Is ‘t alweer Pasen…
Ik kan die snel zoevende klok niet helemaal bijbenen geloof ik. Van alles to do momenteel en ook een beetje langzaam allebei, waardoor alles trager gaat en meer tijd vraagt.
Dejan en ik zijn gewoon aan ‘t bijkomen van het afgelopen half jaar (en misschien wel van een paar jaar…) waarin veel gebeurd is, vooral ook fysiek. Het is in onze boomhut nu gewoon tijd voor herstel. En dat we daar ruimte voor nemen, voelt heel goed.
Maar: er groeit ook weer een erg lekker voorraadje inspiratie bij ons, voor van alles. Zoals ons online mini magazine, dat weer verstuurd is afgelopen dagen. En een nieuw boekje voor de verkoop dat we in het najaar hopen te drukken. En klusjes voor anderen die maandenlang zijn blijven liggen en nu om zorg en aandacht vragen. Maar we doen alles wel stap voor stap, met ademruimte voor onszelf.
Pasen dus alweer. We gaan het fijn vieren hier. Morgen met z’n tweetjes uit eten bij een Italiaan in de binnenstad die ons al tig keer was aangeraden door anderen (Merano). Tijd om daar eens te gaan proeven. Maandag een paaskoffie met bovenbuurtjesvrienden en daarna een late lunch (buiten de deur) met andere vrienden. En intussen volg ik online de paasvieringen van Stadsklooster Mariken, die ik -als niet-gelovige- zeer waardeer. Hun vieringen voegen een dierbare vorm van bezinning toe aan deze feestdagen. De manier waarop zij het eeuwenoude paasverhaal vertellen, maakt dat je diep van binnen voelt hoe pijnlijk -en tegelijkertijd ook hoopvol- de link tussen dat oude verhaal met het leven van nu is. Met de wereld in brand en gestoorde gekken aan de knoppen. Er is niks veranderd. En toch triggeren die vieringen wel in mij wat je zelf in het klein kan doen om je onmacht, bezorgdheid en frustraties over onze verziekte wereld, om te zetten in iets liefdevols. Daardoor hebben wij bijv. ons mini magazine (Blaadje) met nog meer hart en ziel gemaakt deze keer. Wil je Blaadje ook ontvangen? Mail mij dan (kiki@kiki-dejan.nl). Laat me even weten wie je bent. We geven Blaadje namelijk als cadeautje weg aan iedereen die het leuk vindt, alleen wel besloten en niet anoniem. Dus niet zomaar op dit blog, want we willen weten aan wie we het sturen.
Over stadsklooster Mariken nog even: heel soms woon ik een viering bij op hun vaste locatie (sinds januari is dat de Stevenskerk -een mooiere plek kunnen ze zich niet wensen) maar meestal volg ik ze thuis (ze streamen de vieringen ook). Met een kaarsje aan, mobieltje uit, kater Jasper dromend naast me op de bank aan de ene kant en hondenkind Freek aan de andere. Kennelijk voelen ze de rust van dat moment met mij mee, dat ze dan allebei naast me komen liggen. Soms kijkt Dejan ook mee.
Over de beestenkinders gesproken
Jasper heeft een heel zware tijd gehad. Zijn achterlijfje deed ineens niet meer mee (ouderdom, artrose, waar hij al een tijdlang regelmatig een injectie voor krijgt bij de dierenarts). Hij kon ineens niet meer lopen en viel om. Was doodongelukkig. Een bezoek aan de dierenarts leverde op dat we geconcludeerd hebben dat Jasper met zijn 18,5 jaar in de diepe herfst van zijn leven is en eigenlijk gewoon in reservetijd. Allerlei onderzoeken en behandelingen, zouden te belastend en ellendig voor hem worden. Wat dierenarts Bouke wel adviseerde, was om alleen nog prednison te proberen. Zou dat niet werken, dan zou het beter zijn om Jasper rust te geven. We hadden al afgesproken met Bouke dat hij dan bij ons thuis komt daarvoor, zodat Jasper in zijn eigen vertrouwde omgeving kan gaan slapen.
