Dinsdag 2 juli 2019
Onze Dirk zou over een maand 12 worden. De laatste tijd zweven er de hele tijd herinneringen langs aan al die jaren samen met Dirk. Leuke, gekke, soms droevige maar vooral heel erg dierbare herinneringen. Als in van die oude super 8 filmpjes. Zo kostbaar! En wat zijn die 11,5 jaar voorbij gevlogen zeg! Denken aan Dirk als puppy, dat is alsof ‘t gisteren was…
Nu al niet piepklein meer
Freek groeit nu ook al zo snel…! De foto’s van toen hij net bij ons was, 2,5 maand geleden, lijken al eeuwen geleden, zo piepklein was hij in die eerste weken. Het is geweldig om hem te zien opgroeien tot een stoere volwassen hond, en hem elke dag nieuwe dingen te (zien) leren. Ik vond dat piepkleine ukje van toen super cute. Maar Freek zoals ie nu is (= stoere hondenbaby) en straks wordt (= stoere hondenpuber) ja dat is het echte genieten.
Herinneringen maken
Met Freek realiseer ik me eigenlijk nog beter dat elk moment van nu, straks een gekoesterde herinnering zal zijn. Ooit zal ook Freek niet meer leven en als het ‘goed’ is, wij nog wel. En dan kijken we (voorbij de pijn van het los moeten laten) waarschijnlijk ook weer met een vertederde glimlach terug op foto’s en momenten die dan langsdrijven.
En ineens besef ik hoe die momenten van dan, in het nu gemaakt worden.
Ik realiseer me dat 12 happy hondenjaren jaar zó om zijn (al hopen we dat Freek meer geluk heeft dan Dirk, en er nog een paar jaar bovenop kan plakken)… Maar het laat, meer in het algemeen en geldend voor iedereen denk ik, ook vooral zien hoe belachelijk snel het leven gaat.
En dat je doorlopend (dierbare) herinneringen aan het maken bent.
Dag, na dag, na dag.
Hieronder en bovenaan de meest kersverse herinneringen aan onze Freek Frummel, waaronder een ‘lachende’ Freek. Die trouwens op dit moment een kussen aan het slopen is. Da’s dan een iets mindere herinnering…?
Tot gauw!
