Oude lichtjes worden nieuw licht

We zijn al 9 dagen onderweg maar toch: al ‘t mooie, goede en fijne gewenst voor dit nieuwe jaar. 

Ik weet niet of je dat óók hebt, maar een nieuw jaar geeft mij toch altijd wel een beetje een fris en fruitig gevoel. Dat was dit jaar extra sterk omdat onze kerstplannen allemaal afgezegd en weggegooid konden worden doordat we corona hadden. Ik wijd daar verder maar niet over uit maar gezellig was anders. Inmiddels herstellen we goed en pakken we de draad rustig aan weer op. En dan geeft zo’n nieuw jaar een frisse impuls.

Ik ben gestart met de jaarcursus illustreren bij het LOI. Voor mij is het fijner om het op mijn eigen momenten thuis te kunnen doen en niet wekelijks naar een cursuscentrum te moeten gaan. Het is een cursus die me veel biedt, merk ik nu al. Ik zit nog in de fase van het uitproberen wat verschillende materialen doen. Potloden met verschillende hardheid, Oost-Indische inkt, grafietstift, houtskool; dit is de periode van het zwart-wit werken. Ik vind het super leuk! Mijn ambitie is om het boekje dat wij eind dit jaar willen uitgeven, hier en daar zelf van illustraties te kunnen voorzien. Als het lukt, als ik het goed genoeg vind, wat ik kan tekenen. En als het niet in het boekje ‘mag’ van mij, dan heb ik toch gewoon iets leuks en fijns gedaan voor mezelf.

Dit jaar maken wij geen boekjes voor organisaties maar voor de eigen verkoop. Met het voor ons bekende, ouderwetse ringbandje. We hebben al 2 verkoopplekken op ‘t oog.
Thema is Feestboekje (2.0.)

Ruimte voor onszelf

Dat wij dit jaar geen boekjes voor anderen maken, sluit naadloos aan bij een meer algemeen thema voor dit jaar: tijd voor onszelf.

“Schattebouten, dit wordt JULLIE jaar!” werd ons liefdevol toegewenst.
In elk geval wordt dit een jaar waarin wij meer dan ooit goed voor onszelf gaan zorgen -in meerdere opzichten- en daar alle ruimte voor maken.

Verder leven er bij ons nog meer fijne plannen maar jee, ik vind het een beetje eng -en ook onnodig- geworden om die allemaal te benoemen. In het voorbije jaar heb ik keihard ondervonden hoe het leven wendingen kan nemen die je niet zag aankomen. En dat je plannen dan weer overhoop liggen. Al moet ik zeggen dat er ondanks dat, best veel ook wel gelukt is en doorgegaan. Maar toch: ik hou ‘t maar een beetje binnen, die plannen van ons.

Ja. Wij gaan in elk geval voor onszelf dit jaar. En dat werd ook wel tijd. Dat vinden wij niet alleen, we krijgen dat ook heel veel terug: tijd voor Dejan-en-Kiki-tijd. 

Feestelijk

Gisteren maakten wij een heel grappig moment mee. We wilden, toen bij ons in de Goffert NEC tegen Ajax speelde, gaan wandelen door het Goffertpark, langs het stadion. Om sfeer te proeven, zonder in een chaos terecht te komen. Dat lukte sowieso. Terwijl het stadion volgepakt zat, was het daarbuiten in het park rustig. Het stond 1-0 voor Ajax.

Toen we het stadion naderden, zei ik tegen m’n lief: “Wat zou het tof zijn als we zometeen, bij het passeren van het stadion, het gejuich meemaken van een NEC score”. Nog geen halve minuut later, toen we pal naast het stadion liepen, scoorde NEC 1-1 tegen Ajax. Wat op zich al knap is (het is ook 1-1 gebleven). Maar dat meemaken zo dichtbij, was super speciaal. Een golf van gejuich overspoelde ons en ‘t kon niet missen: NEC had gescoord.

Ikzelf hoef niet zo nodig in een stadion te zitten. Teveel hectiek, teveel hoge-hartslag-sfeer, ik ben daar niet tegen bestand, haha! Soms hoor je wel eens iemand gillen bij voetbal (bij televisie zelfs al). Dat je denkt: gaat er eentje dood geloof ik. Maar om er gisteren zo langs te lopen en die golf van enthousiasme in vol ornaat te ervaren (en dat dan nog wel tegen Ajax); feest!

 

Troostcadeau 

Om onszelf een beetje te ‘troosten’ na onze vergalde kerst, kochten we een lamp die we allebei erg mooi vinden maar die we ook een tikkeltje prijzig. Dat is ie eigelijk niet, als je ‘m dan eenmaal in huis hebt staan. Een hartstikke mooie lamp van goeie kwaliteit; we genieten ervan. Hij staat prima op z’n plek in onze uitkijkpost-hoek en ‘s avonds is het met het warme schemerlicht een heerlijke mijmerhoek. Kop thee erbij: helemaal fijn! De lamp is van HK Living (mocht je ‘m ook leuk vinden en willen aanschaffen). Je moet wel de kap en de voet los samenstellen en dat is even speuren. Veel winkels hebben beperkte keuze, of hebben alleen de voet of alleen een kap, maar misschien was dat een momentopname van toen wij ‘m kochten. Bij deze winkel bieden ze toevallig een combi van beide aan. Onze kap en voet zijn trouwens net weer anders. En nee, ook in 2023 heb ik geen enkele commerciële connectie met mijn blog. Maar waarom zou je mooie of fijne dingen alleen voor jezelf houden?

Bloggen

Tijd en ruimte voor onszelf betekent ook dat ik niet weet hoe vaak ik blog. Het wordt misschien (nog) wat stiller hier op mijn blogje, maar misschien ook niet. Verdwijnen zal mijn blog zeker niet. Ik blog al sinds 2010 met veel plezier. Het oude deel van mijn blog is trouwens niet meer openbaar. Dat nam teveel digitale ruimte in en hebben wij op een gegeven moment verwijderd. Mijn blog is alleen nog openbaar te zien vanaf 2018. Anyway. Bloggen is fijn maar niet als het moet. Als je het gevoel hebt dat je op bepaalde momenten content moet maken, komt er een vervelende druk op te staan voor een niet-commercieel blog.
Ik blog dit jaar dus als ik kan en wil.

Maar, na 2 weken ‘vakantie’ zeg ik oprecht: feels good to be back.
Tot het volgende bericht dus.

Warme groet,
Kiki