Maandag 5 augustus 2019
Het plan was om met mijn mooie mini-familie zomervakantie te vieren.
Zomer dat was ‘t zeker, vakantie niet echt.
En uiteindelijk toch ook weer wel…
Onze wensen waren niet gecompliceerd: een simpele, fijne staycation wilden we. Agenda leeg, meer off line zijn, alles een beetje anders, fijne dingen doen, nieuwe dingen zien, zomers koken, soms niet koken, lekker niks moeten, lekker veel mogen.
Volgens nieuw AD onderzoek wonen we op de gelukkigste plek van Nederland hier aan de Veluwe(zoom) en wij kunnen dat alleen maar onderstrepen. Deze plek ìs vakantie.
En dus keken wij uit naar onze eigen(wijze) staycation.
Het liep alleen anders. Want Dejan m’n husband, ging op vakantiedag 3 door z’n enkel en had veel pijn. Gelukkig bleek op de foto’s (die vanwege de zwelling pas de week erna gemaakt konden worden) dat z’n enkel niet gebroken was, maar de enkelbanden waren wel gescheurd. Een super vervelende kwestie waar je veel geduld bij moet hebben. De eerste week was het: pootje omhoog, vaak het icepack erop en rust.
Toen alles wat minder dik geworden was, kon zijn enkel bij de fysio worden ingepakt met tape en dat maakte hem weer wat mobieler. Maar het bleef behelpen. Inmiddels gaat het gelukkig stukken beter dan in het begin!
Kneuzenclub
In de tussentijd werd ook mijn reuma kwaad. Ontstoken schouders, polsen, handen, voeten en nek. En toen waren wij dus ineens hartstikke onthand. Patiënten in plaats van vakantievierders ?. Ik kon zelfs korte tijd niet meer m’n eigen brood smeren in de ochtenden en aankleden was ook een project apart.
Er kwam allemaal lieve steun voor kneuzencluppie Boslust. Freek-oppas / boodschappenhulp / ritjes naar de fysio met Dejan / hulp bij grof vuil / vriendinnetje Lies die een berg was deed, en een grote afwas / en vriendinnetje Martine deed een afwas, kookte een goddelijke hartige taart voor ons en nam me mee voor boodschappen, wat nog gezellig was ook.
Niet meer stoer doen!
Naast al die lieve steun moesten wij uiteindelijk toegeven dat we er professionele troepen bij nodig hadden. Bij de gemeente / WMO werd kordaat gereageerd. ‘Volgens mij hebben jullie nu tijdelijk wat meer nodig dan alleen huishoudelijke hulp’, concludeerde de medewerker na een uitgebreid gesprek. Confronterend als je de kleren niet meer over je hoofd kan trekken, en je je geliefde niet echt kan verzorgen als die een blessure heeft (en hij mij dus ook niet).
Er kwam meteen actie en het resultaat: tot eind september hebben wij (heerlijk!) hulp in de huishouding (zelfs 4,5 uur per week!). Jacqueline komt ons huis poetsen op maandagen en woensdagen. Ik kreeg trouwens meteen ook elke ochtend hulp met aankleden door de thuiszorg. De dochter van achterburen (zij werkt als wijkverpleegkundige) kwam dezelfde dag dat wij aan de bel trokken, nog langs om e.e.a. te regelen en dat was super.
En ze waren allemaal even lief voor ons. Ze hielpen mij niet alleen met aankleden, maar keken ook of Dejan wat nodig had en waakten ervoor dat wij niet te stoer gingen doen. ‘Laat ons nou gewoon een tijdje helpen, tot jullie allebei echt uit de pijn zijn’. Het hielp om ons over te geven aan zorg krijgen.
Beetje blij
Inmiddels lukt het aankleden me nu met hulp van Dejan, die al even kan staan op zijn voet, hoera! Omdat Dejan verder ook al best goed uit de voeten kan (…) met de verstevigende tape om zijn enkel en steeds beter herstelt, hebben we het gevoel dat het normale leven zoetjes aan weer z’n vorm weet te vinden, hier bij Boslust. En daar zijn we happy mee. Niet in jubelstemming nog, maar wel een beetje blij.
