Recycle Sint & Sint Maarten
Op Facebook kwam ik oproepjes tegen van een organisatie die van het sinterklaasfeest een meer duurzaam – en betaalbaar – feest wil maken. Vooral wat betreft speelgoed, dat soms (of vaak?) maar korte tijd gebruikt wordt en prima door te geven is. Daarom is er nu de Recycle Sint organisatie. Zij helpen mensen door het hele land om speelgoedruilbeurzen op te zetten waarbij je speelgoed met elkaar kunt ruilen en je kids – namens sinterklaas natuurlijk! – nieuw speelgoed kunt geven dat een tweede leven krijgt. Of een derde, of vierde…
Leuk, verstandig en sympathiek. Wij hebben van mensen om ons heen de afgelopen tijd best veel speelgoed gekregen waar hun kinderen te groot voor zijn en waar onze pleegkids juist nog heel graag mee spelen. Lego bijvoorbeeld en playmobil. Ikzelf was als kind playmobil-fan en word nog steeds blij als ik het zie. De Broertjes spelen nu met playmobil waar mijn broer en ik als kind al mee gespeeld hebben. Maar het is duur spul. Dus hoe fijn is het als je dat dan krijgt, of kunt ruilen? Mooi dat er dit soort initiatieven zijn. Ga maar lekker veel recyclen, sint!
Sint Maarten
Als kind groeide ik er mee op: de Sint Maarten traditie. In Nijmegen werd daar vanuit onze school (de Vrije School Nijmegen, nu Meander Vrije School) veel aan gedaan en ik vond dat als kind een feest! En in Lelystad (waar wij later naartoe verhuisden) ook. Maar hier in Dieren kennen ze die traditie niet. Het is een mooi feestje, waarbij op de meeste plekken kinderen met lampionnen langs de deuren gaan en liedjes zingen, waarvoor ze dan beloond worden met snoep (of als je pech hebt een mandarijn ofzo, ha!). Oh man, als we dan weer de lampionnentocht hadden gelopen en thuiskwamen met de buit: een (stoffen knap)zak vol snoep, kicken! Pepernoten, schuimpjes, mini mars, spekjes, kikkers en muizen, rolletjes snoep… Het bevordert wel de hebberigheid maar wat ik er vooral fijn aan vond: de magie. Al die lichtjes, liedjes, aardige mensen aan de deur. En ja, thuis dan natuurlijk de vangst bewonderen.
Wij maakten in Lelystad altijd een lampion van een uitgeholde koolraap, omdat onze ouders die papieren lampionnen onveilig vonden, er gingen toen nog gewoon waxinelichtjes in. We deden dat uithuilen van de knol samen met mijn vader en mijn moeder hielp bij het versieren van de koolraap, terwijl pap dan van de uitgeholde inhoud een stamppot fabriceerde. Dat smaakte nog prima ook! Op de Vrije School holden we volgens mij pompoenen uit, of we maakten lampionnen met doorschijnend gekleurd papier, dat weet ik niet meer. En dan liepen we door de (prachtige!) stadswijk achter de school langs de deuren en terug op school kregen we warme chocolademelk. Zo fijn!
Hier een recept voor het stamppotje koolraap zoals mijn vader dat ook maakte, en hier een uitgebreide uitleg van het Sint Maarten feest. En ja, meneer Boslust en ik zijn dol op tradities uit onze kindertijd dus wij houden zondagavond onze eigen lichtjesavond. Dan doen we tijdens het eten alleen maar kaarsjes aan in de kamer en geen lampen. En we stoken bij droog weer een vuurtje in de tuin en mogen snoepen van een kikker en een muis (huh, geen echte natuurlijk!). Heb ik toch mijn Sint Maarten feest… ????✨
Nou, dag hoor!
