Vrijdagbijpraat – Bij ons in de boomhut

Ik begon dit blogbericht met de titel maandagbijpraat. Toen werden het dinsdag-, woensdag- en daarna donderdagbijpraat. Imiddels moet ik er vrijdagbijpraat boven zetten.

Gossiemikkie, zijn we alweer een weekend ingerold. En in een tweede lock down, dat ook…
Verder deed ik vandaag een coronatest.

Hier bij Boslust-Boomhut waren we trouwens nooit helemaal weg uit de eerste lock down. We komen al maandenlang niet in winkels, we komen niet binnen in de horeca, reizen niet met het OV en hebben zo nu en dan gezellig bezoek, maar op heel kleine schaal. Bezoek helemaal niet meer ontvangen, dat willen we ook weer niet, als ‘t even niet hoeft. Door zuinig zijn met bezoek (=niet vaak, niet veel en niet lang), de terrasdeur en ramen open te hebben, alertheid op het afstand houden, klauwtjes wassen, handgel in de aanslag en de ionisatiemachine aan, durven we het nog steeds. In ons gebouw moet iedereen -inwonenden en bezoekers- een mondkapje op in de lift, van de huurdersvereniging. Wij zijn daar blij mee. Zelf dragen we al minstens 2 maanden mondkapjes in de lift.

We zijn op het paranoia-achtige af, zo alert als wij zijn. Misschien teveel maar als ik dan afgelopen maanden op social media mensen zag die niet uit hetzelfde huishouden komen en -puur voor een leuke foto- te dicht bij elkaar staan of zitten (buiten en binnen) dacht ik: dit is gewoon teveel risico nemen. Niet alleen voor jezelf, ook voor anderen. Normaal zou ik denken: lekker boeiend, moeten zij zelf weten. Maar dat is het moeilijke aan deze crisis: lekker zelf weten, is niet helemaal aan de orde nu. Jouw gedrag, dat leuke fotootje willen nemen, of dat feestje toch maar vieren, kan enorme consequenties hebben voor een ander. Helaas kijkt dat momenteel nogal nauw allemaal. Erg, om zo afhankelijk te zijn van elkaars gedrag, maar het is de realiteit.
Wilders beschuldigt nu ‘De Fatima’s en de Mohammed’s’ ervan dat door hen, de Henken en Ingrids niet de zorg kunnen krijgen die ze nodig hebben. Volgens een of ander vaag onderzoek belanden er namelijk meer mensen met allochtone achtergrond met corona in het ziekenhuis. Dat is nog maar de vraag en bovendien, als ik de beelden van dat hele foute tent-feestje bij die kroeg ik Den Haag bekijk, zie ik toch echt vooral Henken en Ingrids die daar staan te feestebeesten alsof er helemaal geen corona bestaat.
Maar wat anders kun je van een Wilders verwachten dan dat hij de zaken naar eigen hand zet.

Boekjes

Ons herfstboekje is uitgedeeld in de instelling en we krijgen zulke lieve en leuke reacties! Al is het maar zo piepklein wat wij doen; het wordt wel omarmd en dat is zichtbaar en voelbaar. Kijk maar in deze link, van zorgorganisatie Attent. We hebben de boekjes met zoveel liefde gemaakt, kennelijk worden ze nu ook met liefde ontvangen. We zagen via de eventmanager ook nog een super leuk bericht van een van de locaties van Attent in Arnhem:

Goedendag Rob en Wil,
Vanochtend het herfstboekje rondgedeeld op Sonsbeek en ermee aan het werk gegaan op de huiskamers en op het activiteiten centrum voor dat we gingen schilderen met een groepje (corona veilig ) voor de herfst. Het thema sloot dus prima bij elkaar aan. We hebben er weer van genoten, onze bewoners hadden als tip bij de liedjes; Roodborstje. Weer veel onderwerpen tot gesprek, nieuwe weetjes, verhaal en foto’s.
Leuk hoor!!!
Dus Bedankt daarvoor, complimenten.
We kijken uit naar het volgende boekje, maar die hebben we nog in thema Winter.
Dus ws voorjaar of komt er in de winter toch nog 1.
Groetjes namens de bewoners en mij,
Annelie

Dat het boekje zo gebruikt wordt, voelt zo super tof! Dit is wat wij hoopten ermee, dat het een snufje inspireert en animeert. Mission accomplished dus. En dit soort dingen, wil ik kunnen blijven leveren. Ik wil straks op school kids inspireren in boekjes maken, ik wil een volgend boekje maken voor de ouderen en verder werken (= recepten bedenken en koken) voor ons eigen boekje (keukenschriftje).