Als alles straks weer helemáál normaal is hier, houden we waarschijnlijk wel structureel schoonmaakhulp voor de zware dingen zoals stofzuigen. Zodat ik niet meer over mijn fysieke grenzen hoef te gaan en Dejan ook iets minder fysieke druk heeft. Hij heeft een moeilijke rug o.a. door een tumor in zijn rug in het verleden. Gelukkig is die tumor toen met bestraling bestreden en niet meer teruggekomen, maar zijn rug blijft kwetsbaar.
Anyway, onze thuisvakantie werd dus een thuiszorg-vakantie.
Shit happens.
Wat er allemaal niet door kon gaan…
We wilden naar Museum de Fundatie in Zwolle, Strand Zuid in Arnhem aan de Rijn daar waren we ook benieuwd naar, met de Vespa zouden we sjezen naar nieuwe plekjes zoals een bierbrouwerij op een boerderij bij ons aan de overkant (IJssel) en ook wilden we kersen gaan plukken.
Kon allemaal niet. Helaas pindakaas.
Het verrassingsuitje dat Dejan voor mijn 50ste verjaardag had bedacht kon ook niet doorgaan. Dat was dan weer geen ramp want op mijn verjaardag was het 40 graden, dat feestelijke plannetje zou door de hitte sowieso verknald worden en dat was veel erger geweest dan het uit te stellen.
Dejan heeft me wel verteld over wat hij georganiseerd had, en ik was er gewoon even stil van. We zouden naar Hellendoorn reizen om daar te wandelen en te eten (6 gangen, jaja, oh oh!) + logeren op Landgoed de Uitkijk. De dag daarna dan met de taxi naar Deventer, en daar had Dejan een lunch besproken in The Lemon Tree, een restaurant waar we van hadden gehoord en heel benieuwd naar waren. Daar zouden vriendinnetjes Annelies en Anette ook naartoe komen, stiekem. Lies had ondanks de vakantiedrukte zelfs een vrije dag kunnen regelen op haar werk. En dan gingen we met z’n vieren dus heel speciaal uitgebreid lunchen bij The Lemon Tree, met Freek erbij! ‘We love puppy’s’ hadden ze gezegd toen Dejan had gevraagd of Freek welkom was.
In het najaar gaan we dit alsnog doen. Vriendin Martine heb ik ook uitgenodigd, als iemand er net zo goed bij hoort, is zij het wel. Een fijn mens met ook nog eens een heel mooie kookpassie. En laat dat restaurantje nou ook op haar wensenlijstje staan…
Ik verheug me enorm op dit prachtplan van mijn mooie man.
Jarige Jet
Mijn verjaardag was dus ‘heet’. De warmste dag ooit. En wij zaten voor foto’s van Dejan z’n enkel in het ziekenhuis. Daar hebben we genoten van de koelte trouwens, ha!
Ik had verder, ondanks dat ik eigenlijk nergens zin in had, rondom mijn verjaardag nog wel wat spontane gezellige aanloop van buurtjes en vrienden. Die dag erna waarvoor vriendinnen Lies en Anette toch al vrij hadden gehouden voor het oorspronkelijke verrassingsplan, trotseerden ze de hitte en kwamen lunchen. Lies is ook nog blijven avondeten en hielp ons in huis. Ik maakte twee makkelijke verjaardagstaartjes, van kant en klaar taartbodems, dito vulling en die mixte ik dan met fruit, chocola en mascarpone. Ze waren stiekem hartstikke lekker nog ook…
Dejan had hele lieve dingetjes gedaan voor mijn verjaardag. Hij maakte van mijn geboortekaartje een collage die hij had laten inlijsten (fotocollage hieronder), hij had natuurlijk onze fantastische, helaas gecancelde uitstap georganiseerd en ik kreeg een prachtig horloge dat tegelijk ook een soort ‘personal coach’ is op het vlak van gezondheid. Hijzelf heeft ‘m ook al een tijdje, het geeft o.a. weer hoeveel je geslapen hebt en de kwaliteit van je nachtrust, je hartslag, enz. Echt fijn. Mijn verjaardag was ondanks belachelijke hitte en fysiek gedoe bij ons allebei, een lieve dag en ik kreeg ook nog mooie bloemetjes (foto bovenaan). Tante Boslust was best jarig.
