Dinsdag 28 april 2020
Dus wij wilden even weg met de Vespa, maar we durfden niet en dat is maar beter ook.
We dachten gisteren toen het nog doodstil was op de weg: wij sneaken er even tussenuit. Rustig karren over een rustige weg naar een rustig plekje bij die oh zo mooie, rustige rivier. De mooiste rivier van Nederland, volgens Roots, Trouw en dit filmpje.
We gaan wel vaker naar de IJssel in ons dorp en dan hangen we gewoon een beetje bij de waterkant. Turen naar de pont Steeds Voorwaarts, van Jansen. Die vindt trouwens dat de vaarroute van de pont moet worden genoemd: Olburgen-Dieren (oftewel Achterhoek-Veluwe) en NIET Dieren-Olburgen. Gelijk heeft ie.
Bij de IJssel is het fijn boten bekijken, blij worden van de glinstering in het water, uitwaaien. Soms hangen we er met een mini flesje wijn + olijfjes en dan houden we een boekje-overleg. Dat hebben we nu al een paar keer gedaan omdat de inspiratie letterlijk en figuurlijk heerlijk stroomt daar bij het water. Wat de IJssel zo mooi maakt: hij is vriendelijk ‘smal’ en kronkelt wonderlijk scherp. En ja, hij glinstert, ‘onze’ IJssel.
Dus wij dachten: een mooie vredige IJsselwandeling bij Doesburg deze keer. Normaal vinden we het super gezellig in Doesburg, met koningsdag. We waren er drie keer met vrienden en twee keer met z’n tweeën en het was steeds weer super vrolijk en toch relaxt. Sowieso is Doesburg een fijne kleine stad.
Maar wij waren gisteren natuurlijk een beetje onnozel. Want die rustige weg bleef niet rustig, er waren meer mensen die dachten zoals wij. We hoorden het vanuit huis al: veel motorrijders op pad. En we voelden al heel snel hoe onverstandig dat plannetje van ons zou zijn. Door drukte neemt de kans op aanrijdingen toe en als er iets is dat je niet wil, en waarin je in deze tijd ook geen enkel risico wil nemen, is het dat. Ook om hulpdiensten en gezondheidszorg niet nog meer te belasten. Liever dat zij de handen vrijhouden voor het virus en mensen die op een andere manier hulp nodig hebben dan dat ‘waaghalzen’ onderuit gaan. Bizar eigenlijk, om een Vespatochtje als waaghalzerij te bestempelen maar momenteel is het dat wel een beetje, als het zo druk is op de weg.
‘Kom op lieverds, ook jullie mogen er wel eens uit, je zit al langer thuis dan de meesten van ons, en het thuisblijven zal voor jullie ook langer duren’, schreef een vriendin liefdevol.
Maar hoe lief dat ook is: het kan gewoon niet. Vakantie vieren kan op dit moment alleen in onze eigen tuin echt veilig. En daarbij vind ik dat we de ruimte op de weg nu ook moeten ‘gunnen’ aan mensen die geen tuin hebben, zodat die wel even op pad kunnen. Naar die mooie IJssel, bijvoorbeeld! ?
Dan maar het kanaal…
Wat we gisteren wel deden: vanuit huis aan de wandel langs het kanaal (dat ook mooi is) en de ‘country side’ in. Een super zomers landschap, heerlijk. En het was prima te doen om afstand te houden. Dus we genoten van het mooie kanaal met de rietkanten, van de zon, de weilanden en van buiten zijn.
Thuis ging Fiepje de Kip lekker de tuin in (Dejan hield haar knus gezelschap) en ‘s avonds hebben we een zomermaaltje gegeten. BBQ, ik blijf er dol op. Maar het hoeft van ons niet een hele avond met allerlei spul dat er dan op gelegd moet worden en gedoe om de bbq heet te houden. Wij zijn geen talentjes met de bbq, dus we hebben ‘m weggegeven aan Robert, die ons een tijdje terug een dag heeft geholpen met een grote grofvuilactie. Wij waren daar super blij mee, hij vond onze tuinkachel-bbq-pizzaoven erg leuk en dus was het al snel van: ‘neem maar mee!’
We misten de houtkachel wel even, want het is een fijn ding. Maar het is voor ons ook teveel gedoe, en na een aantal keer wisten we het ook wel. Dan is het bijzondere eraf, en doen we er niet meer zoveel mee. De dingen moeten gewoon lekker simpel blijven. Een vuurtje in de vuurkorf is ook fijn. Een wegwerpbarbecue doet het ook heel goed (gisteren) en we gaan zeker weer een simpel exemplaar kopen, voor op tafel. Want wegwerp is natuurlijk niet verantwoord.
Gisteren was het: even iets op de bbq leggen en hup! smullen van de zomer.
We hadden de burgers van Beyond Meat genomen daarvoor: goddelijk gewoon! Alsof je een echte hamburger op de bbq hebt gehad. Maar dan zonder allerlei bijsmaakjes, inclusief een knagend geweten. Voor ons is vlees inmiddels helemaal overbodig. Ook ik eet het al heel lange tijd niet meer en ik mis het totaal niet. Wat fijn is, want het is eigenlijk gewoon in meerdere opzichten niet handig, vlees eten.
Anyway, gisteren hebben we de (voorlopig laatste?) zomerse lentedag heerlijk opgeslurpt, binnen de grenzen van de veilige mogelijkheden.
Dromerig leven
Bloglezeres Ingrid stuurde eergisteren een bericht naar aanleiding van dit blogje in nieuwe jas.
