Ik heb zo’n zin om onze kerstboom naar binnen te slepen! Maar ho ho ho: wachten jij! Tot NA sinterklaas…
Het is een regel die we onszelf elk jaar opleggen. Niet alleen omdat wij ook pakjesavond vieren (en het voelt een beetje gek om dat met een kerstboom in huis te doen) maar ook omdat het mij met de paplepel werd ingegoten: eerst sint, dan santa. Bij ons thuis vroeger, kwam de kerstboom altijd pas op 18 december te staan. Een week voor Kerstmis, op de trouwdag van mijn vader en moeder.
Zelf heb ik die ondergrens -niet voor de 18e!- flink teruggehaald naar: niet voor de 6e. Overmorgen mag ‘t. Tot dan, staat ons prachtige (en nu al sterk ruikende) kerstboompje op het terras frisse decemberlucht op te snuiven. Morgenavond voor het slapengaan halen we de boom al naar binnen en mag ie in de keuken, waar het een stuk koeler is dan in de kamer. Kan de boom wennen aan de temperatuur in huis. Ik verheug me nu al op een keuken die geurt naar kerstboom, dinsdagochtend! Dat is ook de reden dat we dit jaar toch weer een echte boom hebben gehaald en niet het houten kerstboompje van vorig jaar hergebruiken. We hadden zo’n enorme zin in ‘boompje kiezen’ en in die goeie geur! Het houten boompje staat nu al het hele jaar in de hal dienst te doen als ‘petjes en mutsen kapstok’. Dat boompje krijgt trouwens wel versiering en dennentakjes, al staat het in de hal.
Freek feestbeest
Het is vandaag de tweede adventszondag. Buiten is het grijs en kil maar er verschijnen steeds meer lichtpuntjes overal, leuk. Binnen staat een klassiek kerstmuziekje op en hebben we ons ontzettend foute -maar oh zo knusse- knapperende haardvuurtje op het tv scherm aan.
Ik concentreer me op de tekstcorrecties van het boekje waar we aan werken en dat morgen naar de drukker moet. Onze Freek leidt me af, hij wil spelen en feestebeesten. Met een kort balspel hoop ik zijn verwachtingen te vervullen en hem lekker moe te maken, zodat ik daarna rustig kan doorwerken. Dejan is in de werkkamer achter zijn ‘cockpit’ gekropen om de laatste hand te leggen aan de details van het boekje. Zometeen voeg ik me bij hem om samen nog wat vormgevingsdingen te doen.
Na een paar minuten intensief spelen, is Freek in dromenland gerold. Zo heerlijk voorspelbaar, dit beesie. We weten precies op welke momenten van de dag hij eigenlijk heel moe is maar dat probeert te bevechten door hyper-de-piep te zijn. Dan is het echt een ongeleid projectiel! Als je hem dan niet even helpt om zijn energie flink uit te leven, kan hij zichzelf enorm in de weg gaan zitten en een boevige plaaggeest worden voor ons, precies op momenten dat je wilt werken. Maar nu ligt Freek Frummel heerlijk te dromen, nadat ie (moe van het spelen) in z’n tentje is gekropen.
Vier het leven
Ik besef hoe vredig en fijn ik dit moment vind. En ik verheug me, net als manlief, op vanavond. Dan mag de 2e kaars aan op de adventskrans, die nu heel sterk geurt. Hoe droger de takken worden, hoe meer geur ze verspreiden. Vanavond eten we snert. Die heb ik gisteren al gemaakt, vega, uiteraard. Daarvoor gebruikte ik dit recept: klik hier. Ik liet alleen de knoflook weg en gebruikte in plaats daarvan, uienpoeder. Mooi als de soep een dagje wachten kan, de volgende dag smaakt ie nog lekkerder. En daarmee eet het vanavond ook alsof iemand anders de soep gemaakt heeft, want je hoeft dan zelf niet meer aan de kook en boven de dampen van de soeppan te staan.
Ik voel me rijk met een dag als deze. Met het vieren van mooie momenten, met hoe ik daarin ben opgegroeid als kind, geinspireerd door mijn ouders om dit soort vier-het-leven-momenten te omarmen. En ik voel me rijk met een geliefde die hier ook zo gevoelig voor is, dit samen wil doen en die zelf ook een gloedvolle achtergrond heeft en inbrengt, met zijn Joegslavisch-Servische roots.
Het is een drukke zondag, we moeten van alles. Boekje drukklaar maken, wat nog een paar uur werk is. Ik ga ook al wat dingetjes kokkerellen voor mijn kookproject deze week, we moeten Freek borstelen, willen de kerstlichtjes in een boompje op ons terras hangen en ik heb nog een knutselwerkje te doen (daarover later meer als het lukt, wellicht heb ik dan een leuke tip voor je). Maar de drukte van vandaag, voelt voor ons als een feestje. Creatief werk, hoera! Juist de kleine feestjes moet je koesteren. Dat doe ik dan ook. En ik leg deze ‘feestdag’ vast op mijn blogje, om hem voor altijd te bewaren.
Fijne zondag!
Kiki
Foto’s
Bovenaan: een oud sinterklaasje en nog ouder kerstengeltje op onze eettafel
Hieronder: intussen genieten we van: de steeds sterker geurende adventskrans / Samen met Freek op pad gaan (we waren naar het tuincentrum om een kerstboom te scoren) / De laatste snufjes herfstfeest in onze straat.
