Woensdag 18 sep. 2019
Dat was een lekkere wandeling, gevolgd door een heerlijke hap, en bizar nieuws.
Over die hap: we maakten de pompoen-knolselderijstamppot met paddenstoelenjus uit de Allerhande en als je ‘m niet kent: maak ‘m, erg lekker vinden we hier bij Boslust. Wij kochten NIET het stamppotpakket van de AH (toedeloe, dat kunnen we zelf wel, hebben we geen duur gemakspak voor nodig) en gebruikten een halve knolselderij, en 400 gr. pompoen. We deden wel wat roomboter door de stamppot en door de paddenstoelenjus. En we aten er kipstukjes bij van de Vegetarische Slager. Heerlijke (vroege) herfsthap.
Het bos en de wereld
We waren gisteren en vandaag in het bos en dàt was een heerlijke herfstduik.
Tot onze ‘schrik’ ontdekten we wel dat een van onze favoriete paadjes met grote boomstammen is afgesloten. Het wordt een gebiedje voor wild, en terecht. Maar het was zo’n sprookjesachtig paadje. Dus wij hebben even bij ons bosplekje stilgestaan, met waardering voor al die momenten dat we ons daar in een sprookje mochten wanen.
Om vervolgens thuis, bij het lezen van het nieuws over Derk Wiersum weer eens te beseffen dat de grote boze wereld bepaald geen sprookje is, eerder een slecht verhaal. En daarom ben ik zo happy met dat bos. Want daar wordt de grond niet onder wie dan ook z’n voeten vandaan geschoten, daar blijven de wetten van de natuur gelden. Mensenhanden hebben heus wel invloed, maar goddank (nog?) niet teveel.
Ik hou ‘t maar kort geloof ik, wat valt er nu meer te zeggen, dan bovenstaande tip voor een lekkere maaltijd; eten moeten we toch.
En door
Morgen ga ik naar de reumatoloog in de Maartenskliniek Nijmegen om te kijken naar hoe nu verder. Ik heb daar wel ideeën over, die wil ik met haar bespreken. Vriendin Martine gaat mee, gezellig en fijn ook. Volgende keer m’n lief weer, maar we konden even zo snel geen oppas vinden voor Freek. En Martine en ik maken er meteen even een shopdagje van. Dat wil zeggen: shoppen bij Sligro. Heerlijk!
Anyway, ik schrijf alweer too much. Vandaag staan we, met het nieuws dat een wild-westverhaal lijkt maar bittere werkelijkheid is, toch een beetje met de bek vol tanden. Ik wel in elk geval dus: shut up tante Boslust.
Hier trekken we de gordijnen dicht en gaan we aan een bakkie troost.
Jou als lezer wens ik eveneens een rustige avond.
Ciao, tot gauw.