Boomhutbubbel

Ik wil samen met mijn mannetjes ook kunnen blijven genieten van onze fijne boomhut in het mooie Nijmegen. En van elkaar en de herfst. Ik wil genieten van toch even samenzijn met vrienden, zoals Anette die over 1,5 week weer komt (als alles meezit). Ik wil niet op apengapen liggen door corona, en ook niet dat een ander dat overkomt omdat ik te losjes was (al kan het je nog steeds overkomen, ook als je NIET te losjes bent). En dus blijven wij in onze bubbel hangen en als een soort smetvrees klantjes letten op handjes wassen en afstand houden. Onze bubbel, die er trouwens al was voor we überhaupt van het hele woord corona hadden gehoord en die ons goed past, helemaal nu.

Coronatest

Vandaag heb ik een coronatest gehad. Dat was niet zozeer omdat ik voldeed aan het ‘profiel’ (verkouden, koorts, hoesten en niezen) maar omdat ik al maanden op een astmatest wacht. Door corona stellen ze dat liever even uit en mijn astma-achtige klachten zijn vrij mild. Van de week ‘s merkte ik alleen dat ik nachts nogal ‘piepte’. De nacht daarna niet meer maar soms is het erger dan andere dagen. Dus ik belde de huisarts met de vraag of er even met een stethoscoop naar mijn longen geluisterd kon worden en ik evt. een pufje kon krijgen (wat de huisarts zelf laatst aanbood). De doktersassistente dacht vermoedelijk dat ik een astmatest wilde en gaf aan dat er alleen iets kon bij de huisarts als ik kwam met een negatieve coronatest.

Toen ik belde voor een testafspraak (ik kreeg trouwens wonderbaarlijk snel iemand aan de lijn!) gaf de ‘coronamedewerker’ aan dat ik eigenlijk niet helemaal voldoe aan de voorwaarden om getest te worden. Dat dacht ik zelf ook al. Maar ik had aan haar een fijne medewerker, die mij toch nog wat vragen stelde, hoorde van mijn reuma en aanverwante problemen, en die het super rot vond dat ik al zo lang wacht op die astmatest. “Dit vind ik nou typisch zo’n schrijnend voorbeeld van hoe de gewone zorg in de koelkast komt vanwege corona, en je hebt al genoeg fysieke zorgen. Dus ik ga jou toch inplannen voor die coronatest, dan kan je daarna hopelijk wat beter geholpen worden”. Dat vond ik zo lief en meedenkend! Bovendien vond zij het piepen wel een reden om toch te twijfelen en te zeggen: dat is toch een klacht die zou kunnen passen.

Ik kon voor vandaag al worden ingepland, en nog vlakbij ook, bij de teststraat van het dichtsbijzijnde ziekenhuis. Ik had dinsdag nog geen coronaklachten, vandaag ben ik toch een tikkie verkouden. en volgens de medewerker aan de telefoon, was dat piepen (dat ook niet doorlopend zo is) geen typische coronaklacht maar kan het wel onderdeel zijn van meerdere krachten. Dus ze heeft me er toch tussen gepropt. Afgelopen dagen hebben wij onze afspraken afgezegd. We zouden een gesprek hebben met de mevrouw van Buurtgezinnen en we zouden buurman Andre voor een borreltje op bezoek krijgen. Hij is helemaal enthousiast over onze boekjes, wilde van elk boekje dat we ooit gemaakt hebben 2 exemplaren kopen om ze dan cadeau te doen aan vrienden en familie, hoe leuk! Helaas hebben we van de meeste boekjes geen exemplaren meer, maar van een paar nog wel.
Maar voor nu hebben we ons gesprek met Buurtgezinnen en het boekenborreltje met buurman even opgeschort. Dat komt allemaal nog, voor nu hou ik me aan de leefregels die je krijgt als je wacht op een test en/of de uitslag: geen bezoek.

