Vrijdag 13 sep. 2019
Wij lunchten woensdag in Nijmegen op een fijn plekje / hadden wat loslaatprobleempjes toen we Freek achterlieten bij mijn tante / zijn lekker op dreef met de boekjes / blij met de eerste herfstige bloemetjes in huis en verheugen ons op het weekend.
Wunderkammer
Om te beginnen met die lunch in Nijmegen.
We stapten binnen bij Wunderkammer, een plek waar je kan borrelen, koffiedrinken en lunchen. Maar het is ook een rariteitenkabinet, er is van alles te zien, de naam suggereert het al.
Nou was het lijstje met de prachtig ‘gedroogde’ kikker erin aan de muur (pal naast onze snufferds) wel iets teveel, wat ons betreft. Dus die ingelijste kikker, daar hebben we even de menukaart voor gezet. Dat lunchte fijner ?. Maar afgezien daarvan: wat een goeie tent! Aangename sfeer, prima bediening en een heerlijke lunch. Dejan had een tuna melt to die for, ik genoot van een (citroengras)fris Tom kha kai soepje en mooie, malse vegan spring rolls. Verder kreeg ik 2 goeie latte macchiato’s en Dejan een goddelijk lemon poppyseed taartje toe.
De inrichting is, naast alle rariteiten die het een tikkeltje avontuurlijk maken, warm en knus. Perfect voor een sombere, natte dag als woensdag.
Nijmegen heeft veel tentjes om neer te strijken. Ik heb afgelopen jaren sinds we dichtbij wonen, diverse plekjes uitgeprobeerd maar ik was niet vaak dusdanig enthousiast dat ik erover wilde schrijven. Veel tentjes zijn meer van hetzelfde en saai ‘instagrammable’. Onze ervaring is dat bijvoorbeeld Philipse dat niet heeft. Daar hangt een zweem hip, wat leuk is, maar het blijft een goed plekje. Eigen, warm en met soul. Vinden wij van Boslust. Datzelfde geldt voor Wunderkammer. Het is er verrassend genoeg om even heerlijk te ontsnappen aan de saaie wereld van de gemene deler. En dat geldt voor zowel de oogjes als je mond.
Benieuwd? Strijk dan zeker eens neer aan de Houtstraat 47 in Nijmegen. En laat je niet misleiden door de super uitgebreide, nieuwsgierig-makende bierkaart: het is dus zeker niet alleen een biercafé. Wij hadden woensdag geen bier bij de lunch (helemaal geen alcohol) en vonden het, zoals je kan lezen, wunderbar bij Wunderkammer, ha!
Slik…
Voordat wij mochten lunchen, moesten we eerst naar de reumakliniek voor mij. Freek brachten we naar mijn tante, die woensdag haar vaste oppasdag had voor de hond van mijn nicht, tante’s ‘kleinhond’ dus. Ja, waarom zou je alleen oppas-oma kunnen zijn voor kinderen en niet voor een hond? ? Freek was ook welkom, en dat werd meteen al spelen tussen die twee. Waarbij de kleinhond van tante een beetje een aristocratische dame lijkt, en Freek met zijn half jaar is nog een puppy en heel open, een beetje onhandig ook. Dus Koninginnetje Kleinhond haalde fratsen uit met Freek zoals: hem uitlokken om samen met haar speeltje te spelen, maar dan eigenlijk toch ook weer niet. Met de kop in de lucht, was mevrouw aan de dribbel door de kamer met haar toy. En clumsy Freek er maar intrappen, ha! Het was een schouwspel tussen die twee. Maar alles zonder gegrom enzo. En wat mevrouw kleinhond bij onze Freek deed, doet Freek nu ineens ook bij ons katertje Jasper: dan tikt hij Jasper met gestrekt pootje aan. Ben er nog niet achter wat dat ‘gebaar’ precies betekent maar Freek heeft het in elk geval overgenomen.
Dejan en ik moesten trouwens allebei even flink slikken toen we Freek achterlieten. Dat had niks te maken met waar we hem achterlieten maar het voelde even heel rot. En als je dan navraag doet bij andere hondenmensen, en erover leest op internet, blijkt dat we lang niet de enigen zijn. We besloten dan ook om na het ziekenhuis eerst Freek op te halen en hem mee te nemen de stad in. Het was ook lang genoeg voor beide hondjes, ze waren allebei heel moe.