Ze schreef: ‘Ik word aangestoken door jouw blog omdat jullie een beetje dromerig leven en de werkelijkheid daardoor wat zachter maken. Ik haal daar vaak hele leuke nieuwe goede moed uit’.
Vond ik een feest om te lezen!
Dromerig leven…het klopt ook echt, we herkennen onszelf daar helemaal in.
Oke: een (auto immuun)ziekte hebben, is niet dromerig. Dat is best wel hard. Maar als je de omstandigheden waarin je dan terechtkomt (afgekeurd worden) zo kan ombuigen dat die beklemmende ziekte ook weer ruimte biedt, dan geeft dat de kostbare vrijheid om wat meer je eigen wereldje te bouwen. Dat bevalt ons super goed, en het werkt ook gewoon. Het is niet altijd easy, soms ook even best moeilijk, maar het werkt wel.
Wij zijn daar dankbaar voor en trots op.
Want zoals nu, bezig gaan met het troostboekje voor de ouderen in de zorginstelling: het is gewoon meteen al een fijn, liefdevol project. We doen dat onder onze eigen voorwaarden en anderen haken daar enthousiast bij aan. De zorginstelling ziet dat het meerwaarde heeft en gaat ermee aan de slag samen met ons. Dat is ‘dromerig’ werken. Je hart volgen en van daaruit iets mogen neerzetten dat het hart van anderen dan weer bereikt.
Dromerig leven… Ik vind dat super mooi verwoord. En dat inspireert Dejan en mij dan weer. Om te mogen blijven dromen, en die dromen die willen blijven hangen, proberen waar te maken. Wel met de voeten op de grond, zoals gisteren. Lekker zorgeloos zoeven door de zon: het was gewoon even niet realistisch. Want we leven ons eigen droomleven, maar dan wel in een collectieve (corona) nachtmerrie. En daar kunnen ook wij van Boslust niet omheen. Maar het lukt ons gelukkig wel om dat dan weer om te buigen naar iets dat alsnog fijn is en heel eigen voelt.
#WakkerDromen
(tekst gaat verder na afbeelding)
Onderaan, na de lichtpuntjes, nog wat foto’s. De foto bovenaan en hierboven is van de mooie bos bloemen die onze huishoudelijke hulp laatst meenam bij de boodschappen.
En hieronder eerst dus ook nog een paar (hopelijk) leuke lichtpuntjes, inmiddels ‘corona-traditie’ bij blogje Boslust.
Ook voor vandaag weer: hou vol, blijf voorzichtig. Met jezelf en anderen.
Ciao, tot morgen!
Kiki 
Lichtpuntjes ✨
• Baantjes trekken!
Voor mij zijn de lichtpuntjes ook: genieten van de vindingrijkheid van anderen. Het gemis aan dagelijkse gewoontes wordt soms zo leuk en slim opgelost, dat geeft inspiratie. Neem Mathijs, die met een tijdelijk zwembadje in zijn tuin + een elastiek, toch zijn dagelijkse liefhebberij kan volhouden en baantjes blijft trekken. In de link kom je terecht bij eerst een nieuwsbericht uit het AD (over Merkel) maar als je naar beneden scrolt, zie je een rij filmpjes en dan moet je nog even naar rechts met de pijltjes voor het filmpje van de ‘zwembad-oplosser’. Kijk maar.
• Meespelen
Dat honden meer en meer een volwaardig lid van de familie (kunnen) zijn, wordt steeds duidelijker en is ook wetenschappelijk bewezen. En dit filmpje bewijst dat op een speelse, super stoere manier. Smelt!
• Lekker happen uit de keuken van een ander
Wij hadden geen zin om te koken eergisteren, en bestelden Italiaans. Da’s zo’n beetje het enige restaurant waar we enthousiast over zijn in Dieren, maar dan niet om te gaan zitten (ook niet buiten coronatijd). Hun eten thuis laten bezorgen vonden we altijd al een traktatie, al moet ik wel bekennen dat we dat minder vaak doen omdat ze (door het succes?) wel minder goed zijn geworden wat keuken betreft. Maar voor nu was het weer een heerlijke hap. We hadden twee prima pasta’s, een salade en de altijd zalige homemade broodjes met kruidenboter besteld en hebben zitten smikkelen in ons thuisrestaurantje.
Alleen al de geur van even andermans kooksels is een feest. Intussen heb je meteen ook weer een locale ondernemer gesteund, ook niet onbelangrijk.
Wil je ook lekker eten bestellen en je thuis in een restaurant wanen?
Voor de randstad is o.a. dit een overzicht van restaurants die thuisbezorgen (wel heel ‘chique’ eten).
En voor bijvoorbeeld Arnhem en omgeving kun je eens koekeloeren op het schema dat Tessa van Soelen uit Arnhem heeft gemaakt, om lokale ondernemers te steunen. Daar kan je op zien welke restaurants in de omgeving van Arnhem, thuisbezorgen of aan afhalen doen.
Verder hebben zich ook heel veel extra restaurants aangemeld bij Thuisbezorgd.nl. Ik had altijd een beetje de indruk dat daar vooral de snelle hap onder viel, maar er schijnen nu veel meer restaurants met uitgebreide menukaart bij aangesloten te zijn. Voor in ons dorp geldt dat ook maar de keuze is hier niet reuze. Zoals we gewend zijn van winkelen en uit eten gaan in ons dorp. Saaie boel.
In een stad denk ik dat je wel veel meer keuze hebt.
Eet lekker!
