Woensdag 4 sep. 2019
Schatzoeken in het bos, schatkamers die opengaan en je schatrijk voelen.
Met dat schatzoeken bedoel ik niet de geo-caching-achtige activiteiten voor het hele gezin. Dat is vast ook heel leuk, maar familietje Boslust doet iets heel anders (zoals wij alles eigenwijs anders doen in het leven ?) . Ik bedoel in dit geval het kleine moois dat je in het bos kan vinden als je intensief speurt.
En ook: de juweeltjes die gewoon onder je voeten voor het oprapen liggen. Een puntgave dennenappel (grafische kunst man!), een geoxideerd stuk boomschors, steentjes in toverkleuren, of zoals hierboven: het schilletje van een simpel beukennootje. Puur textuur-design: fluwelig glanzend van binnen, prikkelig van buiten, hoe mooi is dit…
Door de ogen van een ander
Ik begon er oog voor te krijgen door onze voormalige buurvrouw in Amersfoort, Jeanne. Die vond tijdens de vakanties in het bos altijd allerlei moois dat zij mee naar huis bracht. Prachtige grote schatten en ook kleine schatten die vaak, als je ze van dichtbij bekijkt veel specialer zijn dan op het eerste gezicht.
Jeanne attendeerde ons destijds trouwens ook op een heel relaxt vakantiepark op de Veluwe (de Miggelenberg, met veel ruimte rond je huisje en middenin het bosgebied), waar zij en haar man Leendert wel eens kwamen. Wij zijn daar toen ook naartoe gegaan voor een midweek, en we raakten meteen verslaafd. In drie jaar tijd zijn we er 10 keer geweest! En toen begonnen wij te dromen van het bosleven als dagelijks leven. Aangezien wij met onze boekjes en projectjes overal kunnen werken en dus ook overal kunnen neerstrijken, besloten we te gaan verhuizen naar hier, de Veluwezoom. Moderne nomaden werden we, ha!
Anyway. In het najaar zijn de boswandelingen voor m’n lief en mij nog meer Zen dan de rest van het jaar. Want in de herfst speuren we de grond af naar paddenstoelen en kastanjes. Heel erg kalmerend om te doen. En dan zie je ineens ook weer hoe rijk de bosbodem is en hoeveel er te vinden is.
Een heerlijk spannende schatkamer, dat bos!
Speaking off…
Vandaag ging er ook een schatkamer open, bij de bewoners van de oudereninstelling in onze wijk. De 2e brainstorm voor ons boekje leverde weer prachtige (zoniet nog specialere…) verhalen op! Een schatkist aan levenservaring, historische informatie, recepten en gedachten over ‘vroeger’. Na afloop gaven de deelnemers uit zichzelf aan dat ze het een gezellige middag vonden en ze kijken uit naar de 18e, als Dejan en ik een kleine presentatie geven over hoe het boekje zal worden. Gebaseerd op wat we deze twee middagen hebben gehoord, maken we voor dan een soort eerste opzetje, en een voorkant voor het boekje. Op die manier hopen we dat de mensen zich ook betrokken kunnen voelen bij hoe het tot stand komt en wat het uiteindelijk wordt. Op 30 november wordt het boekje dan uitgebreid en feestelijk gepresenteerd. Spannend!
En verder
Ging gisteren een menumail de deur uit voor mijn kookproject. Ik werd er zo blij van! Lekker weer ronddwalen in de wereld van kleurige recepten -herfstige recepten in dit geval-, een menu bedenken, dat dan met oprecht enthousiasme rondmailen en dan meteen al net zulke enthousiaste reacties ontvangen. Dat je weet: hier word ik dus niet in m’n eentje blij van.
Het gaat weer gezellig worden aan tafel in de eetkeet. Ik maak een lief voorafje, rijk gevulde pittige bietjessoep met plukbrood erbij (of als je het hipper wilt zeggen: pull apart bread, jaja…) en voor bij de koffie maak ik zelf chocofudge. Op dat voorgerechtje kom ik nog terug en ik zal ook de recepten voor chocofudge en bietensoep nog een plekje geven hier.
Mijn eetcluppie. Het is voor mij -al bijna 10 jaar- een heel kostbaar project en helemaal sinds ik het huisje heb.
Schatzoeken in het bos / mijn eigen schatkamertje de eetkeet weer opengooien voor avondjes met glans / mogen meekijken en luisteren in de schatkamers vol herinneringen bij ouderen in de wijk: wij van Boslust voelen ons rijk. Schathemeltjerijk.
En nu: aan tafel. Manlief heeft heerlijk gekookt en er staan deze keer zelfs bubbels op tafel. Dus proost! Op al het mooie, op alle schatten.
Ciao, tot gauw.
