Joe, ik mag weer!
En dat gaat dan over van alles: lekkers bakken, frutsels fröbelen, terrasje spelen, infuusdag.
Morgen hebben we weer terras met mensen uit ons buurtje. De reserveringen gingen heel snel, binnen een dag zat het terras al volgeboekt. En nu staan er 8 mensen op ‘de wachtlijst’, die bij de volgende ronde begin september, gegarandeerd een plekje hebben. Echt leuk om te merken hoeveel enthousiasme er voor is!
Het weer is wel een onzekere factor. In geval van regen bouwen we het terras in de centrale hal van ons appartementengebouw. De hal is schoon, netjes en zooooo ongezellig…! Maar met onze leuke terrasspullen erin en in goed gezelschap, wordt het meteen een andere plek denk ik. We hebben niet alleen vrolijk meubilair en dito parasols, maar mijn buurtgenoot Nicolette (met wie ik het project verzonnen heb en draai) heeft ook gezellige kleedjes genaaid voor op de tafels (foto hieronder) en ikzelf heb versieringen gefröbeld die we in de bomen hangen. Een tijdje terug al 3 appelslingers, gebaseerd op ons projectlogo (foto’s daaronder). Appels uitvergroten, printen, knippen en daarna door restjes au bain marie gesmolten (wit) kaarsvet halen om ze te ‘lamineren’. Dan aan een touw binden en voila: een slinger die buiten kan hangen. Kan ook met herfstblaadjes en andere verzinsels.
(tekst gaat door na de foto’s)
Deze week heb ik nog meer versieringen gemaakt voor in de bomen. Cirkels van ‘kant’ (foto helemaal bovenaan en foto’s hieronder). Het knappe draadwerk is van wijlen mijn lieve schoonmoedertje. Zij haakte tafelkleedjes, samen met haar vriendinnen. Toen ik haar voor het eerst ontmoette, nam ze zo’n kleedje voor mij mee. Ik vond het een super lief gebaar en reageerde daardoor heel enthousiast. Met als gevolg dat ik de jaren daarna steeds stapels van die kleedjes kreeg. Want ook vriendinnen gingen aan de haak voor schoondochter lief, ha!
Stiekem hield ik eigenlijk niet zo van dit soort kleedjes, oh oh… Maar in de loop van de tijd ben ik ze enorm gaan waarderen. Vooral om hun knappe staaltje handwerk en hun grafische charme. Als je ze tegen het licht houdt, geeft dat een prachtig effect. Inmiddels zijn ze ons dierbaar, de kleedjes. Ook vanwege de herinneringen aan (schoon)mams.
Drie van haar kleedjes heb ik nu gebruikt om met metalen ringen, versieringen van te maken voor in de bomen bij ons terras. Leuk om het terras een beetje een ‘vakantie- en festival sfeer’ te geven, met iets dat zo speciaal is door de geschiedenis ervan.
(tekst gaat door na de foto’s)
Ik heb inmiddels ook twee tulbanden gebakken voor het terras. Een met abrikoos, citroen en vanille en een met walnoot, stukjes chocola en koffie (een heel klein beetje oploskoffie door je beslag mengen, geeft het wat meer ‘pit’). En verder ben ik veel bezig met mijn desem-brood-liefde. Door te oefenen, leer je gevoel krijgen voor wat het deeg ‘doet’, hoe het moet zijn, en hoe je het moet behandelen. Er zullen nog heel wat bij-lange-na-niet-geweldige-maar-toch-erg-lekkere-en-steeds-iets-mooiere broden op tafel staan hier, voordat ik in een stadium kom dat ik het bij wijze van spreken met de oogjes dicht kan. Maar wat is het fijn om te doen, desembrood maken! En desem zelf maken trouwens ook. M’n geliefde is erg tevreden met die hobby van mij, hij smult van de broden. Kijk. Win-win.
En verder
Genoten we afgelopen dagen, ondanks grauw weer, toch van af en toe zon. We hebben zelfs nog de bbq aangestoken gisteren en de zonsondergangen van afgelopen week waren weer een feestje om stil van te worden.
(tekst gaat door na de foto’s)
(En Verder – vervolg)
Als het maar een beetje lukt, zijn we even op het terras. Voor een koffietje, voor de bbq of gewoon, om de planten liefdevol te inspecteren en water te geven. De maggiplant en de munt bloeien geurig en fleurig in knalgeel en lila. Doordat we niet meer die joekel van een tuin hebben, vallen dat soort kleinigheden meer en sneller op. Op de foto’s hieronder ook twee prachtige bloeierds die ik van een vriendin en van mijn nicht kreeg voor mijn verjaardag.
(tekst gaat door na de foto’s)
Links de bloeiende maggiplant en munt (en op de achtergrond manlief bij de BBQ).
(En Verder – vervolg)
Dinsdag mag ik weer, eindelijk na 1,5 jaar: infuusdag in het ziekenhuis. De reuma tot rust brengen. Het is geklooi met de reuma momenteel. Mijn ontstoken schouder heeft dringend een ontstekingsremmende maatregel nodig. Inmiddels weet ik dankzij de vaccinatie-gesprekken met de allergoloog van afgelopen maanden, nu wel iets meer over het hoe en waarom van mijn heftige reacties tijdens de infuusbehandelingen. Dat geeft dinsdag ook wat meer grip op de situatie, hoop ik. Ik krijg weer anti allergiemiddelen erbij in het infuus en verder zal het infuustempo op z’n allerlaagst zijn. Dat wordt wel weer een dagje hangen daar. Maar ik heb goeie hoop dat dit, samen met betere kennis van het probleem van allergisch reageren, een rustige behandeling gaat geven, en niet de heftige reactie van de vorige keer eind 2019.
Ik sluit af met weer een weekendwens. Ben ik trouwens -potverdriedubbeltjes!- alweer een hele week verder met het nieuwe blogbericht…! Anyway. Die weekendwens is dat het morgenmiddag droog mag zijn voor ons terras, en voor ieder ander met buitenplannen! Als niet, dan maken we het binnen zo gezellig mogelijk en wens ik iedereen die de plannen moet bijstellen toch een fijne dag. Maar bovenal: een mooi weekend gewenst.
Vanuit onze Nijmeegse boomhut: ciao, tot gauw!
Kiki