Keukenpret
Gelukkig kon er ook iets WEL doorgaan: onze keuken-opknapronde deel 2, joehoe! Pavel en Annelies hebben een super klus geklaard en ons knusse keukentje omgetoverd tot een fijne keuken met veel meer werk- en opbergruimte. Dejan en ik konden fysiek niet veel doen maar ik zorgde voor de hapjes en drankjes. Alles ging in een super gezellige sfeer, en we sloten de dag af met een fantastisch etentje, waar Dejan gelukkig ook bij kon zijn.
We zijn Lies en Pavel super dankbaar en stiekem ook trots op hoe wij met z’n tweeën alles vooraf hadden bedacht, uitgekozen en opgemeten. Bij Ikea werd voor de zekerheid op het bestelformulier vermeld: ‘opgemeten door klant zelf’. Wij hebben natuurlijk behoorlijk eigenwijs lopen improviseren met een beetje van Ikea, een beetje van Bruynzeel, een beetje van Cool Blue / Smeg en een beetje van onszelf. Maar het past allemaal precies en het is helemaal geworden zoals we wilden. Fijn ook voor mijn kookproject.
We moeten nog wat details afmaken, zoals het vervangen van de hangrepen op de onderkasten, er moet een plint onder de nieuwe onderkast komen, we gaan alle ladekasten in dezelfde kleur wit verven, er ligt ledverlichting klaar voor boven het fornuis en er moeten nog knopjes op de deuren van de nieuwe bovenkast. Best veel eigenlijk, ha! Maar dat doen we op ons gemak als de pet ernaar staat en de lastige lijven het goed vinden. Bovendien komt er ook nog een ‘af-klus-dag’ met Annelies en Pavel maar dan doen we ook wat andere huisklussen.
Hier wat foto’s van de keuken.
Dit was de keuken eerst (ook leuk, minder handig):
En dit is de keuken nu. Best plekkie, toch?!
-
zowel het aanrecht als de ‘werkbank’ hebben een laminaat werkblad gekregen dat super slijtvast is. Het is met kit op onze oude werkbank bevestigd en geeft lekker de ruimte.
-
Op de kopse kant bij de tuindeur lieten we een ronde hoek maken, zodat je nooit de scherpe punt van het blad tegen je aan krijgt als je er bij het binnenlopen per ongeluk tegenaan komt.
-
we kochten er een ladekastje bij voor meer opbergruimte. Er ligt een oude snijplank bovenop, waarop we de broodrooster en keukenmachine kwijt kunnen. De ladekasten krijgen nog allemaal dezelfde lik witte verf. De twee fluffy leukerdjes -binnen en buiten- hadden we al ❤︎
De gezellige muur (die ook nog handig is) wilden we houden zoals ie was.
Méér keukenfoto’s vind je helemaal onderaan. En ja, natuurlijk plaats ik daarmee veel teveel foto’s van ‘alleen maar een keuken’ -er zijn belangrijkere dingen te bedenken- maar vergeef het me maar. Ik ben gewoon heel erg blij met wat het geworden is en het is vooral zo fijn dat er ook dingen WEL meteen goed en soepel gaan.
Daarbij ben ik oprecht trots op hoe Dejan en ik dit soort dingen samen bedenken. Ons huis eigen maken, is echt iets van ons tweeën. Meestal zie je dat het een van de partners allemaal een worst zal wezen, of er is een partner die alles tegenhoudt vanwege een totaal andere smaak, met als gevolg huis-hommeles.
We zijn samen kneusjes momenteel, erg jammer, maar ook samen creatief. En dat is, steeds weer, ònze rijkdom.
Gek genoeg…
Rolden we hier gaandeweg stiekem toch wel een beetje de vakantie mood in.
Want dan schakelt je systeempje om van ‘grote plannen’ naar ‘kleine pretjes’ en ontstaan er noodgedwongen situaties die je op vakantie ook kunt hebben. Niet zelf hoeven schoonmaken, bijvoorbeeld (#vandenoodeendeugdmaken #ziektewinst ?), niet moeilijk doen met koken, en ook niet over hoe je erbij loopt.
