Zo’n zin om de kerstboom te zetten…
Dat mag natuurlijk gewoon. En toch mag ik ‘t ook gewoon niet, van mijzelf. Eerst de stoom- (boot) dan pas de boom. Dat hoort zo, toch? Hij mag al wel naar boven worden gesleept en het positieve daarvan is: mijn eigen kerstman staat erop om dat voor mij te doen. “Geen democratie, ik haal die boom voor jou uit de berging”. Ik maak me zorgen of hij dat fysiek wel kan. Maar dan denk ik aan de herhaaldelijk stoere labuitslagen bij oncologie en dat dokter steeds bleef herhalen: ‘je conditie is heel goed’. Dus laat ‘m dan maar die berging in duiken en die boom omhoog slepen, zeg ik tegen mezelf. Maar ik mag ‘m nog niet versieren, nee nee.
Ach ja, het is misschien meer een oefeningetje in zelfbeheersing. Net als dat ik niet meteen bij het wakker worden van de roomboter-speculaas mag snoepen. Eerst een gezonde hap naar binnen werken. Het is momenteel puur functioneel, eten. Ik vind er even geen bal aan, nu dat niet samen met mijn husband kan, omdat Dejan nou eenmaal moet eten via een slangetje.
Dus niks, samen aan een gezellig gedekte tafel met kaarsje aan. Sowieso niet samen; Dejan dut in bed en ik eet op de bank. Bij de tv met EenVandaag, waar ik zie hoe er een nationaal heksenmonument is opgericht in Roermond. Was je in de middeleeuwen een tikkeltje afwijkend en eigenzinnig tiepje als vrouw? Dan belandde je op de brandstapel als zijnde een heks, leerde ik bij EenVandaag.
Ik neem met tegenzin nog een hap van mijn bordje vissticks met wortelsalade, rijst en boontjes. Even dooreten en dan mag ik thee met speculaas. En oh ja: maandag mag ik ook gewoon de kerstboom al neerzetten. Stiekem lekker toch. Maar uh uh! – vrijdag pas de lichtjes en de ballen, niet eerder. Ik hou me eraan. Denk ik.
Fijne dag.
Kiki
