Voel je het ook al, dat fris-zachte voorjaarsbriesje…?
Na een knisperkoude witte week (oh, ik mis het wel joh!) hangt er nu een subtiel snufje lente in de lucht. Dat je gewoon voelt: zon onderweg. We maakten gistermiddag een lekkere wandeling door onze wijk(en). Via het Goffertpark -waar een paar witte plekken op het heuveltje nog herinneren aan het winterfeest van vorige week- liepen we naar de Groenestraat voor een bos bloemen, takken kersenbloesem en vrolijke voorjaarsbolletjes (foto bovenaan, de blauwe druifjes moeten nog opengaan).
De goeie kant op
Bij het voorjaarsgevoel past voor ons ook de geruststellende uitslag van Dejan z’n laatste onderzoeken. Er is geen reuma gevonden. Maar wat nog mooier is: gisteren (ruim voordat de uitslag binnen was) had Dejan voor het eerst duidelijk minder pijn. En hij voelde zich ook niet misselijk, iets dat eigenlijk elke dag gratis met het ‘pijnpakket’ meekwam. Vandaag was dat nog steeds zo: minder pijn. Niet minder dan gisteren, wel duidelijk minder dan de afgelopen weken. Fingers crossed: laat dit doorzetten, alstublieft?!
Want mijn lieve husband met pijn, dat doet gewoon zeer.
Voorstel van de huisarts was om nu eerst een fysiotherapeut ernaar te laten kijken, wellicht dat er vanuit dat oogpunt ontdekt kan worden wat er precies niet goed gaat. En beter nog: dat de fysio er iets aan kan doen, samen met Dejan. Mocht dat niet het geval zijn, dan wordt er gewoon weer verder gezocht.
Maar we hebben nieuwe (nog wel voorzichtige maar goeie) hoop dat dit goed gaat komen.
En als niet, dan komt het ook goed.
Boomhut buitenboel
We hebben de kuipbomen op ons terras bevrijd van hun winterjassen.
Dekens, plastic, zaagsel, hooi, dode plantenresten en dennentakken: alles legden we 2 weken geleden over en rond de potten, in de hoop dat de strenge vorst de wortels van de bomen niet zou bevriezen. Samen met de dikke, isolerende sneeuwlaag die er overheen kwam te liggen, zijn de bomen vermoedelijk goed beschermd gebleven. Tot nu toe zien ze er nog prima uit. We hadden de bomen ook allemaal beschut bij elkaar gezet, zoveel mogelijk uit die ijskoude oostenwind. Nu staan ze weer op de plek, is het boeltje geveegd, het tuinafval weggegooid en hebben we weer een fris en fruitig terras, klaar voor het voorjaar!
oooh man, ik kan niet wachten om in dat riante buitenpaleis van ons, met een kop koffie in het zonnetje te gaan hangen. Morgen komt vriendin Anita lunchen en wie weet kunnen we dan al even buiten zitten. In het weekend lukt dat zeker wel, als ik de voorspellingen mag geloven. Ik zei vanmorgen tegen Dejan dat ik zin heb in een croissantje op het terras. Hij schoot meteen in de lach. De husband zit nog met zijn hoofd bij afgelopen winterweek dus die dacht dat ik een heel grappig grapje maakte. Maar het idee dat we zondag bij die voorspelde 18 graden met een vers croissantje (die ochtend even scoren bij ‘onze vaste bakker’), op ons terras het voorjaar aftrappen, dat ziet hij nu toch ook wel erg aangenaam voor zich. We verheugen ons erop. En als het weer andere plannen heeft, dan komt dat moment later wel.
Maandag zie ik Annelies weer en fietsen we als het even kan weer naar de stad op zoek naar een koffie to go. Daar is een beetje lekker weer ook fijn bij. En wie weet, die dag ook thee en taart op ons terras?
Ja, taart, ja. Freek wordt maandag namelijk 2 jaar!
Cadeau voor Freek Frummel
Het cadeau voor Freek kwam vandaag: deze fietsmand. Meneer is vandaag aan het kennismaken met de mand. Die staat middenin de kamer, met brokjes erin. En kussens ervoor. Zodat hij erin kan klimmen om brok te pakken. Doel is dat hij de mand zo leuk gaat vinden dat we ‘m zondag op de fiets kunnen installeren om een stukkie te fietsen met Freek Frummel, zonder dat de mand eng is. Klein stukje maar, elke keer iets langer totdat het normaal is.
