Maandag 30 sep. 2019
Een recept en een babbeltje.
Het is weer pompoentijd. En vanaf morgen ‘mogen’ er bij Boslust ook weer mandarijnen en kruidnootjes in huis worden gehaald, love it! Maar pompoen hebben we al twee keer gegeten. De mooierd van hierboven, de ‘crown prince’, lag een paar dagen bij ons op de fruitschaal en is een perfecte pompoen voor puree.
Ik deed ‘m in blokjes in de oven met salie, olijfolie en rode ui, wat lekker was maar het vruchtvlees is nogal zacht en melig, er blijft weinig bite over. Dus de andere helft die nog in de koelkast ligt, komt deze week op tafel in plaats van aardappelpuree. Ik ga de pompoen dan wel eerst weer roosteren, zoals afgelopen week: 1/2 pompoen in blokjes van 2 cm gesneden (ongeschild) met stukken rode ui (1), 2 teentjes knoflook en een paar blaadjes salie op een ovenschaal leggen. Royaal besprenkelen met olijfolie.
Salie hebben wij hier vers in de tuin staan en is erg lekker erbij, maar je kan ook gemalen gedroogde salie uit een potje nemen. Alles een half uurtje laten roosteren, de salieblaadjes verwijderen en pompoen, ui en knoflook daarna met de pureestamper fijnmaken. Ik hou niet van te gladde, fijne pompoenpuree, dat geeft teveel ‘Olvarit-associatie’, het mag van mij daarom wat grover blijven. Anyway: de smaak van deze pompoen is lekker zoetig, en daarom is ie prima geschikt om in z’n eentje (met dus wat kleine smaakmakers erdoor als hulptroepen) heerlijk herfstig op je bord te liggen stralen (hij is heel oranje van binnen!), aangevuld met een (vega)vleesje en groente of salade.
En verder
We hadden een fijn weekend. Zaterdag was ik uit eten met vriendin Anette, gistermiddag hing ik met een kop thee bij het haardvuur bij vriendin Anita thuis, en samen met m’n lief en de beestenkinders heb ik heerlijk herfstig ‘gecocoond’ in ons fijne huis.
Het wordt een gevulde week deze week. Met mijn kookproject in het huisje / donderdag ga ik voor het eerst naar Klimmendaal, het revalidatiecentrum (locatie Apeldoorn) / we hebben komend weekend een feest van vrienden in Soest / de gehele content van ons Goudboekje moet ik erdoorheen gaan jassen deze week. Met liefde, dat zeker, maar ook met wat haast.
Dat mijn revalidatiebehandelingen gaan starten, vind ik fijn. Donderdag begint het met een kennismaking, rondleiding en daarna zie ik de revalidatiearts en nog 3 behandelaars. Vervolgens start de week erop het behandelprogramma en krijg ik een rooster voor de dinsdagen en donderdagen. Het wordt een combi-behandeling op de afdelingen neurologie-orthopedie. Ik vind het ergens een heel klein beetje confronterend, toch nog. Maar veel meer dan dat, geeft het goeie moed. En is het fijn dat ik ondersteuning krijg bij het verder herstellen van twee pittige operaties in mijn hoofd en van een periode waarin ook de reuma flink had toegeslagen. Het lijkt erop dat ook op dat vlak het ergste zeker voorbij is, de medicatie is gaan werken, helaas ook gaan bij-werken (daar moet ik nu wel even heel voorzichtig mee omgaan) en ik kan weer van alles dat ik 2 maanden geleden niet kon, zoals mezelf aankleden in de ochtend.
Het is goed allemaal. En morgen heb ik eerst een kookfeestje! Want wat heb ik daar naar uitgekeken zeg, weer starten in mijn eethuisje, heerlijk. Ik heb al wat dingen gedaan en kan redelijk relaxt verdergaan, vandaag en morgen. Maar nu ‘moet’ tante Boslust dus wel verder in de keuken: choco-fudge maken. En daarna nog wat spulletjes halen in het dorp.
Dus ciao, tot gauw.
Foto’s: boven de pompoen die we inmiddels half hebben opgegeten. Onder twee collages: een van afgelopen dagen en een van onze snoepies van beestenkinders (ook dit weekend).