Eigenlijk hebben we er ondanks alles een ‘goeie tijd’ van weten te brouwen en ook de koppies best lekker leeg kunnen maken. Daarom: hier het aangepaste vakantiegeluk van familie Boslust in 10 lichtpuntjes. Wie weet, kan ik iemand ermee inspireren…
1. ? Kersen snoepen. Al moesten we het wel houden bij kersen uit de winkel en niet zelf geplukt, zoals het plannetje was
2. ? Genieten van de nieuwe keuken. Het voelde, elke keer als ik de keuken in liep alsof we in een fijn ingericht vakantiehuis zaten, ha!
3. ? Schoonmaakhulp in huis. Door de handicap van Dejan en mijn reuma, konden we het poetswerk in huis dus aan een professional overlaten. Eerst even confronterend, dat we dat ineens niet zelf meer konden, maar inmiddels stiekem fijn. ‘Elk nadeel heb ze voordeel’, daar is ie weer!
4. ?? Boodschappen laten brengen. Je denkt daar niet zo snel aan. In onze omstandigheden dus wel, naast de boodschappenhulp van lieve vrienden. Het online boodschappen doen is zooooo lekker lui! Vlak voor die nare hittegolf hebben we een hele berg aan voorraad laten aanrukken. Onze fijne grote koelkast en dito vriezer waren helemaal volgestouwd en dat gaf een ‘comfortabel gevoel’. Doordat we niet echt uitgebreid konden koken, aten we ook makkelijker en relaxter. Wel gezond, geen gedoe. Gedoe dat we normaal zo leuk vinden maar ons nu even niet konden permitteren. Dus makkelijke maaltjes, meteen ook goed voor een snuf vakantiegevoel. Inmiddels is het wel heel fijn om ons eigen kookspoor langzaam weer te gaan volgen. Hetzelfde verhaal als de bruine boterham met kaas die zo welkom is, na 3 weken aan het zalig verse stokbrood met Brie te hebben gezeten in Frankrijk.
5. ? Lekker langzame tv kijken, films zien en lekker lezen. ‘We zijn er bijna’, de Vierdaagse, tour de France, Zomergasten; fijn, slow televisie! En lezen vraagt om rust, ook fijn. We hebben verder gezellige films gezien, soms met popcorn erbij. Een leukerd voor het onbezorgde zomervakantiegevoel is Todays Special. Ongecompliceerde feel good movie met een sympathiek verhaaltje en je krijgt meteen zin in Indiaas koken (wij van Boslust wel in elk geval).
6. ? De krekels in je eigen tuin horen! Dan gingen we ‘s avonds op ons terras zitten, kaarsje aan, drankje erbij en een gratis concert.
7. ??Je niet drukmaken om wat je aantrekt. Simpelweg geen tijd voor ‘s morgens als Freek om 8 uur naar buiten wilde, en ik mezelf vanwege de felheid van mijn reuma, amper kon aankleden. Het was snel even poedelen, iets aanschieten dat niet over m’n hoofd hoefde en hup met de pup!
8. ? Bankhangen. Omdat Dejan met gestrekt been moest rust nemen, hadden we ieder een eigen bank en konden we allebei lekker hangen. Aangezien ik genoeg beweging kreeg met de zorg voor de beestjes en het huishouden, was dat bankhangen heerlijk ook. In de warmste nachten, sliepen we ook beneden, daar was het vooral ‘s nachts wel uit te houden. Kamperen in eigen huis, het was niet heel comfortabel maar wel knus. En hoe blij je dan weer bent met je heerlijke bed… Thuiskomen van thuisvakantie.
9. ?? Alleen maar zen en basaal. Door de omstandigheden, doordat de boekjes de deur uit waren, en wij sowieso al een zomerstop hadden ingelast, waren we alleen maar bezig met simpele zaken. Wat zullen we eten / heeft Freek zijn kluifje al gehad / waar hangt Jasper uit? / heeft Fiep haar zeewierpoedertje gekregen? / wanneer wil je douchen? / wil je spa rood bubbels bij je wijn? / wat zullen we kijken? / bloemen plukken uit de tuin / genieten van van een (bij warm weer) sterk geurende lavendelstruik in de tuin. Dat heeft weer allemaal als voordeel dat je hoofd tot rust komt en je tijd krijgt voor een beetje bezinnen. Vooruitkijken daar deden we even niet aan, maar alles laten bezinken en ‘verwerken’ wel. Goed gevoel.