Bij de reumakliniek was een vergissing over mijn afspraak, dus ik heb alleen bloedgeprikt en ga de reumatoloog volgende week alsnog zien. Da’s niet erg, dan kan ik de medicatie nog een week extra kans geven voordat we de conclusie trekken of ie blijft of weg moet.
Boekjeswerk
Maandag hebben we weer een meeting bij de zorginstelling in de wijk, voor het eerste boekje dat we met bewoners van de instelling aan het maken zijn. We gaan maandag niet meer brainstormen met ze (we hebben uit de eerste twee middagen al heel veel materiaal gekregen) maar we laten ze zien hoe het boekje ongeveer gaat worden. En de deelnemers gaan de keuze maken uit twee concept-voorkanten voor het boekje. Ik heb verder gisteren een soort indeling gemaakt op thema’s / hoofdstukjes, per onderdeel 3 quotes van de bewoners geplaatst en daar beeldmateriaal bij gezocht. Dejan gaat daar nu een presentatie van maken, zodat de deelnemers een duidelijk idee krijgen. We willen ze zoveel mogelijk bij het proces betrekken, en zelfs voor een volgende boekje samen met de deelnemers een onderwerp bedenken.
Fijn werk!
Weekend
Ondanks dat wij ‘vrije tiepjes zijn’: er is meer dan genoeg te doen, en ook genoeg commitment. Het weekend proberen we daarom het weekend te laten: niks moeten, en de dagen met kleine dingen een ‘weekend vibe’ geven. Wel op onze heel eigen(zinnige) manier. Maar het is fijn om de dagen hun eigen unieke randje te geven en ze niet allemaal als hetzelfde te ervaren. Maandag = weekplannetjes maken en genieten van het stille bos, en regelmatig ook vriendinnendag met vriendinnetje Lies, dinsdag is volop bezig zijn met werkdingen, woensdag en donderdag ook, vrijdag net zo maar dan maken we ook plannetjes voor het weekend, en ga ik vaak iets bakken, en ‘s avonds mogen de kaarsen aan (zaterdag en zondag ook).
Zaterdag gaan we meestal op pad (iets cultureels of eetbaars) en elke maand heb ik ook een zaterdag staan met vriendin Anette. We maken ook andere sociale afspraken maar genieten zeker ook van lekker met z’n tweetjes (en drietjes – Freek!) onze eigen gang gaan in het weekend. De zondag is extra ‘zondags’ doordat we altijd een brunch doen, lekker ouderwets avondeten en een toetje mogen na het eten, jaja. Ook gaan we dan vaak wandelen en onszelf door de drukte in het bos, verheugen op de maandag als we datzelfde bos voor ons alleen hebben, ha!
Toen we besloten niet verder te gaan met pleegzorg (althans, niet met het soort aanvragen dat er nu meestal is), was ik wel benieuwd wat dat zou doen met onze weekends. Want pleegzorg markeerde heel duidelijk dat het weekend was. Maar het heeft eigenlijk weinig verschil gemaakt en zaterdagen en zondagen zijn hier bij Boslust dus nog steeds onvervalst (en ook gewoon welverdiend) weekend.
Voor dit weekend ga ik eind van de middag broodbakken en bowl maken (teveel fruit over). We willen weer gaan avondhangen bij de houtkachel (morgenavond) met marshmellows, een vriendenborrel, gaan een monument bezoeken waar we al heel lang benieuwd naar zijn, houden morgen tapasavondje, en gaan zondag wandelen door het bos naar de ijsboerderij.
Bloemen
Meneer Boslust bracht de eerste bos najaarsbloemetjes mee voor zijn vrouwtje. Prachtige dikke chrysanten en besjes, ik werd blij van deze combi! Bloemen in huis: zou niet zonder kunnen. Ze hebben altijd een plekje op de antieke dekenkist van mijn paps en mams, een dierbaar erfstuk. Het is fijn om iets ouds met geschiedenis in huis te hebben staan. De geur, het doorleefde en de herinneringen: ik geniet er elke dag van. En dan die mooie vroege herfstbos erop…
Anyway, tante Boslust moet naar het dorp en breit er maar weer es een eind aan.
#MaakJeEigenWeekend
Fijne dagen, wat je ook doet, heb ‘t goed.
