dit zie en lees. Zo intens lief. Dieren zijn simpelweg prachtig en troostrijk, ook voor elkaar… Voor mij duwt deze foto de tsunami aan shit in de wereld even naar de achtergrond. Het brengt iets zachts en iets hoopvols.
✨ NRC heeft 50 tips voor thuis, nu de avondklok ingaat. Niet alles is even bruikbaar voor iedereen maar jeetje man, 50 tips: dikke kans dat er een leuke voor je bij zit toch?! Alleen tip 24 en 25 zijn dat wat minder. Huizenruil is misschien leuk (hier zijn we perfect tevreden met ons eigen huis en hebben die behoefte helemaal niet) maar is het handig in deze coronatijd? Dat je elkaars spullen aanraakt en in elkaars ‘aerosolen domein’ rondwaart. Waarschijnlijk overdrijf ik, maar zelf zou ik dat niet heel erg veilig vinden. Tip 25 is echt een onhandige: de hondenbescherming dringt er nou juist op aan je hond NIET uit te lenen (lees maar) tenzij het iemand is die jouw hond goed kent, die ook vertrouwd is voor je hond en die signalen van honden onderling ook goed kan herkennen.
Speaking of honden: het schijnt dus dat heel erg veel mensen nu een hond willen. Geef ze eens ongelijk! Het heeft ontzettend veel fijne en mooie kanten, leven met een hond. Buiten lopen is echt anders met je hondenhummel dan alleen, of samen zonder hond. Maar dat iedereen nu een hond wil, liefst een puppy, geeft ook zorgen. In dit artikel van het NRC lees je over de goeie en zorgelijke kanten. Als je een hond in je leven overweegt: het is bijna een soort kind dat je in je leven haalt, en je doet dat ‘kind’ ontzettend veel pijn als dat straks na de coronacrisis ineens alleen thuis moet zijn terwijl het nu doorlopend omringd is door mensen in lockdown. En samenzijn is wat honden het allerliefste willen, het zijn roedeldieren pur sang!
Neem je verantwoordelijkheid en volg niet alleen je schattigheids-gevoeligheid of je verlangen naar leven in de brouwerij.
Hopelijk zijn deze links naar de NRC site ook zichtbaar voor als je geen abonnement hebt. Dat kan ik dus niet controleren want wij hebben wel een abonnement.
Ik wens iedereen heel veel sterkte met het wennen aan de avondklok, àls je het er moeilijk mee hebt. En ook nog steeds sterkte met alle andere lockdown life lasten.
Oh jongens, hou vol hè, hou vol en blijf gezond!
Bovenaan nog een foto van vorig weekend. Sneeuw is ook troostrijk en opbeurend, vind ik.
Vanuit Nijmegen: tot gauw.
Kiki