De test zelf was peanuts. Het was op de parkeerplaats van het ziekenhuis (waar mijn moedertje nog opgeleid is als verpleegkundige, nostalgie…) en alles was goed geregeld. Ze waren allemaal hartstikke aardig: van de meneer die als eerste je gegevens controleert vanuit een soort noodloketje, tot de mevrouw die je vertelt wat de bedoeling is als je bijna aan de beurt bent. En binnen in het testhokje (met veel ventilatie gelukkig!) was ook een super aardige meneer. Ik zei even kort dat ik een operatie in mijn hoofd had gehad aan de linkerkant en dus liever in het rechterneusgat getest wilde worden. “Dat snap ik helemaal, en mocht het teveel pijn doen dan stop ik meteen. Ik steek het wattenstaafje ook niet ver naar boven in je neus, maar meer naar achteren in je neus, richting je keel.” Die snapt wat ik bedoel, dacht ik nog. En verder was het echt niet erg, het doet nauwelijks zeer. En het stokje in je keel is even super kort een beetje raar, maar voordat je überhaupt kan bedenken: “Als ik maar niet over die meneer heen ga kotsen”, is het stokje er alweer uit.

Binnen 48 uur uitslag, ik ga uit van negatief maar je weet het toch niet zeker. Er is maar één moment waarop ik me even onveilig voelde, ‘corona technisch’ gezien en dat was 2 weken geleden in de wachtkamer bij de huisarts. Ik vond met 6 man daar zitten niet fijn, en een meneer tegenover mij was drukker met zijn telefoon dan met de mensen om hem heen (volgens mij zou dat in deze rare tijden even andersom moeten zijn, maar wie ben ik). Het resultaat van zijn ‘telefoonfixatie’ was dat hij twee keer voluit nieste en half bewust en half onbewust -bij wijze van aangeleerd gedrag- nog even zijn hand naar zijn mond bracht, maar dat was totaal zinloos. Ik zat tegenover hem. Uiteraard op voldoende afstand en met een mondkapje op (als enige). Maar ik ben toen toch maar buiten verder gaan wachten op de huisarts en ik blijf dat doen, regen of geen regen: mij zie je niet meer in die doodenge wachtkamer. Inmiddels zijn ze gelukkig veel strenger en moet iedereen een mondkap op maar ik vond het allemaal heel erg raar.

De huisarts belde me gisteren trouwens nog even (fijn dat ze dat deed!) om te laten weten dat de hele gang van zaken met deze coronatest enzo, niet persé zo had hoeven lopen, en dat ze me gewoon graag helpen als ik toch weer ga piepen en last krijg. Ik vroeg aan haar wat ze vond dat ik moest doen met de coronatest (omdat ik toch een testplek bezet hield van iemand die misschien veel meer duidelijke klachten heeft) maar ze adviseerde mij om het toch even te laten doen, nu de afspraak al stond. Gewoon ter uitsluiting, en omdat ik ook iets kwetsbaarder ben en toch wel ‘piepte’, van de week. Dus dat heb ik dan gedaan. En hopelijk (en vermoedelijk) krijg ik dan dit weekend dat mailtje met die negatieve uitslag.

Anyway. Wij blijven lekker hangen in onze boomhutbubbel (dit appartement is nog geschikter om je cosy en comfi in nestelen dan ons vorige huis), ik ga iets lekkers bakken dit weekend, we gaan een leuk filmpje kijken, lekker kokkerellen en het is netjes binnenblijven tot de uitslag er is.

Als je twijfelt over jezelf laten corona-testen: ik heb ervaren dat het snel en soepel liep en helemaal niet naar is. Doe het echt, als ‘t even kan!

We waren vorige week nog in het bos, en dus sluit ik graag af met wat blije bosplaatjes, en een regenboog boven onze boswijk.

Vanuit Nijmegen: fijn weekend, wees voorzichtig, blijf gezond.
Kiki

#Coronatijd
#Boekjes
#Onswerk
#MooisMakenMetEenMissie
#Binnenblijven
#Weekend

Onze leukerd wordt altijd blij van het bos, net als wij. Het verkleuren van de blaadjes begint nu duidelijk zichtbaar te worden vanuit onze boomhut maar vorige week in het bos was het nog vrij groen. En er bloeide nog een piepklein toefje heide, mooi!

Paddenstoelenpret!
1: Een vliegenzwammetje, altijd sprookjesachtig, ook als ze niet ‘perfect’ zijn. En daarnaast niet de zwarte zwabberzwam maar onze Freek, ha! Hij moest en zou even snuffelen aan de vliegenzwam.
2: Nog een sprookjespaddenstoeltje, ze piepen steeds meer boven de grond!
3 en 4: paddenstoelen bij ons in de straat
5: Deze mooie rooie stond te knallen middenin een besloten stukje bos. We moesten er even naartoe.