10. ? Zo zalig stil… Ik heb altijd al iets gehad met de zomerdagen waarop de hele wijk op vakantie is en de straat leeg en stil aanvoelt. Een heerlijk ongewone rust. Doordat wij nu zelf ook niet op pad gingen, viel het nog meer op en genoten we ervan. Ssssstttttil…
Freek!
Onze hondenhummel is nu 5 maanden, aaibaar stoer en enorm gegroeid. Hij heeft zich super goed aangepast aan de gekke situatie hier. Op wat stormachtige momenten na dan (hij is baby en onstuimig)… Zoals het moment dat ie in al z’n enthousiasme vanuit de tuin keihard de keuken in rende, dwars door de hordeur heen. En dan niet eens door hebben dat ie door een ‘deur’ gerend is! ?
Maar voor het overgrote deel heeft Freek zich minstens net zo goed en rustig aan de situatie aanpaste als wijzelf. Nachtenlang beneden slapen, vaak mensen over de vloer, minder op pad, dealen met die hitte; hij was zo cool! En we werden zo blij van hem! Freek is een feest. We kunnen niet ophouden met knuffelen (hij is zo lief zacht ook), het is een heerlijke happy hond.
Afgelopen donderdag, 1 augustus, stonden we stil bij de geboortedag van lieve Dirk, die 12 zou zijn geworden. Freek kreeg een kokertje om zijn halsband met daarin niet alleen zijn naam en adres maar ook een plukje vacht van Dirk. Noem het sentimenteel als je wilt, voor ons is het fijn om er op deze manier bij stil te staan en maken momenten als dit het leven extra liefdevol.
Tijd om af te ronden tante!
Hieronder nog wat foto’s van de keuken en onze ‘pechvakantie’.
We gaan de leuke plannen zeker inhalen en waarschijnlijk later alsnog een weekje vakantie-pauze inlassen, hopend dat we dan niet weer pech krijgen. Maar dat doen we pas als Dejan weer goed kan functioneren met zijn pootje. Voorlopig moet hij er nog voorzichtig mee zijn dus wij genieten thuis van de zomer. En dat is niet moeilijk, gelukkig.
Morgen schrijf ik o.a. over een boekjes-ontwikkeling die zich intussen in een sneltreinvaart heeft getransformeerd van leuk idee tot mooi project.
Anyway. Fijn om weer terug te zijn.
Tot gauw!
-
De beruchte Bruynzeelkast waar we 1,5 voor in de showroom zaten, die we met een 13 pagina’s tellende koopovereenkomst verlieten… Wel een fijne kast! ?
-
Bloeiende oregano uit eigen tuin.
-
Blij dat de ‘pannenhoek’ kan blijven zoals ie is, met de nieuwe bovenkast ernaast. Want die pannen daar zo hangend, dat werkt zo lekker1
-
De beroemde kast nog een keer…
-
Het inmeten van het fornuis vonden we wel een beetje spannend want alles moest op basis van de maten op internet en we hadden een tight fit. Maar het past. Precies.
-
Erg blij met ons Smeg fornuis!
Hierboven: meteen maar een handig afwasrek gekocht want aan een vaatwasser hebben we geen behoefte, ondanks mijn kookproject en regelmatig eters aan tafel. Afwassen met de hand is minder milieubelastend en vinden we hier meestal ook heerlijk relaxt, vooral als je het gezellig samen doet. Dit afwasrek van Joseph Joseph is uitschuifbaar en heeft een gootje naar de gootsteen. Een hartstikke fijn ding (geen reclame hoor, alleen een tip van tante).
Waar je al niet blij mee kan zijn…
-
Zoals je ziet, ligt ons terras in de schaduw. Dat is de hele dag zo. Erg fijn, helemaal bij 40 graden, de tuinkant van ons huis blijft redelijk lang koel.
-
‘s avonds lekker buiten zijn.
-
zie nr. 2
-
Loeiheet was het hier. Maar alleen al kijken naar dit fijne hanghoekje in onze tuin, maakt me gelukkig, steeds weer.