Godzijdank sloeg de prednison meteen aan en hoe! Hij wankelt en waggelt nog steeds als een malle, maar is levendig, eet heel erg goed (= snoept zich een slag in de rondte), heeft speelse buien en lijkt ook echt comfi te zijn. Ondanks zijn onhandige motoriek valt hij niet meer, klimt weer op de bank, probeert soms nog rond te rennen en komt ‘aanrennen’ als hij ziet dat we iets lekkers voorbereiden. Ook met Freek kan hij weer fanatiek zijn in het spelen. Onze insteek: zolang Jasper beweegt en eetlust en snoeplust (= levenslust) toont, wil hij verder. En zolang, geven wij hem alle aandacht, lekkere hapjes, comfort en zijn prednisonnetjes. Het is fijn dat hij toch weer verder kon, we willen hem nog helemaal niet missen, deze stoere stoïcijnse beer! We zien wel hoelang dit zo blijft maar voor nu gaat ie lekker.
Freek is momenteel mega veel aan ‘t feestenbeesten. Die heeft de lente in zijn bol, druk man…! Ik heb de neiging af en toe iets teveel mopperen op hem, omdat hij me dan irriteert met zijn drammerige ‘SPELEN!’ gedrag, elke 5 minuten. Zodra ik aan een tekst wil werken, sjort ie letterlijk mijn arm weg van de laptop of slaat met zijn poot op het toetsenbord. Erg grappig en erg irritant ook. Dan word ik eerst even chagrijnig maar daarna denk ik: oké, meneertje heeft gelijk ook. Dus: even lekker spelen en dan weer rust in de tent. Hij vraagt niet veel, gewoon 2 minuten volle aandacht en focus en dan is het ook weer goed. En dat een aantal keer per dag maarja, je bent een levendige, speelse hond of je bent ‘t niet hè. We worden op zoveel momenten van de dag zo blij van ‘m! Dus krijgt ons feestbeest lekker vaak z’n feestjes. Waarna ik vervolgens ook weer mijn rust krijg om me te concentreren op wat ik wilde doen.
▲ De paashangers op de foto linksboven, bracht buuf Monique voor ons mee toen ze afgelopen week een bakkie kwam doen. Ik vind het een van de weinige leuke paasversieringen die je kunt kopen (moet nog aan haar vragen waar ze vandaan kwamen), ze zijn super cute. De eitjes kleurde ik dus met kurkuma en van 2 maakte ik gezichtjes met kruidenkransjes (foto helemaal bovenaan dit blog). Het idee voor het paashaas-ei met het servetje kwam uit ons Blaadje en maakte ik na. En dat geldt ook voor de tulpjes en de gezichtjes met kruidenkransjes van bovenaan.
En verder
lopen we hier -zoals je hierboven kan zien- momenteel lekker creatief te fröbelen voor de Pasen. In ons Blaadje staan ook wat ideeën die ik nu zelf aan het uitvoeren ben. De foto’s die ik er van maakte, spreken voor zich. En ik heb eitjes geverfd met kurkuma. Op de site van Natuurmonumenten wordt het simpel en goed uitgelegd: klik hier.
Last bus not least
Heb ik nog een snufje paas-positief voor je. In de ellende van de wereld gebeuren gelukkig ook nog leuke, goeie en mooie dingen…
• een flinke snuf geluk voor wie dat ‘t hardste nodig heeft en ‘t allermeest gegund is, zalig! Klik hier
• beslissingen die blij maken, ze kunnen niet genoeg genomen worden… Klik hier
• nog zo eentje: beleid op dierenwelzijn is sowieso goed beleid! Klik hier
Dat was ‘m, mensen.
Binnenkort meld ik me weer (met hopelijk -en als ‘t goed is voor ons- een berichtje over een oude, nieuwe stoel).
Fijn, lief paasfeestje gewenst enne…wat je ook doet, heb ‘t goed.
Kiki
