Wij hadden een fijn kerstweekend. Jep: kerst.
De Servische kerst van mijn schoonfamilie -en nu dus ook die van Dejan en mij. Hoe ‘t kan dat Servische kerst pas op 6 en 7 januari is, kun je lezen in een bericht dat Dejan in 2020 schreef op mijn blog. Klik hier.
We hadden een mooi feestmaal met allemaal lekkernijen uit Dejan z’n jeugd. Hij bakte proja, een maisbrood dat we aten met kajmak, een soort super verse roomkaas. Daarnaast hadden we ajvar (een soort gegrilde paprika tapenade zou je kunnen zeggen), sarma (gevulde zuurkoolbladeren, in ons geval vega, met rijst), prebranac (gebakken bonen, heel simpel gezegd), burek (een bekend Turks kaas-filodeeg hapje) en koh od pirinča, ‘koek van rijst’ na. Een superlekker rijsttoetje, met vanille en citroensmaak.
Dejan heeft ook heel goeie herinneringen aan het brioche-brood dat zijn oma altijd maakte, dus dat heb ik dit weekend gebakken. Recept volgt nog, met aanvullingen. We waren zaterdag dus de hele middag aan de bak, haha! Heerlijk geuren joh, dat stulpje van ons…
Zaterdag eind van de middag -voordat Servische kerstavond badnje veče begon- maakten we een lange wandeling door het Goffertpark, waar we gelukkig nog een stuk eikentak met gedroogd blad eraan vonden. Die eikentak staat symbool voor warmte en liefde voor je dierbaren. Je moet de tak op kerstavond verbranden in een vuur, daarmee verjaag je meteen ook eventuele boze geesten. Dat deden wij dan niet. Sowieso hebben we het niet zozeer heel traditioneel gevierd, maar lekker losjes. Het ging ons vooral om de warme herinneringen, de versierde tafel, de hapjes die bij Dejan in de familie op tafel stonden en wat kleine symbolische dingetjes erbij. En een feestelijke tafel met mooie Servische muziek.
▲Linksboven het briochebrood waarvan nog een recept volgt. Rechtsboven de ‘Servische kersttafel’ met het rode kleedje van Dejan z’n tante dat ik op tafel had gelegd(ook foto bovenaan). Als dat op tafel ligt, zijn we meteen terug in Dejan z’n familie. Links midden en onder: Freek heeft met deze kou een bodywarmertje aan, zijn buik heeft weinig haartjes en hij vindt het helemaal niet erg, zo’n gezellig gevalletje aan tegen de kou. Cool guy! Bij kerst hoort een kerstcircus (maar bij circus horen geen dieren, vind ik, daarom altijd een dubbel gevoel bij het circus…). Rechtsonder: onze warme winteravond-kamer met knappend nep vuurtje, joe! Een echte haard was natuurlijk leuker geweest maar: gedoe en niet zo fijn voor anderen en klimaat. Alhoewel ik altijd heel blij wordt van de geur van haardvuur.
Het was een sfeervol, fijn weekend. Rijkdom.
Komende dagen zijn wij veel op pad. Vanmiddag overleg met een leuke organisatie, daarna in de stad alle boekjes ophalen die niet verkocht zijn (gelukkig gaan wij veel lichter bepakt naar huis dan toen we begin oktober met een flink voorraadje richting winkel trokken) en daarna even ergens lunchen. Morgen gaan we lekker lang winterwandelen in de bossen van onze oude woonplaats Dieren. Samen met een dierbare vriendin van ons, die vroeger ook mijn (toen piepjonge) basisschooljuf was in Nijmegen. Nadat wij in 2020 naar Nijmegen verhuisden, kwam Jolande juist vlakbij Dieren te wonen. Dus nu hebben we daar afgesproken en gaan we weer eens kijken in ‘ons oude bos’. Daar zijn we na onze verhuizing naar Nijmegen niet meer geweest. Leuk om het weer eens terug te zien. We weten ook wel meteen weer waarom we o.a. verhuisd zijn naar de stad; er is daar werkelijk geen reet op het gebied van echt gezellig een warme choco drinken ofzo, na je wandeling. En dat wat er wel zit, vinden we niet sfeervol genoeg of is dicht. Maar even weer ons oude bos in (waar we soms dagelijks struinden); fijn plan.
En oh wat is ‘t een feestje dit winterweer, eindelijk! Crispy koud, heldere lucht -ook wat prachtige dwarrelsneeuw- en verder vooral lekker droog, daar gaan we deze week dan ook gretig gebruik van maken. #aandewinterwandel
Fijne januarimaandag.
Kiki
