Thuis waar bloemen stralen en bosuilen roepen…

Maandag 6 juli 2020

Ja, we zijn thuis. Nog maar net, maar toch: thuis. 

Ineens voel je dat. Het thuisgevoel. Onze boomhut wordt steeds meer eigen. En dat is fijn. We hebben nog niet een dagelijkse routine terug, maar dat heeft tijd nodig. We zijn allebei doodmoe en een beetje ‘jetlag achtig’ nog wel, maar vol goeie moed.

Binnenkort -zodra we zien dat er beter weer aan komt- nemen we minimaal 2 weken vakantie. Van bloggen, van klussen, van dingen moeten. Alleen maar lekker doen waar we zin in hebben. Elke dag in bad, ha! Heerlijk rondtoeren op de Vespa. Morgen trouwens ook. Dan is het een ‘vakantiedagje’. Woensdag wordt weer een flinke klusdag, dan komt het wandje erin tussen werk- en woonkamer. Maar morgen mogen we naar Zweef inn, daar wandelen en lunchen. Via mijn geboortedorp Molenhoek, hoe leuk!

Freek Frummel

heeft zijn nieuwe uitkijkpost helemaal omarmd. We zijn echt blij dat Freek dit bankje heeft geadopteerd want in Dieren was het de grijze bank voor het raam. Daarop kon hij, net als Dirk altijd deed, precies zien wat er op straat gebeurde.
Nu kijkt Freek vanaf 5 hoog naar beneden en kan hij opnieuw ‘de situatie overzien’. Als hij iets hoort dat nog vreemd is voor hem (en dat zijn nog zat geluiden), dan springt ie op z’n bankie en staat daar hartstikke stoer te zijn! En of het nou wat mooier weer is (zoals hierboven) of grijs (zoals hieronder): Freek staat het allemaal uitgebreid te bekijken.

Freek is al een stukje meer geland. Wij landen met hem mee. En ontdekten in de straat deze bijzondere boom…

Ook wij voelen ons steeds meer thuis.
Wat helpt, is weer zelf koken. Tot nu toe aten we redelijk veel maaltjes die we nog in Dieren (in de dagen dat we de keukenspullen nog niet hadden ingepakt) hadden gekookt, en ingevroren. Maar nu weer echt volledig koken, is heel goed. Gisteren groentesoep met pannenkoeken, vandaag andijviestamp met gehaktbal van de Vegetarische Slager. Morgen grillgroente en bulgur.
De keuken is fijn! En de slaapkamer is ‘klaar’. Voor nu.
Ooit, ooit… Ooit als we weer een hele tijd, een flinke bak met geld en bergen nieuwe energie verder zijn, willen we de slaapkamer echt grondig aanpakken. Maar voor nu en de nabije toekomst is het een warm liefdesnest geworden waar we fijn kunnen dromen.
Of kunnen luisteren naar…bosuilen!

Vannacht rond 4 uur waren ze ineens te horen, roepende bosuilen. Kippenvel! Dat was altijd intens speciaal in Dieren, die nachten dat je ze kon horen roepen. Hier in onze stadse boomhut, horen we ze dus ook. Als er maar veel bomen zijn, en die zijn hier in overvloed, dan willen de bosuilen wel komen. En dan roepen ze elkaar en als je ze dat hoort ga je daarna heel mooi dromen, ha!
Overdag is de weg druk en goed te horen (went snel) maar ‘s nachts: stil. Heel stil. Behalve dan die bosuilen. Wie weet, vannacht weer…?

Foto bovenaan: verse bloemen in huis maken het meer thuis. Foto onderaan: papieren bloemen ook!

Vanuit ons kleine bosrijke stukje Nijmegen wensen we iedereen een rustige nacht. 
Dejan & Kiki

 

#OnsNieuweThuis
#Kiki’sThuisstad
#OnzeBoomhut
#WonentussendeBomen
#StadEnBos