Donderdag 23 juli 2020
Gisteren had ook Freek vakantiefeest in Groesbeek.
Niet alleen ontmoette hij veel honden, en kreeg hij heel veel aandacht (super vaak die glimlach-blikken naar Freek -net als bij Dirk- zo lief!) maar hij ontmoette ook een ware vakantievriend!
Freek is relaxt met alle honden. Niet bang, ook niet dominant. Tot nu toe dan hè, zeg nooit nooit, meneertje pubert en puppert nog en is nog niet ‘volkomen volwassen’. Maar Freek en andere honden, dat gaat gewoon goed.
Alleen gisteren met Bodie, was het meer dan goed. Ze vonden elkaar meteen lief en leuk en lieten dat op aandoenlijke wijze merken. Snuffelen aan de snuiten, elkaars (flap- en klap)oren checken, koppies tegen elkaar, springen, kwispelen, gewoon een beetje samen staan en een beetje samen hangen. Vrienden voor het leven. Of eigenlijk: voor een uurtje.
Want Bodie was op vakantie en onderweg naar huis, en Freek was ook ‘op vakantie’ en onderweg naar huis. Dus nadat wij hondenpapa’s en -mama’s al hadden staan kleppen en wachten, genieten en lachen, werd het toch echt op een gegeven moment tijd om weer afscheid te nemen. Dat viel de flufferdjes zwaar. Piepen, niet mee willen, proberen te ontsnappen, trekken aan de riem en maar blijven omkijken naar elkaar.
Een zielig muziekje eronder en je hebt een onvervalste tranentrekker, ha!
Toch doet het echt wel een beetje pijn om ze dan uit elkaar te trekken. Liefst wil je je hondenkind alle ruimte geven. Doe maar, speel maar, snuffel en kwispel maar. Wij wachten net zolang tot jullie het genoeg vinden, al moeten we hier op het terras overnachten. Maarja, dat is dan toch ook een beetje extreem. Dus gaven we Bodie en Freek de tijd om vrienden te worden, om ze vervolgens te dwingen tot afscheid.
Oh oh…!
Als je hond bent, heb je een hondenleven.
Hopelijk kan lieve Freek het ons vergeven.