Twee weken…
Nog nooit had ik sneeuwvlokken horen sissen. Tot afgelopen nacht, na ons late avondrondje (een Dirk-gewoonte die we niet kunnen loslaten).
Zachtjes zweefden de eerste vlokjes door de lucht.
Sneeuw en ik, we waren altijd dikke mik. Maar afgelopen nacht dwarrelden de vlokken letterlijk en figuurlijk langs me heen. Net als bij koken en eten: het doet me niet veel. Hier koken we momenteel vooral gericht op ‘iets goeds binnen krijgen’. Even was er een behoefte aan ‘comfort food’ maar dat was van korte duur. Nu is het: als het maar gezond is en niet teveel gedoe. Het is oké voor nu.
En ja, sneeuw is best mooi maar…
Het weer trekt zich (gelukkig) niks aan van onze rouwstemming dus het sneeuwde. En wij liepen diep in onze jassen gedoken met de capuchons als afdakjes over ons heen getrokken, door de sneeuw naar huis.
Een kersverse gewoonte in ons Nieuwe Normaal is dat we via de achtertuin ons huis binnen gaan, zodat we nog even ‘bij Dirk kunnen buurten’. De herdenkingslichtjes zijn ’s avonds en ‘s nachts aan. Drie kaarsen: hij & wij. Gearmd stonden we letterlijk en figuurlijk stil bij Dirk. We tuurden in de rode kaarsjes en zagen steeds dikkere vlokken langs ons naar beneden gaan.
Sommige sneeuwvlokken landden op de gloeiend hete dekseltjes van de kaarsjes, met een luid gesis. Als vlees dat op een barbecue wordt gelegd. Het geluid van een zomeravond in de winternacht.
Alles bij elkaar was het een bijzonder moment. De rode gloed van de kaarsjes, de dikke sneeuwvlokken met hun gesis, wij warm in onze jassen en dicht bij elkaar in onze vredig stille tuin en de dennenboom bij Dirk z’n grafje met de sierlijke armen, de kerstlichtjes er nog in. Het leek wel een sprookjesnacht. Een triest sprookje.
Vandaag zat bij de post de allerlaatste rekening van de dierenarts voor Dirk. We hebben er heel wat gehad in die 11 jaar en zeker ook in de laatste maand. Elke cent hebben we met evenveel liefde betaald. Liefde voor Dirk, liefde voor elkaar, liefde. Een gevoel dat 14 dagen geleden niet is gestorven.
‘Euthanasie Dirkje’ stond er op de factuur.
Wat zou ik de klok vandaag graag willen kunnen terugdraaien naar 14 dagen geleden, en wat had ik dit droevige sprookje vanaf dat moment graag anders laten eindigen dan met deze factuur…