De laatste dag van het jaar.
(Foto hierboven: genomen in de vrieskou op 1e kerstdag, en bewerkt natuurlijk).
Daar zitten we dan, op ‘t randje van oud naar nieuw.
Oliebollen klaar -het jaar zo goed als klaar-, bijna tijd om uit de luiden en in te knallen.
Ik vind het altijd wel wat hebben, zo’n jaarwisseling. Een moment dat je steeds weer doet beseffen dat de tijd iets ongrijpbaars is: getallen op een klok. En toch is het ook weer tastbaar: het aftellen en de stap zetten in een nieuw jaargetal. Ik vind het mooi en betekenisvol.
Hopelijk gaan we met z’n allen goed het nieuwe jaar in. Gezond, liefdevol en zonder vuurwerkongelukken (dream on met dat laatste…?).
Lastig lijf
Ikzelf begin het nieuwe jaar wat betreft gezondheid, maandag met een nieuwe injectie in mijn schouder. De linker deze keer, die is ontstoken en ik slaap er alweer dagenlang slecht door. Bij de Maartenskliniek konden ze gelukkig snel een plekje vrijmaken (mijn reumatoloog heeft even flink druk erop gezet begreep ik). Dat is fijn, het is een prik met echo-begeleiding en een arts die daarin gespecialiseerd is, daar is meestal niet meteen plek voor. Dus dat ik maandag al terecht kan, stemt me blij. Dan ben ik daarna voor een tijdje weer van het probleem af.
Gisteren kwam er een brief van de Maartenskliniek met uitleg dat ik, door mijn infuusbehandelingen, niet genoeg beschermd ben met die 3e prik die ik in oktober kreeg. Dat ik dus alsnog heel ziek zou kunnen worden bij een besmetting. Er stond ook in die brief dat ik, zodra ik positief zou testen op corona, meteen de Maartenskliniek moet bellen. Een dienstdoende reumatoloog beoordeelt dan of ik verder onderzocht moet worden (ik denk op basis van evt. klachten).
Laten we hopen dat het zover niet komt en daar ga ik ook vanuit, we zijn voorzichtig. Ik vind het wel een teleurstelling. Zoveel moeite gedaan vorig jaar door mijzelf en anderen, met het vaccinatie-allergieprotocol bij de GGD. Netjes 3 prikken gehad -de 3e in oktober al- en dan nu toch weer terug bij af zijn en niet genoeg beschermd. Ik wist het al wel van de huisarts, maar de brief van de Maartenskliniek was nog een tikkie ernstiger van toon.
Maar: het geldt voor de omikron variant, die wellicht toch minder ziekmakend zal blijken te zijn…? Voor delta ben ik wel oke beschermd (neem ik aan, dat schrijven ze niet maar vermoed ik wel en ga ik maandag ook navragen in het ziekenhuis). We zullen zien, en ik pas me maar weer aan, aan dat wat de omstandigheden doen. Het is niet anders.
Feestje voor 2
terug naar vandaag. Ik vind het leuk, oud en nieuw. Wat ik jaren en jaren geleden heb afgezworen, is van die ‘echte feestjes’ willen vieren met oud en nieuw. Feestjes met veel mensen, veel bubbels, veel hapjes, alles veel. Ik vond het eigenlijk altijd een beetje een anti climax. Sinds Dejan en ik samen zijn, vieren wij oud en nieuw heel relaxt, en net zo feestelijk, met z’n tweetjes. En met de beestenhummels natuurlijk. We zorgen ervoor dat zij zo min mogelijk stress hebben van het geknal. Freek reageert nauwelijks op de harde knallen die er de afgelopen dagen al zijn. Dat komt omdat wij in ons gedrag steeds doen alsof er niks gebeurd is. Hopelijk blijft hij vannacht zo relaxt, ook als het (ondanks vuurwerkverbod toch) losbarst. Ik vermoed dat hij wel een beetje zal gaan blaffen, maar hoop dat Freek niet al te paniekerig wordt. Jasper ons katertje is altijd vrij stoïcijns eronder, maar je merkt dat ie het niet leuk vindt.
We hebben het altijd heel feestelijk en knus samen. Lekkere hapjes, natuurlijk een schaal met oliebollen, bubbeltjes en babbelen. Muziek (top 2000 a gogo), conference kijken en een beetje mijmeren enzo. En dan zachtjes, klein, fijn en sprankelend het nieuwe jaar in samen.
Voor ons is de nieuwjaarsdag-traditie (samen met mensen die ons dierbaar zijn aan tafel op de eerste dag van het jaar en proosten op al het goede) een veel fijnere, feestelijker manier om met anderen het nieuwe jaar te vieren. Dat doen we morgen ook weer met twee mooie mensen en daar verheugen wij (en zij) zich op. We gaan een heerlijk maaltje koken – o.a. deze zalm wellington van Nigel Slater – en onze lieve gasten nemen ook heerlijke dingen mee.
Voor nu hangen we nog heel even rond in 2021. Mijn tante komt straks een oliebolletje eten, dat vind ik gezellig. Morgen geen echt blogje, wel een ‘nieuwjaarsplaatje’ en overmorgen (of de dag erna…) meld ik me weer.
Vanuit Nijmegen, hoop ik dat je met (misschien gemengde maar ook) goeie gevoelens kunt terugblikken op dit zo-goed-als-uitgerolde-jaar. En vooral wens ik je toe, dat je hoopvol het nieuwe jaar in gaat. Hou ‘t veilig, blijf gezond en…
…maak een mooie stap van ’21 naar ’22!
Kiki