We willen voor bezoekjes aan de binnenstad (en andere plekken in de stad) de fiets pakken en niet meer de Vespa. Omdat het maar een kwartiertje fietsen is, gezonder is voor onszelf, omdat het natuurlijk ook veel beter is voor het klimaat, en omdat fietsen relaxter is naar de stad dan zoevend met de Vespa, want je moet met de Vespa het ene moment het fietspad op, dan weer de weg op, dan weer het fietspad op; gedoe. We willen de Vespa gebruiken voor toeristische tochten en langere afstanden, en ‘m zo ook langer goed houden.
Voor Freek hadden we nog geen fietsmand en dus krijgen hij en wij die voor de verjaardag van ons gozertje, ha! Hier is ie aan het oefen-zitten in zijn fietsbakkie. Hopelijk gaapt ie straks op de fiets net zo uitgebreid als hieronder.
Ik mis de witte wereld, maar de start van het voorjaar is warm welkom. Witte deken of lentelucht: het maakt allebei blij en dat is voor veel mensen vermoed ik extra troostrijk in deze grauwe, taaie tijd.
Voor nòg wat extra ‘troost’ hier weer de…
Lichtpuntjes
✨ Bij de Hogeschool Arnhem Nijmegen doen ze tegenwoordig dierproeven met wormen, in plaats van zoogdieren. Dat vind ik een hoopgevende gedachte. Wie weet, eten we in de toekomst alleen nog maar insecten en worden ook de dierproeven òf niet gedaan (omdat er tegen die tijd goede alternatieven zijn) òf alleen met bijvoorbeeld wormen gedaan. Dit geeft de (om dierenwelzijn bezorgde) burger moed! Interessant artikel (link in bovenste regel).
✨ Om nog heel even rond te hangen in die fantastische winterbubbel: check dit plekje. Daar wil je toch meteen naartoe?! Even lekker wegdromen.
✨ Dit vind ik ook hoopgevend. En dapper. En bewonderenswaardig. Moedige mensen die vrijwillig, om te helpen bij goed wetenschappelijk onderzoek en beter inzicht, corona willen krijgen. In Engeland gaan ze de stap wagen.
Als we dáár nou eens een kwartiertje buiten voor gaan staan klappen en spandoeken voor ophangen, dan doen wij van Boslust-boomhut deze keer wèl mee. Klappen voor de zorg vonden we hier hypocriet en ook onnodig. Het zijn geen helden, het is gewoon hun werk waar ze voor worden betaald. Slecht betaald misschien, en het zorgstelsel verdient een beter beleid. Maar wat Dejan en ik liever doen dan klappen, is stemmen op een politieke partij die de misstanden in de zorg wil aanpakken. En ons intussen zo goed mogelijk houden aan de maatregelen die teveel druk op het zorgsysteem moeten voorkomen.
Hier hebben we in elk geval niet meegedaan met die klapperdeklap gezelligheid, maar speuren we nu wel goed naar de partijprogramma’s waarbij herstel van schade in de zorgsector een overtuigend aandachtspunt is. En dierenwelzijn natuurlijk. En natuur en klimaat (gaat samen met dierenwelzijn) plus: de menselijke maat (een veel gehoorde term nu, en terecht).
Anyway. Mensen die zeggen: “Kom maar op, geeft mij dat virus maar, onderzoek wat er gebeurt en wordt er wijzer van”, zijn voor ons de echte helden. Ik hoop dat er in de Britse gezondheidszorg ongelofelijk goed voor deze reddende engelen wordt gezorgd, als dat nodig is.
✨ Dit hieronder, daar word ik nou zo vreselijk vrolijk van!
Dejan kwam een ‘geboortespandoek’ tegen in een tuin met:
Hier gaan veel mensen bij glimlachen, dat weet ik zeker. Sowieso: dieren brengen pure vrolijkheid. Honden in het bijzonder, want die komen ook buitenshuis, zijn vaak erg communicatief en maken daardoor ook anderen een glimlach. Hoeveel mensen wij niet in het voorbijlopen zien glimlachen als ze naar Freek kijken… Dan denk ik: wat fijn, die persoon heeft vandaag in elk geval een keer gesmiled!
Hond Bertje wordt dus uitbundig verwelkomd, hoe mooi en hoe guitig dit. Het is weer es iets anders dan spandoeken met Sophie’s, Oliviers, Storm’s, Sterre’s Isa’s. Hond Bertje…wat een super actie en wat een fantastische naam. De kleine Bert krijgt uiteraard een felicitatiekaartje van onze Freek.
Dat is het voor vandaag met de lichtpuntjes. Laat je ontwapenen door die laatste, en heb een fijne avond.
Vanuit Nijmegen: ciao tot gauw.
Kiki
#Lichtpuntjes
#FijnVoorjaar!
#Hondenkindjes
#Bloempjes
#Buiten