Ondertussen (20)

Twee jaar wonen in onze Nijmeegse boomhut.

Time flies… Het is een cliché van heb ik jou daar maar cliché’s zijn meestal waar. Deze ook. De tijd vliegt. Als een straaljagertje.

We wonen hier alweer twee jaar en wat was het een goeie move. Er is veel gebeurd in die twee jaar, veel mooie en inspirerende dingen, ook zorgelijke dingen. Dat laatste speelde dan vooral dit laatste half jaar toen bleek dat ik baarmoederhalskanker heb. Ik wil er niet te vaak teveel over schrijven hier op mijn blog, maar voor nu kan ik wel zeggen dat ik middenin de behandelingen zit en dat het -naar omstandigheden natuurlijk- heel goed gaat.

Ik mag mijn handjes dichtknijpen, op de eerste plaats omdat het nog zo ‘op tijd’ ontdekt is. Want de artsen zeggen inmiddels dat de tumor zelfs beperkt genoeg is om heel misschien het staartje van de behandelingen te kunnen afknippen. Geen belofte, wel een extra bemoedigend gevoel. We zullen zien.  Uitzaaiingen hebben, is gewoon een heel andere boodschap. En die heb ik niet, is na (uiteindelijk toch wel heel uitgebreid) onderzoek duidelijk gebleken. Daar zijn Dejan en ik (en nog wat mensen die dichtbij ons staan) zo vreselijk dankbaar voor! Maar ik heb ook mazzel met het feit dat ik de behandelingen tot nu toe (fingers crossed weer) goed doorsta. Deze eerste twee ‘meevallende weken’ heb ik maar mooi in ‘t broekzakje.

En ja, juist nu zijn wij extra-extra-extra blij met die toffe tent van ons! We wonen gewoon gelukkig.

Wat we nu, na 2 jaar wel duidelijk missen van Dieren dat zijn de zwijntjes en de bloemetjes.
Die zwijnen kwamen we bij bijna elke boswandeling tegen, fantastisch! Hier zien we vaak vossen, dat is ook pretty magical, kan ik zeggen. Vorige week struinde er nog een door de straat. Een prachtige vos met rode, witte en bruine vlekken. Het is een boswijk grenzend aan het park en ze komen vanuit het park de straten in hier. Maar zwijntjes, daarvoor moet je echt op de Veluwe zijn! Ja, we missen ze, onze knorrende vrienden.

En we missen de bloemenzaak/het mini tuincentrum waar we in Dieren dichtbij woonden. Zelf bloemen uitzoeken is een feestje en daar waren zoveel soorten, een snoepwinkel! Wat waren we verwend daarmee. Dat missen we.

En omdat we dus nu in een intensieve periode zitten en even helemaal geen tijd hebben om steeds naar de markt op en neer te crossen met de Vespa (en geen zin hebben om dat met de bus te doen), deden we onszelf een bloemenabonnement cadeau. Wij kozen Bloomon (geen connecties mee verder hoor) maar er zijn meer bloemenabonnementen. Ik moet zeggen dat het echt mooie, stevige en goeie bloemen zijn.

Ik verheug me op binnenkort, als ik lekker weer zelf bloemen ga plukken op geboortegrond bij de Mookerhei, maar voor nu bevalt dit 2-jaar-boomhut-wonen-cadeau ons prima! De boomhut zelf: die bevalt natuurlijk ook. En dat is een dik, vet understatement…

Kiki

Foto’s
Bovenaan – de 1e bos van ons bloemenabonnement
Hieronder:
1 – in Dieren konden we vaak heerlijk wegdromen bij het turen omhoog in de boomtoppen. Hier dromen we ook heel wat af, maar dan recht voor ons uit in de boomtoppen, speurend naar eekhoorns. En dan zie je soms een ballonetje voorbij drijven vanaf de bank.
2 – ‘s avonds na het planten & boompjes water geven, ga ik vaak nog even hangen op ons dakterras. Dat doen we samen ook. Het is een fijne plek om de seizoenen voorbij te zien komen, maar ook de dag. Om lekker loom te worden in het schemerlicht
3 – Eindelijk na 2 jaar hangen ze: luxaflex. Het moet. De zon moet echt een beetje tegengehouden worden, het wordt anders te warm hier in de hut. Dit blijkt een top oplossing! En het uitzicht blijft er gelukkig prachtig in knallen! We hebben goddank ook allee ‘s morgens en ‘s avonds de zon in de kamer (en hoe…).