Wat een week
De start van mijn ‘finale behandelingen’ en volop Vierdaagsekoorts in de stad; een wonderlijke week.
De behandelingen van afgelopen weken -en vooral die van dinsdag, met veel narcose enzo- hebben me wel aangepakt. Voel me brak. Maar: vandaag voelde ik me net aan fit genoeg om even met husband & hond naar de Sint Annastraat te rijden op onze Vespa en een kleine maar oh-zo-fijne duik te nemen in het Vierdaagse-finale-feest.
Wandelaars die soms strompelend en op hun laatste tandvlees Nijmegen binnenkwamen, zag je gewoon weer energie krijgen op de Sint Annastraat – vandaag de Via Gladiola. Binnengehaald met muziek, energie, gejuich en applaus door duizenden mensen langs de wegen en overal kleur en fleur, moeten de wandelaars toch een dag beleven om nooit meer te vergeten. De dappere doorzetters, wat een prestaties hebben ze allemaal geleverd! Doe ‘t ze maar na…
Wij gingen sfeer proeven aan die Via Gladiola ter hoogte van het flatje waar mijn paps en mams voor ‘t eerst samengewoond hebben en waar ik (heel stout, nog voordat ze trouwden) geproduceerd ben, haha! Best een grappig moment, waarop van alles bij elkaar kwam voor mij.
De muziektentjes langs de route vlogen ons om de oren, zo leuk! We kwamen aanlopen bij De meeste dromen zijn bedrog van Borsato, luidkeels meegeschald door de toeschouwers. We liepen daarna langs Take on me van Aha en vervolgens door naar ‘T is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente. Een kakofonie van geluiden, kleuren, geuren en sfeer. Een feest. Zoals ‘t in Nijmegen op dit soort dagen altijd al is geweest.
Wat was het fijn dat er weer een Vierdaagse gehouden kon worden. Wat was het fijn om, onderweg naar Radboud woensdag, de eerste wandelaars tegen te komen. En om samen het vuurwerk vanaf ons dakterras te ‘vieren’ en vandaag de binnenkomers te zien arriveren. Wat is het fijn om (weer) inwoners van Nijmegen te zijn!
Trots om weer in ‘mijn lieve oude stad’ te mogen wonen, samen met m’n lieverds. Vurig wensend nu, dat ik volgend jaar in veel betere conditie -en met de goeie hoop die mij is meegegeven door Radboud- (nog) uitbundig(er) mag genieten van deze bijzondere Nijmeegse dagen.
En ja, stiekem kriebelt ‘t nog steeds…”zal ik ‘t ook es proberen?”…? 🥾
Fijn weekend alvast!
Kiki
Foto bovenaan:
Freek Frummel keek langs de Via Gladiola zijn oogjes uit! Wat een avontuur voor meneertje, al die mensen, geuren, geluiden. Thuis vond ie het wel toepasselijk denk ik, om onder de bos gladiolen te gaan dromen over wat hij zojuist had meegemaakt.
▼ Een straat bij ons in de buurt, met ook schoenen aan de lijn:
