Aan Koning Winter.
Lieve Koning Winter,
ik schrijf dan in mijn vorige blogberichtje wel over hoe fijn het kan zijn, gewoon even een kaarsje aansteken op donkere – of mistige grijze- winterdagen. Maar het is natuurlijk nog fijner, als dat kaarsje brandt, met buiten een witte wereld. Het lichtje en die witte watten; dat is magie.
(Zie deze foto van vorig jaar).
Zou je ons weer willen trakteren op die mooie dikke sneeuwdeken van je? Maar dan wel sneeuw waar niemand over uitglijdt, graag. En die niet blubberig smelt. Sneeuw die gewoon ineens weer weg is, zonder gedoe. Sneeuw die niet glibbert maar juist anti slib is. Zodat iedereen, ook slecht ter been, naar buiten kan. Omdat het in anti slib sneeuw zo lekker struint.
Kan dat, Koning Winter?
Anyway. Het is mistig buiten en we krijgen zo een buur te eten, laten we maar eens een kaarsje aansteken. Vanuit onze boomhut alvast een fijne avond gewenst! En wie weet, wie weet, komt dat witte wondertje er nog, deze winter…? Dit hieronder was ook vorig jaar, in ons prachtige stadspark (Goffert). Het smaakte naar meer.
Kiki
