Alweer blij!
We werden vandaag blij van van alles op de lijn leuk – fijn – tranen van geluk.
▲ Leuk.
We sleepten vandaag weer wat nieuws de boomhut binnen, waaronder een tas voor mij. Dat werd tijd; ik ben aartslui met zulk soort vervangingen en ik loop met een slonzig gevalletje door tot mijn portemonnee gewoon door een gat de tas uit glipt. Leuk dus, de nieuwe tas!
Links een van de retro uitziende placemats van de Plak (zometeen meer daarover) + de knaloranje verpakking van een heerlijk retro theepot, die je rechts ziet en op de foto helemaal bovenaan. De theepot kochten we ook vandaag en heeft de naam sunset. Bovenaan staat ie letterlijk in de zakkende avondzon op onze daktuin. Een lekker theepotje, dat we eruit vinden zien als een snoepje of een gebakje. We gaan ‘m niet gebruiken als theepot trouwens maar als gieter voor onze snel groeiende groep plantenvriendjes. Nieuwe aanwinsten, altijd blij mee. Als een kind.
▲ Fijn.
Een intense lichtval -buiten en zeker ook binnen- maakt me gewoonweg gelukkig, steeds weer. Zo fijn!
Ook al zo fijn: de tussenseizoenen. Zoals nu. Overdag de lente vieren met een bakkie buiten op het dakterras, ‘t eerste ijsje van het seizoen, mensen in het gras, jas uit, zon op je wangen.
En dan ‘s avonds na het eten gewoon weer die knusse buiten-nog-donker-en-fris-bubbel in kruipen met een dekentje op de bank, kaarsen aan, koppie thee erbij.
Van mij zou het zo mogen blijven, ik vind zomertijd -en die lang licht avonden- best lastig. Moeilijk om in de slaapmodus te komen vooral. Zoals het nu is, is ‘t fijn.
▲▼ Huilen van geluk.
We durfden ‘t aan om te gaan lunchen in Café de Plak. De laatste dagen proeft mijn lieve Dejan dingen steeds beter en het branderige gevoel in zijn keel neemt enorm af. Dus een lunch bij ons fijnste eetplekje, zagen we wel voor ons.
En natuurlijk werden we heel blij van de serie placemats die bij de Plak momenteel op de tafels wordt gelegd: die van ons, haha! We hebben er 4 bedacht en ontworpen en die circuleren momenteel. Dat alleen al, was een cadeautje voor ons. Op de foto linksonder zie je een van de placemats die we bedachten (de deurmat met Plak-logo).
Wat het nog leuker maakte, is dat we een nieuwe serie placemats gaan bedenken en ontwerpen voor volgend jaar, als collectief de Plak 50 jaar bestaat. Daar hebben we veel zin in, we hebben nu al meerdere ideeën!
Toen bleek dat we de -heerlijke en gezonde- lunch ook nog eens aangeboden kregen vandaag van Ruben (een van de leden van het collectief dat de Plak is). Wat we super lief vinden (en dat terwijl we ook nog een dinerbon van de Plak hebben liggen). En het aller,- aller,- allermooiste en fijnste van de lunch was dat Dejan meer dan ooit in de afgelopen maanden weer proefde wat er op zijn bord lag.
Sterker nog: de soep vond hij heerlijk. Heel even brandde die nog wat, maar Dejan besloot door te zetten en het branderige verdween. Het was een kantelpunt van heb ik jou daar! We (Dejan, Ruben en ik) waren alledrie een beetje ontroerd. Dejan kon zelfs wel huilen van geluk, ik daardoor ook. Of het morgen nog zo goed gaat, is afwachten, het gaat nog steeds een beetje heen en weer maar jee man, die stijgende lijn is zo overduidelijk steeds stijgender…mega mooi! En dat hij dan de beste lunch van de afgelopen weken bij de Plak had; moest zo zijn.
We scoorden vervolgens een bos bloemen, struinden nog wat door de stad, wachtten op de bus in het Hunnerparkje en voelden ons gevuld met liefdevol lentelicht en simpelweg een dikke snuf dankbaarheid, na dit middagje in onze fijne stad.
Thuis ‘s avonds in het nieuws dan weer allerlei heftige, droevige berichten die raken. Maar…de gloed van vandaag is blijven hangen en gaat mee de nacht in. Ik leg m’ maar gauw vast, deze dierbare dag…
Tot de volgende.
Kiki
